5 پاسخ

1. اگر میزان دقت را در دسته بندی های مسلمانان بیشتر وبیشتر کنیم به فردی که از محمد سوال می کند (طبق روایات)
   فلان موضوع نظر(شما) شخص پیامبر است یا دستور الله را بایداز دیگرانی که برایشان این سوال مطرح نبوده جدا کرد
   وهمفکران وی را گروهی /دسته ای /طیفی که به حق به محمد پرستان(محمدین نامی است که غربی ها به مسلمانان
   داده اند).بنا براین یا باید از دسته بندی به طور کامل صرف نظر کردیا شروعش را به همانروز اعلام اسلام برد.
   به هر روی باید درک کرد که با اکروبات بازی و تغییر معنا ومقصود از متن (تفسیر)گرد آوری شده توسط کسی که هیچ شیعه ای
   به امانت دار بودنش اطمینانی ندارند نه بشر امروزه وتحصیل کرده ونه آیندگان نه تنها ایمانی واعتقادی پیدا نمی کنند بل که
   در حد شوخی ومزاح ذکر می کنند (فرود الله برتخت نشسته با هشت فرشته که ابری هم مانع برنزه شدن ایشان است )یا
   ظهور جبرییل هشتاد متری در غار حرایی که ارتفاعش به یک متر نمی رسد ویا شق القمری که مراجع چشم براه بودند آپولو
   یازده اثباتش کند ووووو حتا از جوک هم بی مزه تر وبی پایه ترند.
   به هر حال یاباید به امید همان محاسبه داغی جهنم توسط مهندس بازرگان ودروغ ها وخود فریبی هایی تحت نام تفسیر
   یا اسمان به ریسمان بافتن های مطهری ها باشند یا بپذیرند ان چه را عقل خدا داده می پذیرد.

2. منشاء اختلاف همان جمله آقای کدیور است که “تبعیت محمد از وحی یا تبعیت وحی از محمد” ؟
   ولی پاسخ میتواند شامل هردو باشد ، یعنی وحی تنزیلی بی کلام، بی مکان و بی زمان از وجهه خدایی آن است. ولی وجود جسمانی حضرت محمد خود واسطه نزول وحی است که به آن وجهه کلامی، مکانی و زمانی میدهد. پس در آیات قرآن ما شاهد ترکیب و نه اختلاط وجهه الهی با ظرفیتهای بشری محمد هستیم و برای تمام زمانها آن معرفت پنهان توسط اولوالالباب در انطباق با علم روز و تحولات جوامع قابل استنباط أست. این پیام های پنهان ، ایمان به خالق یگانه و بقای نفس پس از مرگ جسمانی و تاثیر اعمال دنیوی بر کیفیت آن بقا ، صرف اوقاتی برای ادراک درونی وجود و تقویت قوای روحی و دریافت های وحیانی ، رفتار اخلاقی بر مبنای عرف جوامع ، نیکی به نزدیکان و انسانها و حیوانات و طبیعت، تلاش برای شناخت خلقت و تفکر در مظاهر آن و بسیاری موارد دیگر را میتوان در پس ظاهر آیات وحی به فراست دریافت.

3. با سلام
   من بر این باورم که اشکالات پیش آمده به سبب آن است که:
   ۱- ما کفر و ایمان در قرآن را ناظر به خدا و پیامبر خدا می دانیم؛ حال آن که کفر و ایمان در قرآن ناظر به آیات وحی است. [در روزگار محمدبن عبدالله (ص) فرد خدا ناباور در خاور میانه نبوده است.]
   ۲- کفر یعنی رد راستی و درستی آیات وحی چنان که هست و مندرج در قرآن است. [حرف آقای کدیور این است که آقای سروش خود را در گفتار خود ملزم به پذیرش راستی و درستی آیات وحی چنان که هست و مندرج در قرآن است نمی داند.]
   ۳- حرف آقای سروش در کُل این است که پیام را پیامبر است که پیام می کند. حرف آقای کدیور این است که پیامبر را پیام است که پیامبر می کند.
