پاسخ مشروح ایران به درخواست ویزای ۳ نماینده کنگره آمریکا

زیتون-دفتر وزیر امور خارجه ایران به درخواست نمایندگان کنگره آمریکا برای سفر به ایران پاسخ داد.

در بخشی از این پاسخ آمده است:« بر خلاف آنچه شما تصور کرده اید، وظیفه اعضای کنگره آمریکا دیکته کردن و تحمیل سیاست به دیگر کشورها نیست. این امر قطعا در مورد سیاست‌های مربوط به صدور روادید ایران نیز صادق است. به خاطر داشته باشید که به عنوان اعضای کنگره آمریکا، شما یک قدرت جهانی نیستید.»

دفتر وزیر امور خارجه همچنین این درخواست را « یک کارزار تبلیغاتی» خوانده  است و «نه یک درخواست مناسب برای سفر به یک کشور دارای حاکمیت مستقل».

به گزارش ایسنا به نقل از ویکلی استاندارد، در ماه فوریه سه نماینده جمهوری‌خواه کنگره، مایک پمپئو، لی زلدین و فرانک لوبیاندو از ایران درخواست ویزا کردند.

این سه تن امیدوار بودند که از این سفر برای راستی‌آزمایی مستقلانه ابعاد توافق هسته‌ای ایران استفاده کنند زیرا مدعی بودند کابینه اوباما به طور غیرقانونی ابعاد این توافق را از کنگره پنهان کرده است.

آن‌ها هم‌چنین می‌‌خواستند از شهروند آمریکایی زندانی در ایران اطلاعات به دست آورند و نیز پیش‌زمینه‌ای درباره رفتار با سربازان آمریکایی در ایران در زمان توقیف قایق نیروی دریایی آمریکا در ژانویه کسب کنند. هم‌چنین آن‌ها مترصد بروز فرصتی بودند تا شاهد انتخابات ایران در ۲۶ فوریه باشند تا ببینند آن‌طور که مقامات ایرانی ادعا می کنند این انتخابات دموکراتیک است یا نه.

نمایندگان کنگره برای درخواست مجوز سفر به ایران نامه‌ای را به بخش حافظ منافع ایران در واشنگتن به صورت شخصی تحویل دادند. این نامه نسبت به نگرانی‌ها بر سر اقدامات دولت ایران محترمانه و بی‌پرده نوشته شده بود. با وجود این که زمان انتخابات گذشته بود، نمایندگان کنگره در ۱۲ آوریل یک نامه تکمیلی دیگری ارسال کردند که در آن بار دیگر خواستار سفر به ایران شدند و اذعان داشتند که هنوز هیچ پاسخ رسمی از دولت ایران برای درخواست ویزای‌شان دریافت نکرده‌اند.

متن کامل پاسخ وزارت امور خارجه به این سه نماینده چنین است:

“وزیر امور خارجه از محتوای نامه مورخ ۲۴ فروردین ۱۳۹۵ شما در مورد درخواست روادید ادعایی تان مطلع شد. در این رابطه، توجه شما را به موارد زیر جلب می‌کنم:

– بر خلاف آنچه شما تصور کرده اید، وظیفه اعضای کنگره آمریکا دیکته کردن و تحمیل سیاست به دیگر کشورها نیست. این امر قطعا در مورد سیاست‌های مربوط به صدور روادید ایران نیز صادق است. به خاطر داشته باشید که به عنوان اعضای کنگره آمریکا، شما یک قدرت جهانی نیستید.

– توافق هسته‌ای یا همان برجام به روشنی مقرر کرده است که تنها نهاد ذی‌صلاح برای نظارت بر اجرای بخش‌های هسته‌ای این توافق، آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای است. هیچ یک از طرف‌های برجام، از جمله آمریکا و به تبع آن شهروندان یا مقامات کشورهای طرف برجام، نمی‌توانند مدعی حق نظارت بر اجرای برجام شوند. علاوه بر این، نه برجام و نه هیچ قاعده حقوق بین‌الملل نیز اجازه نداده است که با چنان ادعای نظارتی به حاکمیت ایران دست‌اندازی شود.

