طاها پارسا

چندی پیش یکی از دوستانِ صاحب‌نظرِ ساکن ایران می‌گفت با اینکه هیچکدام از هواداران سلطنت را در توییتر دنبال نمی‌کنم اما از حاشیه‌سازی آن‌ها بی‌خبر نیستم و افسوس می‌خورم که چرا بخشی از زمان حضور و فرصت مطالعه‌ام در شبکه‌های

اعدام سعید اسود به‌اسم رمز «تجزیه‌طلبی» و اعدام یوسف مهرداد و صدرالله فاضلی‌زارع به‌ نام «توهین به‌مقدسات»، مجازات شهروندانِ خاطی نیست، بلکه بافتن ریسمانی است که تارو پود استبداد را تشکیل داده؛ ریسمانی که هر از گاهی باید به‌دنبال گردنی برای آن گشت تا بقای حکومتی استبدادی و فاسد را چند روزی بیشتر کرد؛ به‌نام اسلام و ایران و به‌کام و «برای» خامنه‌ای…

ناخوش آوازی به بانگ بلند قرآن همی‌خواند. صاحبدلی بر او بگذشت. گفت: تو را مشاهره چند است؟ گفت: هیچ. گفت: پس این زحمت خود چندین چرا همی‌دهی؟ گفت: از بهر خدا می‌خوانم. گفت: از بهر خدا مخوان! (گلستان سعدی) ***

برخی از سخنان اخیر عبدالکریم سروش من را به‌مانند بسیاری دیگر شگفت‌زده کرد و آزرد. اگر در همین نزدیکی‌ها دیداری به‌رسم این سال‌ها با او دست می‌داد و از من می‌پرسید در یک کلمه «معترضان جنبش ژینا چه می‌خواهند؟» می‌گفتم: «برهنگی»!

ظریفی در یکی از شبکه‌های اجتماعی نوشته بود «نه تنها بیزارم از این اسلامتون، بلکه بیزارم از اون یکی اسلامتون که می‌گید این اون نیست». نویسنده‌ی پیام به ظرافت تمام تفکیک میان «این» اسلام و «آن یکی» اسلام را، اگرچه نا-هم‌دلانه، یادآوری کرده است؛ بخشی از پروژه‌ی نواندیشان دینی را!

۱. چهارسال پیش در همین روزها قانون تجاوز جنسی در آلمان اصلاح شد. اصلاح این قانون با مخالفت‌ها، موافقت‌ها و حاشیه‌های فراوان همراه بود. این قانون در گزارش‌های رسانه‌ای به قانون «بدونِ اما و اگر» و در تعابیر حقوقی به

۱– کرونا برگزاری کنکورهای سراسری  را در ایران به مسئله‌‌ای متفاوت تبدیل کرده است. جعل‌ها و تقلب‌های تحصیلی و فساد آموزشی  مهرداد بذرپاش، رئیس جدید دیوان محاسبات، هم مورد توجه‌ی فعالان شبکه‌ها و رسانه‌های اجتماعی قرار گرفته. محور و فصل مشترک این دو  وجود «فساد سیستماتیک

پرده اول: مردم آلمان و کرونا دو سه روز پیش، یکی از دوستان که بیش از سه دهه است در آلمان زندگی می‌کند، از من خواست که با هم خرید برویم. گفتم که خریدی ندارم اما او را همراهی می‌کنم.

۱. برای رسیدن به حقیقت، هیچ روایت تاریخی اعتبار ندارد. روایت‌های تاریخی پیش از آن‌که شرح واقعه باشند، ساختارهای استدلالی‌اند و این ساختار در صادقانه‌ترین و بی‌طرفانه‌ترین روایت‌ها هم به چشم می‌خورد. مستند خوش‌ساختِ «فرزند انقلاب» که در روزهای ۲۰،

تاثیر متقابل سیاست و اقتصاد بر یکدیگر و اثر شاخص‌های اقتصادی بر امر سیاسی کم‌وبیش بدیهی است و انکارناپذیر. این یادداشت قصد ندارد به این موضوع بپردازد! از ابتدای سال جاری، نرخ برابری دلار (و به تبع ارزهای خارجی) در

در فضای خبری و داغی که نامه‌ی محمد یزدی به موسی شبیری زنجانی فراهم کرد، یادداشت «متاسفانه این‌بار حق با محمد یزدی است!» مورد توجه و البته انتقادهای خوب و بدخوانی‌های بد قرار گرفت. در وضعیتی که شبیری‌زنجانی یک مرجع

همه کسانی که له یا علیه طرفین درگیر در «گلستان هفتم» نوشته‌اند، جایی از نوشته‌ی خود فراموش نکرده‌اند که  کم و بیش  یادآوری کنند «البته» خشونت محکوم است، اعتراض غیر مسالمت‌آمیز محکوم است، نقض حقوق شهروندی دراویش محکوم است، ارتباط

مهدی کروبی در فرازی از نامه‌ی اخیر خود به آیت‌الله خامنه‌ای (۹ بهمن ۹۶) می‌نویسد: «من به اصلاح نظام در چارچوب آرمان‌های انقلاب از طریق صندوق رأی باور دارم منوط بر آنکه تمامی ارکان نظام با اراده و رأی مستقیم

به بهانه‌ای، وکالت داشتم کمک تعدادی از دوستان  را به زلزله‌زده‌های کرمانشاه برسانم.  ترجیح می‌دادم  که این کمک در ماه‌های آینده و در شرایطی که موج اولیه کمک‌های مردمی فرونشست استفاده شود، اما یک مشکل شخصی سبب شد در انتقال

رسانه‌های اقلیم کردستان، به نقل از یک نماینده مجلس عراق، از توافقی سخن می‌گویند که میان یکی از فرزندان جلال طالبانی به نمایندگی از (بخشی از) حزب اتحادیه ‌میهنی و هادی عامری انجام شده است. بنا بر این توافق، نیروهای