امام علی (ع)، نقل می‌کند که پیامبر اکرم (ص) در آخرین جمعه ماه شعبان، خطبه‌ای خواندند که در آن دو توصیه به مسلمانان برای ماه رمضان مورد دقت نظر قرار گرفته است. براساس کتب روایی توصیه اول این خطبه این است که اعمال انسان در این ماه باید جنبه ربوبی داشته باشد و توصیه دوم این است که اعمال او در ماه مبارک باید جنبه خَلقی پیدا کنند. بنابراین در ماه میهمانی خداوند وقتی پای سفره او نشسته‌ایم، باید حواسمان به دیگری هم باشد. باید عباداتمان نه‌تنها برای جلب رضای خداوند که برای رساندن منفعت به زندگی این دنیایی دیگر انسان‌ها هم باشد. این همان رحمتی است که وقتی می‌گوییم ماه رمضان، ماه رحمت است، مدنظر است.
رحمت یعنی همدلی، هم‌گرایی و مهربانی به یکدیگر و همه اینها به معنی رحمت عام خداوند است که به وسیله انسان‌ها در جامعه پراکنده می‌شود. این همدلی و هم‌گرایی باید بین تمام مسلمانان جهان ایجاد شود. انسان‌ها با دو عامل به یکدیگر وابسته و نزدیک می‌شوند؛ یکی ملیت و دومی دیانت. امروز مسلمانان جهان با ملیت‌های متفاوتی که دارند، از یکدیگر جدا و هریک شهروندی دولتی نامیده می‌شوند؛ اما عامل دیانت همچنان پابرجاست. این آیین و اعتقاد ماست که باید بین ما همدلی برقرار کند و ماه مبارک رمضان بهترین فرصت برای آن است.
امروز مسلمانان خاورمیانه در سوریه و عراق گرفتار جنگ و آوارگی شده‌اند و آمال و جاه‌طلبی قدرت‌های بزرگ، آنها را دچار ظلم و بی‌عدالتی کرده است. ماه رمضان امسال باید فرصتی باشد برای ما که به این مسلمانان کمک کنیم. روزه‌داری ما باید مرزهای ملیت را پشت سر بگذارد و باعث شود دیانتمان، فقر، فاصله طبقاتی، خشم و غضب و همه آنچه مسلمانان را از هم جدا می‌کند، به هم پیوند دهد. روزه‌داری‌ای که نتیجه آن فرونشستن خشم و غضب، تغییر جایگاه فقرا و ضعفا، مهار و آزادگی نشود، عبث است.
توضیح: این نوشته پیش از این در «روزنامه شرق » منتشر شده است. مطلب اصلی را «اینجا»می‌توانید بیابید. ما پیشنهاد می کنیم مطالب را در منابع اصلی هم ببینید، گاهی تفاوت هایی در عکس و لینک های افزوده وجود دارد.