   ۴- آقای کدیور البته دین و دینداری را اجباری نمی داند. این است که کفر نزد ایشان جنبۀ فقیهانه ندارد.

   من این جا بر اساس سورۀ بقره و آل عمران شرح می دهم که چگونه کفر و ایمان در قرآن ناظر به آیات وحی است [و ناظر به خدا نیست و هرگز ناظر به پیامبر خدا نیست. [پیام در روایت قرآن نکتۀ کانونی است و ] پیامبر را پیام است که پیامبر می کند!]

   ۱- در سرآغاز سورۀ بقره که سورۀ بلند آغازین قرآن است گفته می شود:
   «… هُدًى لِّلْمُتَّقِینَ – ألَّذِینَ … یُؤْمِنُونَ بِمَا اُنزِلَ إلیک وَمَا اُنزِلَ مِن قَبْلِکَ» (بقره ۲ تا ۴)
   نمی گوید «یُؤمِنُونِ بِکَ وَ بِأقوَالِکِ و أقوال موسی و عیسی» می گوید: «یُؤْمِنُونَ بِمَا اُنزِلَ إلیک وَمَا اُنزِلَ مِن قَبْلِکَ»] که معنی دیگرش «بِمَا أَنزَلَ اللَّه» است.
   ۲- «کَفَرُوا» در عبارت «إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا سَوَاءٌ عَلَیْهِمْ» (بقره ۶) به معنی کَفَرُوا «بِمَا اُنزِلَ إلَیک» است.
   ۳- «لَا یُؤمِنُونَ» در عبارت «إِنَّ الَّذِینَ … لَا یُؤْمِنُونَ» (بقره ۶) به معنی لَا یُؤمِنُونَ «بِمَا اُنزِلَ إلَیک» است.
   ۴- «آمَنُوا» در عبارت «وَإِذَا قِیلَ لَهُمْ آمَنُوا کَمَا آمَنَ النَّاسُ … »(بقره ۱۳) به معنی آمَنُوا «بِمَا اُنزِلَ إلیک» است.
   ۵- «آمَنُوا» در عبارت «وَإِذَا لَقُوا الَّذِینَ آمَنُوا …» (بقره ۱۴) به معنی آمَنُوا «بِمَا اُنزِلَ إلیک» است.
   ۶- “کافِرینَ” در عبارت «أُعِدَّتْ لِلْکَافِرِینَ» به معنی کافر «بِمَا اُنزِلَ إلیک» است.
   ۷- «آمَنُوا » در گزارۀ «وَ بَشِّرِ الَّذِینَ آمَنُوا» (بقره ۳۵) به معنی آمَنُوا «بِمَا اُنزِلَ إلیک» است.
   ۸- «آمَنُوا » در عبارت «فَأَمَّا الَّذِینَ آمَنُوا فَیَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ» (بقره ۲۶) به معنی آمَنُوا «بِمَا اُنزِلَ إلیک» است.
   ۹- «کَفَرُوا» در عبارت «وَأَمَّا الَّذِینَ کَفَرُوا فَیَقُولُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَذَا مَثَلًا …» (بقره ۲۶) به معنی کَفَرُوا «بِمَا اُنزِلَ إلیک» است. و توجه شود که گزارۀ «مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ» را «الَّذِینَ کَفَرُوا» یا به عبارتی دیندارانِ خدا باوری می گویند که “بِمَا اُنزِلَ إلَیک» کافرند.
