تماس خمینی با کندی یک ادعای بدون سند است

زیتون-مهدی نوربخش: انتشار سلسله گزارش‌هایی در تلویزیون و وب‌سایت بی‌بی‌سی فارسی پیرامون آیت‌الله خمینی و ارتباط او با سران وقت ایالات‌متحده آمریکا، در روزهای اخیر خبرساز شده است. در این گزارش‌ها، نامی که پس از آیت‌الله خمینی بیش از هر کس دیگری تکرار می‌شود ابراهیم یزدی است؛ دبیر کل نهضت آزادی ایران، وزیر امور خارجه ی دولت موقت، و مترجم و مشاور و همراه آیت‌الله خمینی در نوفل‌لوشاتو.

همین تکرار بود کافی بود که در نخستین ساعات انتشار تلویزیونی اینِ گزارش، یزدی را به واکنش وادارد و ترجیح دهد تکذیبیه‌ی پیشین خود را بر بخشی از آن، به زیتون بفرستد تا تکرار کند که «آقای خمینی پیام شخصی برای کارتر نفرستاد بلکه این کارتر بود که پیام فرستاد و آقای خمینی به پیام او جواب داد». یزدی البته به همین قناعت نکرد و در گفتگویی کوتاه با زیتون نیز تأکید کرد «در گزارش بی‌بی‌سی، ادعای جدیدی مطرح نشده بود تا من نیز توضیح جدیدی بر مطلب قبلی بیفزایم»

این واکنش انعکاس وسیعی در رسانه‌های داخلی یافت، تا جایی که رسانه‌ی ملی هم تحریم همیشگی‌اش را شکست و در شبکه‌ی خبر از ابراهیم یزدی و ردیه اش بر گزارش بی‌بی‌سی نام برد.

چنانچه وعده داده بودیم ،  در گفتگویی که محور آن مجلس دهم بود،سراغ این موضوع هم رفته و این بار نظر دبیرکل نهضتِ آزادی ایران  را در خصوص بخش های دیگر گزارش بی‌بی‌سی نیز جویا شدیم؛ همان بخشی که مدعی است آیت‌الله خمینی در سال ۴۲ نیز به ایالات‌متحده پیامی ارسال کرده است.

متن کامل گفتگوی «زیتون» با ابراهیم یزدی، وزیر امور خارجه دولت موقت را بخوانید:

مجلس دهم را چگونه می‌بینید آقای دکتر؟ آیا فکر می‌کنید هواداران دولت با سهمی که از هیئت رئیسه مجلس به‌دست آوردند این امکان را دارند که به جریان اکثریت در مجلس تبدیل شوند؟

رابطه و تعامل مجلس دهم با دولت بر اساس موضوعات، لوایح یا طرح‌ها خواهد بود. این تعامل ارتباطی با اعضای هیئت‌رئیسه نخواهد داشت. هیچ جریانی در مجلس اکثریت را ندارد. ترکیب اکثریت و اقلیت با موضوعات مطروحه ارتباط خواهد داشت.

سهم اصلاح‌طلبان در هیئت رئیسه را چگونه می‌بینید و تا چه اندازه این سهم را پیروزی اصلاح‌طلبان می‌دانید؟

حضور برخی از اعضای منتسب به اصلاح‌طلبان بیش ازآنچه پیروزی اصلاح‌طلبان محسوب شود حاکی از مشی اکثریت نمایندگان در تعامل با همه گروه‌های سیاسی حاضر در مجلس است.

پیش از انتخابات مجلس اغلب جریان‌های اصولگرا از علی لاریجانی به دلیل نزدیکی مواضعش به دولت ناراضی بودند اما وقتی رقابت بین عارف و لاریجانی پیش آمد آن ها سعی کردند لاریجانی را دوباره در جبهه خود معرفی کنند. آیا فکر می‌کنید لاریجانی در شرایط فعلی یک چهره اصولگرا به شمار می‌رود و می‌تواند در خدمت توان تشکیلاتی اصولگرایان قرار گیرد؟

انتخاب لاریجانی انعکاس واقع‌گرایی اکثریت نمایندگان است. لاریجانی در مدیریت مجلس تا حدودی دور از وابستگی‌های سیاسی به گروه‌ها عمل کرده است.

