5 پاسخ

1. باسلام, همینکه آقای موسوی اردبیلی از کرده وناکرده های خود به نوعی اظهار نگرانی کرده است خود میتواند بعنوان یک توبه دیرهنگام ودرعین حال عبرت وهشدار به همه وکسانی باشد که هنوز برایشان دیرنیست ؛ مهم این است که وقتی انسان درهرسمتی که هست و پشت سرخود را مینگرد کرده و ناکرده های منفی خودرا توجیه نکند ( ان الانسان علی نفسه بصیره ولو القی معاذیره )بویژه کسانی که درجایگاهی قرار میگیرند که خواه ناهواه اثرات مثبت یا منفی رفتارشان به جامعه بر میگردد؛ بطور مثال آنها که بعنوان عمل انقلابی سفارت امریکارا اشغال کردند که هیچگاه از ملت ایران عذرخواهی نکردند ؛ کسانی که سرنوشت امیر انتظام را تباه کردند؛ آنها که ولایت مطلقه را تحمیل کردند ,آنها که هیزم بیار تنور ادامه جنگ بعد از فتح خرمشهر شدند آنها که اجازه ندادند دولت بازرگان برنامه های خودرا دنبال کند. وو…

2. با سلام و سپاس از تذکر مسئولانه تان
   کاملا حق با شماست. ارگان تعریف خود را دارد. اما آنچه در باره «روزنامه میزان» نوشته ام از حافظه بود ولی اکنون از طریق سرچ انترنتی مطلبی در باره این روزنامه در ویکیپدیا دیدم و در آنجا به عنوان «ارگان نهضت آزادی» معرفی شده است. از آنجا که بسیاری از نوشته های این نهاد چندان دقیق نیستند از یکی از دوستان نهضی هم پرسیدم و او نیز تأیید کرد که میزان ارگان نهضت بوده است. با این همه، هنوز جای تأمل دارد و باید از منابع دقیق تر کسب اطلاع کرد. هر بار به نتیجه ای جز این رسیدم در همین جا برای تصحیح اطلاعات مخاطبان گزارش خواهم داد.

3. یاسلام خدمت اقای اشکوری
   خیلی ممنون که گاها چنین خطراتی را بازگو می کنید و اینها مجموعه اسناد تاریخ است . فقط کاش کمی در ذکر آنها دقت لازم هم بنمایید . مثلن میزان ارگان نهضت ازادی نبود هرچند مواضع انها را منعکس می کرد . میزان متعلق به اقای یزدی – برادر دکتر ابراهیم یزدی – بود .و البته بیانیه های نهضت ازادی را هم منتشر می کرد و با رهبران نهضت ازادی مصاحبه می گرد ولی ارگان نبود . ارگان یک حزب تعریف خودش را دارد .

4. زیره به کرمان آورید واقعا آقای اشکوری! پرده ها کنار رفته و روشن شده که آقای رئیس دیوان عالی کشور از حبس کودکان در سیاه چال های تحت مسئولیت وی آگاه بوده و لام از کام تکان نداده، آنوقت شما از توقیف “میزان” می نالید؟ شاید توقیف نشریه نهضت آزادی بزرگترین هزینه ای بود که آن نیرو پرداخت و پس از آن همزمان با چند دخول و خروج به اوین به کار و کسب خود مشغول شدند (من به ادعای جدید فرمانده سپاه کاری ندارم و از دار و ندار برخی از آقایان نهضت آزادی و بیزینس هایشان با براداران قاچاقچی بخصوص در رابطه با زمین های خطه شمال (خطه شما) باخبرم). ای کاش آن موقع شما بجای جویا شدن ادله تعطیلی “میزان” در کنار ده ها نشریه دیگر، جویای ادله قانونی تعزیرات و کشتار زندانیان می شدید.

   1. با پوزش و احترام ، البته ادعاى حضرتعالى ، به نوعى درست است و شاید بتوان اینگونه ، از نگارنده محترم این خاطره ، پرسشها نمود ، اما با نگاهى به تاریخ این ماجرا ، هنوز حتى بسیار پس از ان میگفتند ( شایعه شکنجه ) و باتوجه به اینکه ، نگارنده محترم این خاطره را در انزمان ، خلفِ خود نمیدانستند ، قطعا به او اعتماد نداشتند که کابل به دستش بدهند و براى تقرب به الله و معصومین ، بر عباداتش درتختهاى ، ٢٠٩ و کمیته مشترک ( توحید ، یا التقات ) و نظایر اینگونه عبادتگاه ها ، بیافزایند . اینگونه افراد از همان روزهاى اول ، نا محرم بودند . چنانچه منتظرى پس از گزارشات مستند که توسط گوشها و چشمانش ، نظیر ناصرى ها رسید ، تازه بعد از دوسالو نیم ، فهمید و مطمئن شد که ، شکنجه ، معذرت میخواهم ( عبادت ) در بازداشتگاه ها جریان دارد . لذا ، البته با دانش ناچیز بنده ، پرسش حضرتعالى در این مورد خاص با توجه به زمان واقعه ، وارد نیست . بازهم پوزش میخواهم . بهزاد نبوى باید ، هادى خامنه اى باید ، و خیلى از نمایندگان محرم و اهل عبادت بودند که به نگارنده محترم این خاطره ، مجال نمیدادند .

دیدگاه‌ها بسته‌اند.