   ۱۰- “هُدًی” و “هُدَایَ” در گزارۀ «فَإِمَّا یَأْتِیَنَّکُمْ مِنِّی هُدًى فَمَنْ تَبِعَ هُدَایَ» (بقره ۳۸) معطوف به «مَا أَنزَلَ اللَّه» است. این نکته در آیۀ ۹۷ و ۱۲۰ و ۱۸۵ سورۀ بقره نیز تکرار شده است. در آیۀ ۱۲۰ گفته می شود: «وَلَنْ تَرْضَى عَنْکَ الْیَهُودُ وَلَا النَّصَارَى حَتَّى تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ قُلْ إِنَّ هُدَى اللَّهِ هُوَ الْهُدَى»(بقره ۱۲۰) در آیۀ ۱۸۵ گفته می شود: «شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِی أُنْزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِلنَّاسِ وَبَیِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ» (بقره ۱۸۵)
   ۱۱- در ادامه گفته می شود: «وَالَّذِینَ کَفَرُوا وَکَذَّبُوا بِآیَاتِنَا أُولَئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ» (بقره ۳۹)
   ۱۲- در خطاب به بنی اسرائیل گفته می شود: «یَا بَنِی إِسْرَائِیلَ … آمَنُوا بِمَا أَنزَلْتُ مُصَدِّقًا لِّمَا مَعَکُمْ وَلَا تَکُونُوا أَوَّلَ کَافِرٍ بِهِ» (بقره ۴۰ و ۴۱) کافر این جا به معنی فرد دیندارِ خدا باورِ کافر «بِمَا اُنزِلَ إلیک» است.
   ۱۳- در ادامه گفته می شود: به موسی کتاب دادیم تا مگر هدایت گردید. «وَإِذْ آتَیْنَا مُوسَى الْکِتَابَ وَالْفُرْقَانَ لَعَلَّکُمْ تَهْتَدُونَ» (بقره ۳۵) نمی گوید: موسی را فرستادیم تا هدایت گردید. در قرآن هم هرگز گفته نمی شود: محمد را فرستادیم تا هدایت گردید! [«لَیْسَ عَلَیْکَ هُدَاهُمْ» در این باره است. (بقره ۲۷۲)]
   ۱۴- در بارۀ بنی اسرائیل گفته می شود: «جَاءَهُمْ کِتَابٌ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ مُصَدِّقٌ لِمَا مَعَهُمْ … کَفَرُوا بِهِ» (بقره ۸۹) کافر این جا به معنی فرد دیندارِ خدا باور کافر به «مَا اُنزِلَ إلیک» است.
   و در ادامه گفته می شود:
   ۱۵- «بِئْسَمَا اشْتَرَوْا بِهِ أَنْفُسَهُمْ أَنْ یَکْفُرُوا بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ بَغْیًا» (بقره ۹۰)
   ۱۶- به پیامبر گفته می شود: همانا آنچه جبرئیل به قلبت می رساند «هُدًى وَبُشْرَى لِلْمُؤْمِنِینَ» است. (بقره ۹۷)
   و در قرآن در هیچ موردی گفته نمی شود که شخص موسی یا عیسی و یا محمد «هُدًى وَ بُشْرَى لِلنَّاس یا لِلْمُؤْمِنِینَ» است.
   ۱۷- «کَفَرُوا» در عبارت «مَا یَوَدُّ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ وَلَا الْمُشْرِکِینَ» (بقره ۱۰۵) به معنی کَفَرُوا «بِمَا اُنزِلَ إلیک» است. توجه شود که آیه از کافرینی سخن به میان می آورد که أَهْلِ کِتَابِند. یا سخن از کسانی به میان می آورد که اگرچه دیندار و خدا باورند ولی کافر «بِمَا اُنزِلَ إلیک» اند.
   ۱۸- در خطاب به پیروان محمد گفته می شود: «قُولُوا آمَنَّا بِاللَّهِ وَمَا أُنْزِلَ إِلَیْنَا وَمَا أُنْزِلَ إِلَى إِبْرَاهِیمَ وَإِسْمَاعِیلَ وَإِسْحَاقَ وَیَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطِ وَمَا أُوتِیَ مُوسَى وَعِیسَى وَمَا أُوتِیَ النَّبِیُّونَ مِنْ رَبِّهِمْ لَا نُفَرِّقُ بَیْنَ أَحَدٍ مِنْهُمْ وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ» (بقره ۱۳۶) یعنی پیامبر را به پیامبری گمارده اند تا به مردم «قُولُوا آمَنَّا بِاللَّهِ» و آمَنُوا «بِمَا اُنزِلَ إلیک وَمَا اُنزِلَ مِن قَبْلِکَ» بگوید.