– در عصر حاضر، بازدید از سایت‌ها یا اعزام هیات‌های انتخاباتی یا دیگر هیات‌ها برای نظارت بر انتخابات کشورها منوط به دعوت رسمی کشور ذی‌ربط و از مسیر موافقت‌نامه‌های دوجانبه بین دولت‌های حاکم یا ترتیبات متقابل امکان‌پذیر است و نه از طریق درخواست یک جانبه افراد یا نمایندگان مجلس دیگر کشورها که صرفا خود ادعای چنین کاری را دارند. به یاد داشته باشید که ایران و آمریکا روابط دیپلماتیک نداشته و در نتیجه ترتیبات متقابلی هم بین دو کشور وجود ندارد.

– کنگره آمریکا اخیرا قانونی را در مورد روادید آمریکا تصویب کرده که به موجب آن افرادی که به ایران سفر کرده‌اند را از ورود به آمریکا بدون اخذ روادید منع کرده است. وقتی هم که آقای کری، در اجرای تعهدات آمریکا به موجب برجام، وعده داد تا محدودیت‌های مربوط به برنامه روادید را برای افرادی که به ایران سفر کرده، برخواهد داشت، برخی از شما اظهار داشتید که “رفع موانع برای اشخاصی که به ایران سفر کرده یا ایرانی هستند، شهروندان آمریکایی را به خطر می‌اندازد”. بسیار تمسخرآمیز است که شما می‌پندارید که رفتن به ایران شهروندان را “افراطی کرده” و شهروندان همه کشورهای دیگر را به “ریسک‌های محتمل امنیتی” برای آمریکا تبدیل می‌کند و در عین حال بر این باورید که سفر به ایران بر خود شما تاثیر منفی ندارد!

– برخلاف ادعای شما، از سال ۱۳۵۹ ـ یعنی وقتی که آمریکا روابط دیپلماتیک خود را با ایران قطع کرد ـ مقامات ایرانی اغلب از ورود به آمریکا منع شده‌اند. مقامات ما تنها حسب مورد و بعد از یک فرایند طولانی و دشوار برای حضور در نشست‌های سازمان‌های بین‌المللی مستقر در آمریکا به این کشور وارد می‌شوند. این وضعیت با وجود آن است که دولت آمریکا به لحاظ حقوقی و بر اساس تعهدات بین‌المللی که به موجب موافقت‌نامه‌های چندجانبه مربوط دارد، متعهد به اعطای روادید و دسترسی بدون مانع شده است؛ تعهدی که هیچ‌گاه صادقانه و به طور منظم از سوی آمریکا رعایت نشده است. هم‌چنین برخلاف تصور شما، دیپلمات‌ها و اتباع ایرانی که در سازمان ملل متحد فعالیت کرده یا به آمریکا می‌آیند، همگی محدود به یک فاصله ۲۵ مایلی در منهتن نیویورک هستند. این تمام لطفی است که شما در نامه خود به رخ کشیده‌اید.

– از زمانی که “بحران هسته‌ای ساختگی” از طریق برجام حل شده است؛ ده‌ها هزار گردشگر، دانشجو، سرمایه‌گذار و تاجر از اقصی نقاط دنیا ـ از جمله برخی اتباع آمریکایی ـ روادید دریافت کرده و بدون زحمت یا تاخیری به ایران سفر کرده‌اند. آن‌ها به این علت به راحتی به ایران سفر کرده‌اند که بر طبق مقررات مربوطه کشور میزبان ـ ایران ـ درخواست خود را فرستاده و ضوابط را هم رعایت کرده‌اند، نه چون شما که کاملا به نحو نامناسبی درخواست سفر به ایران کرده و در پی مداخله در اموری شده‌اید که هیچ ارتباطی با وظیفه کاری شما ندارد. بسیار تردید داریم که هیچ کشوری که برای خود احترام قائل است، تحت چنین شرایطی روادید صادر کند.

– به طور خلاصه، ما تصور می‌کنیم که درخواست روادیدی که شما داده‌اید، بیش‌تر یک کارزار تبلیغاتی است و نه یک درخواست مناسب برای سفر به یک کشور دارای حاکمیت مستقل و به همین دلیل هم، با چنین درخواستی به این نحو رفتار شده و خواهد شد.”