«طرح ژنریک و کمخطر عبدالکریم سروش. فیلسوف، جامعهشناس، اسلامشناس، هنرشناس، رواندرمانگر که برخلاف آن یکی سروش، به جای استفاده دائمی از مولوی، گاهی هم از حافظ استفاده میکند. وی پس از دریافت دکترای داروسازی، به
ایران، این دیار پُر رمز و راز، چه جای عجیبی است که بسیاری از ساکنانش در آرزوی ترک آن و بسیاری از دورافتادگانش در حسرت بازگشت به آن میسوزند. چگونه میتوان سرزمینی را وصف کرد
«ما در قبرستانی بیش زندگی نمیکنیم… همه چیز بوی استخوان و کفن گرفته است، همه چیز خیالِ شکست و مرگ را به یاد میآورد.» – از نامهی نیما یوشیج به احسان طبری. جامعه تازه فهمیده
«طرح ژنریک و کمخطر عبدالکریم سروش. فیلسوف، جامعهشناس، اسلامشناس، هنرشناس، رواندرمانگر که برخلاف آن یکی سروش، به جای استفاده دائمی از مولوی، گاهی هم از
ایران، این دیار پُر رمز و راز، چه جای عجیبی است که بسیاری از ساکنانش در آرزوی ترک آن و بسیاری از دورافتادگانش در حسرت
«ما در قبرستانی بیش زندگی نمیکنیم… همه چیز بوی استخوان و کفن گرفته است، همه چیز خیالِ شکست و مرگ را به یاد میآورد.» –
شواهد گوناگون حاکی از آن است که جامعه ایران، خواهان گذار از وضعیت موجود است و این خواسته را آنجا که توانسته محقق ساخته و
آل احمد و تغییر نگاهها به اسرائیل در میان روشنفکران مسلمان پس از جنگ ششروزهی ۱۹۶۷
من درس آمار و احتمال را با مرحوم دکتر هدایت یاسایی، استاد دانشکده ریاضی دانشگاه صنعتی شریف، گذراندهام. در یکی از جلسات دکتر یاسایی -که
تعدادی از کاربران شبکههای اجتماعی علت کشتهشدن اسرائیلیها را رفتار داعشی حماس میدانند. این گروه، نوبت به کشتههای فلسطینی در غزه که میرسد، باز هم
شرح ماجرا: گفتوگوی توییتری چند فعال حزبی و رسانهای درباره مقاومت مدنی و اعترافات اجباری، صحنه نادری را خلق کرده که خوانش نقادانه آن میتواند
بازنشر مطالب با ذکر منبع آزاد است. ۱۳۹۴-1401