   و در سورۀ آل عمران به فرد دین باور مُوَحدِ گفته می شود: «قُلْ آمَنَّا بِاللَّهِ وَمَا أُنْزِلَ عَلَیْنَا وَمَا أُنْزِلَ عَلَى إِبْرَاهِیمَ وَإِسْمَاعِیلَ وَإِسْحَاقَ وَیَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطِ وَمَا أُوتِیَ مُوسَى وَعِیسَى وَالنَّبِیُّونَ مِنْ رَبِّهِمْ لَا نُفَرِّقُ بَیْنَ أَحَدٍ مِنْهُمْ وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ» (آل عمران ۸۴)
   ۲۰- «آمَنُوا » در عبارت «إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ» (بقره ۲۷۷) به معنی آمَنُوا «بِمَا اُنزِلَ إلیک» است.
   ۲۱- «آمَنُوا » در عبارت «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ … إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ» (بقره ۲۷۸) نیز به معنی آمَنُوا «بِمَا اُنزِلَ إلیک» است.
   و در پایان گفته می شود:
   «آمَنَ الرَّسُولُ بِمَا أُنزِلَ إِلَیْهِ مِن رَّبِّهِ وَالْمُؤْمِنُونَ ۚ کُلٌّ آمَنَ بِاللَّهِ وَمَلَائِکَتِهِ وَکُتُبِهِ وَرُسُلِهِ لَا نُفَرِّقُ بَیْنَ أَحَدٍ مِّن رُّسُلِهِ»
   (بقره ۲۸۵ و ۲۸۶)
   ۲۲- و “کَافِرینَ” در عبارت «فَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْکَافِرِینَ» (بقره ۲۸۶) و (آل عمران ۱۴۷) به معنی کَافِرِینَ «بِمَا أَنزَلَ اللَّه» است.

   ۲۳- در سرآغاز سورۀ آل عمران سخن از «کَفَرُوا بِآیَاتِ اللَّهِ» به میان است. (آل عمران ۲ تا ۴)
   ۲۴- «کَفَرُوا» در ادامه در عبارت «إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا لَنْ تُغْنِیَ عَنْهُمْ أَمْوَالُهُمْ وَلَا أَوْلَادُهُمْ مِنَ اللَّهِ شَیْئًا» (آل عمران ۱۰) و (آل عمران ۱۱۶) به معنی کَفَرُوا «بِمَا اُنزِلَ إلیک» است.
   ۲۵- «کَفَرُوا» در عبارت «قُلْ لِلَّذِینَ کَفَرُوا سَتُغْلَبُونَ وَتُحْشَرُونَ إِلَى جَهَنَّمَ» (آل عمران ۱۲) به معنی کَفَرُوا «بِمَا اُنزِلَ إلیک» است.
   ۲۶- گزارۀ «فِی سَبِیلِ اللَّهِ» در عبارت «قَدْ کَانَ لَکُمْ آیَهٌ فِی فِئَتَیْنِ الْتَقَتَا فِئَهٌ تُقَاتِلُ فِی سَبِیلِ اللَّهِ» (آل عمران ۱۳) معطوف به «بِمَا اُنزِلَ إلیک» است.
   ۲۷- کافر در گزارۀ «وَأُخْرَى کَافِرَهٌ» (آل عمران ۱۳) به معنی کافر «بِمَا اُنزِلَ إلیک» است.
   ۲۸- آمَنَّا در گزارۀ «الَّذِینَ یَقُولُونَ رَبَّنَا إِنَّنَا آمَنَّا» (آل عمران ۱۶) به معنی آمَنَّا «بِمَا اُنزِلَ إلیک» است.
