یک پاسخ

1. من با خودم حرف می زنم و روی سخنم با شماست.

   در اینکه پاسخ «پاداش»کلوخ‌انداز سنگ است،شکی نیست؛در اینکه تباهیان و امثالهم حرف بی سند می زنند،شکی نیست؛در اینکه کیهان و روزنامه های کثیرالاانتشار صبح و عصر با پُرگویی و بیهوده گویی و نشر شایعات بی اساس به منتقدان نظام زندگی کُش،تهمت و بهتان ناروا زده اند و تک صدایی را ترویج و ثبیت کرده اند،شکی نیست؛منتهی ناگفته نماند که اولا اَنگ بدعت گذاری رواج کلمات و فحش‌های رکیک به دهه هشتادی های کف خیابان نارواست؛چرا که آنها بدعت گذار جشن روسری سوزان و عمامه پرانی هستند؛دوما سرمایه های مادی و معنوی این ممکت «مملکت» را مدعیان اسلام ناب محمدی برباد داده اند و دین و آئین و اخلاق و ادب اکتسابی مردمشان را به لجن کشیدند؛سوما کیهان و روزنامه های کثیرالاانتشار صبح و عصر، حق دارند که از آزادی بیان خود استفاده کنند و لاطائلاتشان را نشر و باز نشر کنند؛چرا که سرپیچی شیطان و پرسش خدا آخر تعامل و تساهل بوده است و تا ابد خواهد بود و شنونده سخن باید عاقل باشد که دردا و دریغا که نیست؛بنابراین با توجه به اسناد کتبی و شواهد صوتی و تصویری می توان به ضرس قاطع گفت که ریشه‌های بی‌اخلاقی‌ها زمانی نهاده شد که آن جان بیمار برای حفظ نظام زندگی کُششَ،به باور و ایمان و اعتماد مردم خیانت کرد و ریختن خون مخالفان و قتل امام زمان را واجب دانست و فرمان به لجن کشاندن دین و آئین و اخلاق و ادب مردمان و سرمایه‌های مادی و معنوی و انسانی مملکت خانم زیبای ایران زمین را به قداره بندانش ابلاغ نمود و شد آنچه باید و نباید.

