هر انقلابی تاریخ خود را می‌سازد. برخی مایل‌اند که وقایع را غیرتاریخی بفهمند؛ در حالیکه «رخداد» به هیچ عنوان پدیداری غیرتاریخی نیست. هر رخداد با وجود شکافی که در روال عادی می‌سازد، عادتی را خرق می‌کند و غیرمنتظره است، اما تاریخ خود را نیز به یاد می‌آورد.

هر رخدادی تاریخ را دوباره فایل‌بندی می‌کند. به این معنا که رخداد، تاریخی را به یاد می‌آورد که در کلان‌روایت‌ها جایی برای آن نیست. به عنوان مثال رخداد جنبش مهسا تاریخ خود را به یاد می‌آورد. هر تکه‌ای از این جنبش، رخدادی از گذشته را فرا می‌خواند و سعی میکند نسب و اصالتش را پیش بکشد.

سخن گفتن از تاریخِ رخداد، چیزی که در ابتدا متناقض بنظر می‌رسد، کنشی نظری برای «امید» است؛ این وعده را دارد که رخداد امروز به بخشی از تاریخ و سنت واقعه‌ای مبدل خواهد شد که فرا خواهد رسید. پس محقَق نشدن خواست‌ها وضعیت پایانی نیست و لحظه‌ی نهایی هنوز فرا نرسیده است.

امروز سالروز اجرایی است که ویدا موحد در سال ٩۶ انجام داد، سالروز ساخته شدن سیاسی‌ترین جعبه‌ی برق تاریخ بشر؛ روزی که زنی ناشناس به یکباره بر روی جعبه برقی در خیابان انقلاب تهران رفت، روی آن ایستاد و روسری‌اش را به چوب زد. جنبش اخیر ایران به سبب خصلت‌هایش بیش از هر چیز به رخداد دختران خیابان انقلاب متصل می‌شود و سنت خود را می‌جوید. انقلاب موجود تاریخ خود را می‌یابد.

نرگس حسینی از دختران خیابان انقلاب، چند روز پیش از زندان کاشان آزاد شد. او در جریان اعتراضات اخیر دوباره بازداشت شده بود. هر نظام سیاسی تاریخ مبارزه را بهتر از هرکسی به یاد می‌آورد. بیراه نیست که نرگس و ویدا را دوباره بازداشت کرده است. به خاطر داریم که نرگس دومین نفر در میان دختران خیابان انقلاب بود. اگر او کار ویدا را تکرار نمی‌کرد، ما امروز پدیداری بنام «دختران خیابان انقلاب» نداشتیم و حتی شاید اعتراض ویدا را به عنوان کاری دیوانه‌وار بیاد می‌آوردیم. اهمیت حسینی اما علاوه بر این نکته، ازین حیث هم قابل توجه است که او اولین میانجی بین اعتراض ویدا و جنبش زن، زندگی، آزادی‌ است. او کسی است که با تداوم رخداد «دختران خیابان انقلاب» میانجی اتصال آن به امروز شد.

وقتی در سال ٩۶ نرگس حسینی اعتراض خود را به حجاب اجباری علنی کرد، دستبند سبزی به دست داشت؛ دستبندی که او را به جنبش سبز در سال ٨٨ متصل میکرد. نرگس با سوژگی مؤثرش در رخداد دختران خیابان انقلاب، ارتباط تاریخی و اجتماعی آینده (یعنی جنبش ژینا) به گذشته (جنبش سبز) را بطور ناخواسته و شبه جادویی نشانه‌گذاری کرده بود. جنبش ژینا به سبب محوریت زنانه‌اش و اعتراض خیابانیِ همگانی‌اش، تاریخ خود را ساخته است. امروز ششم دیماه نه فقط سالروز آکسیون ویدا موحد که سالروز عاشورای ٨٨ نیز است. ما درون تاریخ یک انقلابیم.

*منبع کانال نویسنده