   ۲۹- در ادامه بار دیگر سخن از «وَ مَنْ یَکْفُرْ بِآیَاتِ اللَّهِ» به میان است. (آل عمران ۱۹)
   ۳۰- أَسْلَمْتُ در گزارۀ «فَقُلْ أَسْلَمْتُ وَجْهِیَ لِلَّهِ وَمَنِ اتَّبَعَنِ» (آل عمران ۲۰) معطوف به گزارۀ «بِمَا أَنزَلَ اللَّه» است.
   ۳۱- تَوَلَّوْا در گزارۀ «وَإِنْ تَوَلَّوْا» (آل عمران ۲۰) معطوف به گزارۀ «بِمَا أَنزَلَ اللَّه» است. در ادامه گفته می شود: «
   فَإِنَّمَا عَلَیْکَ الْبَلَاغُ» (آل عمران ۲۰) “بلاغ” البته که ناظر «بِمَا اُنزِلَ إلیک» است. و سپس بار دیگر سخن از «الَّذِینَ یَکْفُرُونَ بِآیَاتِ اللَّهِ» به میان است. [الّذینَ یَقْتُلُونَ النَّبِیِّینَ بِغَیْرِ حَقٍّ وَیَقْتُلُونَ الَّذِینَ یَأْمُرُونَ بِالْقِسْطِ مِنَ النَّاسِ» (آل عمران ۲۱)
   ۳۲- و گفته می شود: «قُلْ إِنْ کُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِی یُحْبِبْکُمُ اللَّهُ» (آل عمران ۳۱)
   در سورۀ اعراف در شرح معنای « فَاتَّبِعُونِی»گفته می شود:
   «قُلْ یَا أَیُّهَا النَّاسُ إِنِّی رَسُولُ اللَّهِ إِلَیْکُمْ جَمِیعًا … فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ النَّبِیِّ الْأُمِّیِّ الَّذِی یُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَکَلِمَاتِهِ وَاتَّبِعُوهُ لَعَلَّکُمْ تَهْتَدُونَ» (اعراف ۱۵۸)
   سپس گفته می شود: «قُلْ أَطِیعُوا اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّ اللَّهَ لَا یُحِبُّ الْکَافِرِینَ» (آل عمران ۳۲)
   ۳۳- رسول در گزارۀ «أَطِیعُوا اللَّهَ وَالرَّسُولَ» به معنی «نَّبِیِّ الْأُمِّیِّ الَّذِی یُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَکَلِمَاتِهِ» است. (اعراف ۱۵۸) و (آل عمران ۱۳۲)
   ۳۴- کافرین در گزارۀ «فَإِنَّ اللَّهَ لَا یُحِبُّ الْکَافِرِینَ» (آل عمران ۳۲) به معنی کَافِرِینَ «بِمَا اُنزِلَ إلیک» است.
   ۳۵- کافر در گزارۀ «مُطَهِّرُکَ مِنَ الَّذِینَ کَفَرُوا» و کافر در گزارۀ «فَوْقَ الَّذِینَ کَفَرُوا»(آل عمران ۵۵) به معنی کافر «بِمَا اُنزِلَ إلیک» است. شرح معکوس این معنا در آیۀ ۵۳ نیز آمده است. (آل عمران ۵۳)
   ۳۶- گزارۀ کسانی که تو را متابعت کردند در گزارۀ «وَجَاعِلُ الَّذِینَ اتَّبَعُوکَ» (آل عمران ۵۵) همخوان و هم ارز با عبارت «رَبَّنَا آمَنَّا بِمَا أَنْزَلْتَ وَاتَّبَعْنَا الرَّسُولَ» است. (آل عمران ۵۳)
   ۳۶- کفروا در گزارۀ «فَأَمَّا الَّذِینَ کَفَرُوا فَأُعَذِّبُهُمْ عَذَابًا شَدِیدًا» (آل عمران ۵۹) به معنی کفروا «بِمَا اُنزِلَ إلیک» است.