   با این حساب اخلاقیات زمانی آسیب دید که سربازان آن جان بیمار با چماق حزب فقط حزب الله دفاتر گروه های سیاسی را بستند و در گنبد و کردستان و خوزستان و تبریز و تهران دست به کشتار و قتلعام اعضا و هوادارنشان زدند؛اخلاقیات زمانی آسیب دید که خاتمی و امثالهم،بازرگان را لیبرال و امیرانتظام را جاسوس امریکایی و محمد رضاسعادتی را جاسوس روسی خواندند و در محفلی که ریاستش به عهده رفسنجانی بود،صباغیان و معین فر را کتک زدند و او با رذالت تمام لبخند زد؛اخلاقیات زمانی آسیب دید که به طالقانی و گلزاده اَنگ مجاهد زدن و شریعتمداری را همدست قطب زاده خواندند و نخست وزیر آن جان بیمار بخشنامه رعایت حجاب اسلامی الزامی و بحث سیاسی را در مجامع عمومی کلا ممنوع ست را صادر کرد؛اخلاقیات زمانی آسیب دید که با طرح مالک و مستاجر امت حزب اله را واداشتند که در زندگی همسایگان تجسس و جاسوسی کنند تا تیم صانعی و موسوی اردبیلی و موسوی خوئینی ها و موسوی تبریزی و موسوی لاری و علی فلاحیان و علی یونسی و روح‌الله حسینیان و قربانعلی دری نجف‌آبادی و محمد ری‌شهری و گیلانی و هادی غفاری و علی قدوسی و لاجوردی بتوانند با وحدت کلمه روزی ١٠٠ نفر را در خیابان و زندان بگیرند و بزنند و شکنجه کنند و بکشتند و اسامی اعدام شدگان را با بی شرمی در روزنامه های صبح و عصر چاپ کنند؛اخلاقیات زمانی آسیب دید که در تابستان ۶٧ ظرف دوماه ۴ تا ۵ هزار زندانی را تیرباران کردند و شبانه در گورهای دست جمعی بخاک سپردند و آن را لعنت آباد نامیدند؛اخلاقیات زمانی آسیب دید که جنگ ضد میهنی را نعمت خواندند و بعد از ٨سال ویرانی جام زهر خوردند و حجت اله را با یک قیام و قعود آیت اله نمودند و فرمانده جنگ ویرانگر را سردار«بلانسبت»سازندگی خواندند؛اخلاقیات زمانی آسیب دید که گند اختلاس رفیق دوست رسانه ای شد و سردار سازندگی پاسخ معترضین مشهد و قزوین و اسلامشهر و آلمان و فرانسه و اطریش را با گلوله داد و گفت سحابی روش زیاد شده بود گفتیم رُوش و کم کنند؛اخلاقیات زمانی آسیب دید که علی ربیعی به علت کمبود نیرو ٢٠٠ نفر را از مخالفان (فعالان سیاسی) را در تابوت گذاشت و جنازه آنها را در آستارا تحویل گرفت؛اخلاقیات زمانی آسیب دید که فرماندار مهاباد «حمیدرضا جلایی‌پور در مصاحبه با صداوسیمای مرکز مهاباد از اعدام ۵۹ زندانی حمایت کرد و خلخالی با منطق بی گناه به بهشت می رود و گناهکار به سزای عملش می رسد،اسیران را قتلعام نمود؛اخلاقیات زمانی آسیب دید که لیلا واثقی،فرماندار شهر قدس گفت:«من دستور شلیک دادم» و حسن نوروزی،نایب رئیس کمیسیون قضایی گفت:«یکی از آن‌هایی که به مردم شلیک کرد من بودم» اخلاقیات زمانی آسیب دید که مموتی استاندار دولت سازندگی و شهردار دولت «بلانسبت» اصلاحات شد و خاتمی متحجر یه شبه رادی رئیس گفتگوی تمدنها و تدارکاتچی نظام زندگی ‌کُش به تن کرد؛اخلاقیات زمانی آسیب دید که حکم به سرنگونی دولت موقت و عدم کفایت رئیس جمهور صد در صدی بنی صدر دادند و پسر احمد رئیس محفل اصلاحات اعلام کرد حکم حکومتی برای خودی و غیر خودی واجب الاجراست؛اخلاقیات زمانی آسیب دید که یه شبهِ منتظری را از قائم مقام رهبری عزل کردند و شبانه بخشنامه جمع آوری عکسهایش را از سطح شهر و ادارات دولتی صادر نمودند؛اخلاقیات زمانی آسیب دید که رفسنجانی یه شبه عالیجناب سرخ پوش و آغاسی شد و دشنام دُرشت برادران ارزشی به فائزه را زیر سیبیلی رد کرد؛اخلاقیات زمانی آسیب دید که عاملین اصلی کشتار ١٨ تیر را به پستو فرستادند و اروجعلی ببرزاده را به علت سرقت یک دستگاه ماشین ریش‌تراش محاکمه کردند و قتلهای زنجیره ای نویسندگان و مترجمان و شاعران را به گردن عوامل خودسر انداختند و فیلم بازجویی زن سعید امامی را رسانه ای نمودند و واجبی به خورد سعید امامی دادند‌ و «عبدالله نوری» و «کروبی» و «تاجزاده» و «قدیانی»روزه سکوت گرفتند؛اخلاقیات زمانی آسیب دید که موسوی ٣ دهه قتل و غارت و تجاوز کلیت نظام زندگی کُش را گردن مموتی انداخت و امت حزب الله را یه شبه طلاق داد و دَم از ملت شریف ایران زد،اخلاقیات زمانی آسیب دید که عفت مرعشی هاشمی در جریان انتصابات سال ٨٨ گز نکرده پاره کرد ” اگر در انتصابات تقلب شد مردم بریزند در خیابانها” و کسی به او اَنگ تحریک مردم و تشویش اذعان عمومی نزد؛اخلاقیات زمانی آسیب دید که سبزها شعار مرگ بر روسیه و اوباما اوباما یا با اونا سر دادند و موسوی در مواجه با شعار جمهوری ایرانی و نه غزه نه لبنان جانم فدای ایران لرزه به اندامش افتاد و برای حفظ نظام زندگی کُش ترک میدان کرد و از مقام رهبری یا همراه جنبش سبز بودن به چله نشینی و بیانیه نویسی تغییر فاز داد؛اخلاقیات زمانی آسیب دید که قاتلین بنام دهه ۶٠ دکتر و استاد و تئوریسین و نظریه پرداز و تحلیلگر و منتقد دولت سازندگی و اصلاحات و دولت بهار و تدبیر و امید نظام زندگی کُش شدند ؛اخلاقیات زمانی آسیب دید که سبزها بنفش و بذر امیدی شدند و شعار مرگ بر روسیه را فراموش کردند و انگشت جوهری های بدنی و قلمی و تربیونی و دوربینی ها و اتاق فرمانی های پاکتی سابقه رئیسی را دیدند و او را آیت اله قتلعام خواندند و حضور فعال روسیه و سابقه علی ربیعی و جواد ظریف و حسن فریدون امنیتی را فاکتور گرفتند تا دلار ۵٠٠٠ هزارتومن نشود و دولت تدبیر و امید بتواند بر صورت زنان اسید بپاشد و ظرف ٣ روز ١۵٠٠ نفر را در کوچه و خیابان و میدان و شهر و روستا و نیزار جراحی و ١٧۶ مسافر بکشد و هواپیمای اوکراینی را موشکباران بکند و ظرف ۴ سال دلار ٣۴٠٠ تومنی ٣٣ هزار تومن بشود و رئیس دولت امنیتی سبز و بنفش اظهار بی اطلاعی بکند.

   الغرض.

   این سیاهه ننگ بار را نوشتم تا بگویم که اگر سابقه ۴ دهه قتل و غارت و تجاوز مدعیان اسلام ناب محمدی را در نقد و نظر و تحلیل خویش لحاظ کنیم؛دیگر سخن گفتن از رعایت اخلاق و ادب محلی از اعراب ندارد،چرا که اخلاق و ادب کجا و اعوان و انصار سیاه و سفید و بَد و بَدتر و سبز و بنفش نظام زندگی ‌کُش کجا؛بنابراین شما که دَم از ادب و اخلاق می زنید،طبعا باید پاسدار حقیقت باشید و بخاطر بی توجهی و سطحی نگری و کج فهمی و حب و بغض،یا وابستگی ذهنی به این جناح و دشمنی با آن جناح، یا منافع فردی و گروهی و جناحی و طبقاتی،نباید بدیهیات عینی و تاریخ زیست شده را تحریف کنید؛چرا که این امر از هر سمت و سو که بنگرید تجاهل و نعل وارونه و خیانت نباشد؛بی عدالتی محض و خاک پاشیدن به چهره حقیقت است؛فرقی هم نمی کند که فاعل این امر پخمه عمامه دار و بسیجی ارزشی ساندیس خور باشد یا نخبه کراواتی و فعال بدنی قهوه خور .

   لطیف حسین زاده.

دیدگاه‌ها بسته‌اند.