به نظر شما فوری‌ترین و مهم‌ترین مسائلی که مجلس شورای اسلامی باید به آن ها بپردازد در کدام محورهاست؟ با توجه به همسویی نسبی دولت و مجلس، اولویت اول دولت برای برخورداری از این همسویی چه می‌تواند باشد؟ صلاح می‌دانید دولت به اصلاح کابینه در این یک سال آخر دست بزند؟

مهم‌ترین مسئله‌ای که کشور و دولت با آن روبرو هستند بحران اقتصادی، بیکاری و تورم است. نتیجه همسویی مجلس با دولت باید تصویب لوایح دولت در زمینه‌های بهبود اقتصادی باشد. اصلاح ترکیب کابینه شرط موفقیت دولت در بهبود وضعیت اقتصادی نیست.

مجلس نهم در زمینه سیاست خارجی نگاهی معارض با استراتژی دولت داشت و تنش‌های شدیدی را هم در این زمینه بین نمایندگان و دولت شاهد بودیم. رویکرد مجلس دهم به سیاست خارجی را چگونه پیش‌بینی می‌کنید؟

تعارض مجلس نهم با استراتژی دولت روحانی در سیاست خارجی،اصولی و راهبردی نبود بلکه بیشتر سیاسی و تعارض با دولت بود. سیاست خارجی دولت روحانی واقع‌بینانه و در راستای منافع و امنیت کلان ملی است. مجلس دهم بیش از مجلس نهم با این سیاست هماهنگ خواهد بود.

همان که مستحضر هستید بخش فارسی بی‌بی‌سی به‌تازگی گزارشی را پیرامون مکاتبات محرمانه آیت‌الله خمینی و کندی منتشر کرد که در آن به یک سند وزارت خارجه ایالات‌متحده استناد شده است. سندی که نشان می‌دهد آیت‌الله خمینی در سال ۴۲ باب چنین مذاکره‌ای را بازکرده و تلویحاً به آمریکایی‌ها اطمینان داده که در صورت تغییر رژیم٬ منافعشان در ایران به خطر نخواهد افتاد. شما در توضیحی که آبان ماه پیش درباره یک گزارش دیگر با همین مضمون داده بودید برخی از استنادها درباره مذاکره محرمانه بنیان‌گذار انقلاب و آمریکایی را تکذیب کرده بودید و همین توضیح را درباره گزارش جدید هم ارائه دادید که بازتاب وسیعی داشت. آیا به نظرتان گزارش تازه حاوی هیچ نکته تازه‌ای نبود؟ آیا اینکه آیت‌الله خمینی از سال ۴۲ در تماس با مقام‌های آمریکایی بوده نیز تازگی ندارد؟

هیچ سندی که نشان بدهد آقای خمینی در سال ۴۲ با کندی در تماس بوده است تابه‌حال منتشر نشده است. این یک ادعایی است که برخی آن را مطرح کرده‌اند.

 آیا به نظرتان هنوز اسناد و مدارک مهم دیگری که مؤید تماس‌های بیشتری بین انقلابیون و به‌ویژه بنیان‌گذارِ انقلاب با مقام‌های آمریکایی باشد وجود دارد؟ اعتبارِ این‌گونه اسناد را چگونه ارزیابی می کنید؟

در ماه‌های آخر قبل از انقلاب تماس‌هایی در سه محور میان رهبران انقلاب در داخل و خارج ایران با مقامات آمریکایی وجود داشته است: در تهران اعضای شورای انقلاب ( آقایان مهندس بازرگان، دکتر سحابی و آیت‌الله موسوی اردبیلی با سولیوان؛ دکتر بهشتی مستقلاً با سولیوان در تهران) و نماینده سفارت آمریکا در پاریس با آقای خمینی در تماس و مبادله نظر و پیام بوده‌اند. در پاریس پنج سند گفتگو مبادله شده است که متن آن‌ها به‌طور کامل در کتاب آقای سرهنگ نجاتی آمده است و مستند و مورد اعتماد است.