   ۳۷- آمَنُوا در گزارۀ «وَأَمَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ» (آل عمران ۵۷) به معنی آمَنُوا «بِمَا أَنزَلَ اللَّه» است.
   و در ادامه گفته می شود: «ذَلِکَ نَتْلُوهُ عَلَیْکَ مِنَ الْآیَاتِ وَالذِّکْرِ الْحَکِیمِ» (آل عمران ۵۸)
   ۳۸- تَوَلَّوْا در گزارۀ «فَإِنْ تَوَلَّوْا» (آل عمران ۶۳) معطوف به گزارۀ «بِمَا اُنزِلَ إلیک» است.
   ۳۹ – آمَنُوا در گزارۀ «وَالَّذِینَ آمَنُوا» (آل عمران ۶۸) به معنی آمَنُوا «بِمَا اُنزِلَ إلیک وَ مَا أُنزِلَ مِن قَبْلِکَ» است.
   ۴۰- مؤمِنینَ در گزارۀ «وَاللَّهُ وَلِیُّ الْمُؤْمِنِینَ» (آل عمران ۶۸) به معنی مؤمِنینَ «بِمَا اُنزِلَ إلیک وَمَا أُنزِلَ مِن قَبْلِکَ» است.
   ۴۱- در ادامه گفته می شود: «یَا أَهْلَ الْکِتَابِ لِمَ تَکْفُرُونَ بِآیَاتِ اللَّهِ؟» (آل عمران ۷۰)
   ۴۲- آمَنُوا در گزارۀ «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ حَقَّ تُقَاتِهِ وَلَا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَأَنْتُمْ مُسْلِمُونَ» (آل عمران ۱۰۲) به معنی آمَنُوا «بِمَا أَنزَلَ اللّه» است.
   ۴۳- گزارۀ “حَبل اللّه” در عبارت «وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِیعًا وَلَا تَفَرَّقُوا» (آل عمران ۱۰۳) معطوف به «بِمَا أَنزَلَ اللّه» است.
   و در ادامه گفته می شود: «وَلَا تَکُونُوا کَالَّذِینَ تَفَرَّقُوا وَاخْتَلَفُوا مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْبَیِّنَاتُ» (آل عمران ۱۰۴ و ۱۰۵) این آیه ناظر به «بِمَا أَنزَلَ اللّه» است.
   ۴۴- آمَنُوا در گزارۀ «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَأْکُلُوا الرِّبَا» (آل عمران ۱۳۰) به معنی آمَنُوا «بِمَا اُنزِلَ إلیک» است.
   ۴۵- کافرین در گزارۀ «وَاتَّقُوا النَّارَ الَّتِی أُعِدَّتْ لِلْکَافِرِینَ» (آل عمران ۱۳۱) به معنی کافرین «بِمَا اُنزِلَ إلیک» است.
   ۴۶- عبارت «هَذَا بَیَانٌ لِلنَّاسِ وَهُدًى وَمَوْعِظَهٌ لِلْمُتَّقِینَ» (آل عمران ۱۳۸) معطوف به «بِمَا أَنزَلَ اللّه» است.
   ۴۷- مؤمِنِینَ در عبارت «وَلَا تَهِنُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ» (آل عمران ۱۳۹) به معنی مؤمِنِینَ «بِمَا اُنزِلَ إلیک» است.
   ۴۸- آمَنُوا در عبارت «إِنْ یَمْسَسْکُمْ قَرْحٌ فَقَدْ مَسَّ الْقَوْمَ قَرْحٌ مِثْلُهُ … وَلِیَعْلَمَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا » (آل عمران ۱۴۰) به معنی آمَنُوا «بِمَا اُنزِلَ إلیک» است.
   ۴۹- آمَنُوا در عبارت «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنْ تُطِیعُوا الَّذِینَ کَفَرُوا» (آل عمران ۱۴۹) به معنی آمَنُوا «بِمَا اُنزِلَ إلیک» است.
   ۵۰- آمَنُوا در عبارت «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَکُونُوا کَالَّذِینَ کَفَرُوا» (آل عمران ۱۵۶) به معنی آمَنُوا «بِمَا اُنزِلَ إلیک» است.
