محمدجواد حجتی کرمانی در نامه‌ای به رهبر جمهوری اسلامی « گشت ارشاد» را یک منکر خواند و خواستار حکم‌حکومتی برای انحلال آن شد.

متن نامه به این شرح است:

بسم الله الرّحمن الرّحیم

محضر مبارک حضرت آیت الله خامنه ای، رهبر گرانقدر انقلاب اسلامی، دام ظلّه العالی

باعرض سلام و تحیّت و تسلیت ایام سوگواری ماه صفر و آرزوی سلامتی و طول عمر برای آنحضرت؛

ازباب انجام وظیفه مهم و همگانی «النّصیحه لأئمه المُسلمین» و با عنایت به سابقه دوستی و ارادت دیرینه بیش از شصت ساله و با اطمینان از اینکه حضرتعالی از حقیر، جز حسن نیّت سراغ ندارید -هرچند در قول و عمل با یکدیگر تفاوت داریم- و با اتّکاء به فرمایش حضرتعالی که: انتقاد – حتی از شخص رهبری- ممنوع نیست، می خواهم با یادآوری حوادث ناگوار اخیر که مکرراً بدست گشت ارشاد انجام شده و آخرین آن منجر به درگذشت خانم مهسا امینی، شهروند کُرد ایرانی، شده است به عرض برسانم:

اصل گشت ارشاد را من مصداق آیه شریفه «الّذین یُحبّون أن تَشیع الفاحشهَ فی الّذین آمنوا» می دانم. حضرتعالی بهتر از من می دانید که این آیه درمورد کسانی است که کار زشت را در جامعه شیوع می داده اند، نه آنکه خودشان مرتکب فاحشه شده باشند و این، درست کار گشت ارشاد است که توضیح لازم ندارد.

بر این اساس، خود وجود گشت ارشاد، یک منکر است که حضرتعالی می توانید – و تنها حضرتعالی می توانید – از آن نهی کنید و نهی از این منکر، (یعنی خود گشت ارشاد) جز با انحلال آن ممکن نیست و این، جز از دست شما ساخته نیست.

فرصت را مغتنم می شمارم و نظر خودم را در مورد دیگر انحرافات و منکراتی که به نام امر به معروف در عرصه جامعه، بصورت علنی و حتی با تشویق صریح یا تلویحی صورت می گیرد، به عرض برسانم و بگویم اگر از این منکرات نهی می شد، کار به اینجا نمی کشید که جلب و دستگیری یک خانم مهمان کُرد ، به مرگ جانسوز او منتهی شود.

به صراحت عرض می کنم:

اگر گردهمایی های عده ای فحاش تندخو، تحت عنوان مقدس حزب اللّهی، تشویق و یا با سکوت، تجویز نمی شد و اگر در برابر مجلسیانی که «روحانی» را به اعدام تهدید کردند و «ظریف» را دروغگو خواندند، به حکم امر به معروف و نهی از منکر، سکوت مصلحت آمیز، یا به پندار آنان، رضایت آمیز، نمی شد و نیز اگر غوغاگریهای تندروان بی نام و نشان، یا نام و نشان دار (حکومتی)، نادیده گرفته نمی شد و سبّ و لعن و توهین و هتک احترام و تهمت به خاتمی و هاشمی و روحانی و… و… مواجه با سکوت تشویق آمیز نمی شد و اگر… و اگر…

کار به اینجا نمی کشید که در جوّ ملتهب سیاسی جهانی، و هجوم همه جانبه دشمن (که ندانم کاری و لجاجت ما هم در آن نقش مسلّم دارد) خانمی مظلوم کشته شود (چون به هر حال دستگیری او منجر به مرگ شده ولو بر اثر شوک روانی و ایست قلبی و برفرض که برخورد فیزیکی هم انجام نشده) و جوّ جهان را (صرفنظر از داخل، که عموماً عزادارند) برضدّ ما بسیج کنند، آن هم در عملی که شرعاً و عقلاً و عرفاً، ما محکومیم و باید اعتراف به گناه کنیم.

سخن دراز شد، ببخشید.

در انتظار حکم حکومتی انحلال گشت ارشاد؛ دوست و ارادتمند قدیمیِ صمیمی شما : محمدجواد حجتی کرمانی
۲۸ شهریور ۱۴۰۱ _۲۲صفر المظفر ١۴۴۴