   ۵۱- مُؤمِنِینَ در عبارت «لَقَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ إِذْ بَعَثَ فِیهِمْ رَسُولًا مِنْ أَنْفُسِهِمْ یَتْلُو عَلَیْهِمْ آیَاتِهِ …» (آل عمران ۱۶۴) به معنی مُؤمِنِینَ «بِمَا أَنزَلَ اللَّه» است.
   ۵۲- مُؤمِنِینَ در گزارۀ «وَخَافُونِ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ» (آل عمران ۱۷۵) به معنی مُؤمِنِینَ «بِمَا أَنزَلَ اللَّه» است.
   ۵۳- کفر در گزارۀ «وَلَا یَحْزُنْکَ الَّذِینَ یُسَارِعُونَ فِی الْکُفْرِ» (آل عمران ۱۷۶) به معنی کفر «بِمَا اُنزِلَ إلیک» است.
   ۵۴- کفر در گزارۀ «إِنَّ الَّذِینَ اشْتَرَوُا الْکُفْرَ بِالْإِیمَانِ» (آل عمران ۱۷۷) به معنی کفر «بِمَا اُنزِلَ إلیک» است.
   ۵۵- کفر در گزارۀ «وَلَا یَحْسَبَنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا» (آل عمران ۱۷۸) به معنی کفروا «بِمَا اُنزِلَ إلیک» است.
   ۵۶- مُؤمِنِینَ در گزارۀ «مَا کَانَ اللَّهُ لِیَذَرَ الْمُؤْمِنِینَ عَلَى مَا أَنْتُمْ عَلَیْهِ» به معنی مُؤمِنِینَ «بِمَا اُنزِلَ إلیک» است.
   ۵۷- «آمَنُوا برُسُلِهِ» در گزارۀ «آمِنُوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ» به معنی «آمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ النَّبِیِّ الْأُمِّیِّ الَّذِی یُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَکَلِمَاتِهِ» است.
   ۵۸- کَفَرُوا در گزارۀ «لَا یَغُرَّنَّکَ تَقَلُّبُ الَّذِینَ کَفَرُوا فِی الْبِلَادِ» (آل عمران ۱۹۶) به معنی کَفَرُوا «بِمَا اُنزِلَ إلیک» است.

   با احترام
   داود بهرنگ

4. فکر نمی کنم اینجا تکفیر اصلا معنا داشته باشد. در اندیشه آقای کدیور ندیدم که ایشان و اصولا هر روشنفکردینی دیگری اعتقاد اشخاص را به کفر استناد دهند. کفر بدکاری عملی است و اعتقاد هر کس به خودش مربوط است ..
   شما اعتقاد دارید و تحقیق و تدبر تان به این مطلب رسیده است که قران به دست اشخاص مختلف و صد سال بعد از محمد نامی جمع آوری شده .. چه ربطی به اعتقاد به متن قران دارد که خودش بارها و بارها گفته است این وحی از جانب پروردگار است و محمد فقط تذکر دهنده است ووو آقای کدیور میگوید آنچه شما میگویید محترم ولی این چیزی نیست که در خود این متن مقدس آمده است. یا قبول دارید این متن راست گفته و ان را تصدیق میکنید یا قبول دارید این متن چاخان کرده که میشوید در جرگه ملیاردها انسان دیگر. عقیده شما محترم .. ولی از دو حال خارج نیست یا تصدیق کننده متن هستید یا نیستید .. شتر سواری دولا دولا نمی شود.

5. اقای رمضانی نکته را نگرفته است بحث دو اسلام یا دو برداشت از اسلام نیست. بلکه سخن کدیور اینست که حرفهای شبستری و سروش اصلا اسلام نیست و دینی متفاوت است و این را به صراحت تمام میگوید و همین است که متاسفانه شدیدا بوی تکفیر میدهد.

دیدگاه‌ها بسته‌اند.