5 پاسخ

1. تجربه چپ ها دست کم در خاورمیانه یک تجربه شکست خورده تمام عیار است. همانطور که فلسطینی ها نتوانستند یک حکومت در کرانه باختری و نوار غزه ایجاد کنند و درگیر فرقه گرایی هستند تقریبا تمام احزاب چپ ایرانی حتی آنها که سال ها در برترین دموکراسی های غربی زندگی می کنند و حتی از فاند های آن کشورها برخودراند رهبران حزبی مادام العمر دارند. از حزب دموکرات کردستان تا مجاهدین خلق و این گروه های خلق الساعه با لگوهای فتو شاپی و صفحه اینستاگرام!
   دم خروس را قبول کنیم یا قسم حضرت عباس؟! وقتی هنوز درون جمع خودتان از یک رقابت سالم و جابجایی مسالمت آمیز قدرت عاجز هستید چطور می خواهید در عرصه اداره کشور به دموکراسی پایبند باشید؟!
   برخی از این گروه های جمهوری خواه فقط یک صفحه اینستاگرام با شصت فالور هستند!

   دستور پخت یک حزب در ایران:
   درخواست از خواهرزاده برای طراحی لگو با فتوشاب
   انتخاب یک عبارت پرطمطراق (هرچه گنده تر بهتر) به عنوان اسم
   نیاز به برنامه و اساسنامه و مرام نامه و شیوه عضوگیری و بیلان کاری و هزینه کرد و حسابداری و حسابرسی و برقراری مجمع عمومی و دیگر قرتی بازی ها نیست صرفا همان خواهرزاده لطفا یک صفحه در اینستاگرام یا فیسبوک ایجاد کند
   چون می خواهیم ارزان تمام شود فالو ریکوست به دوستان و اقوام. در مواردی که تا صقه پنج میلیون تومان می خواهیم هزینه کنیم ۱۰۰K فالور می خریم
   خوب حزب ما آماده است و می توانیم بیانیه در کنیم!

2. به نظر من میرحسین موسوی در حصر هم چند سو گردن از این به اصطلاح جمهوری خواهان بالاتر است!
   او هم مانند رضا پهلوی به جای بسیار شروط دست چندم که مثلا حداقلی است سه شرط تمامیت ارضی و رفراندوم و زن زندگی آزادی را گفت. هر چند به سکولاریته اشاره نکرد!

3. کسانی که مساله تجزیه طلبی را می فرستند زیر پتو یا از کشتار نقده و درگیری کردها و ترک ها بی خبرند یا منفعت شان در بی خبری است
   تمامیت ارضی یک مساله جدی است که در اولین اصل قانون اساسی فرانسه هم آمده است.
   احزابی که همداستان صدام بوده اند از حزب دموکرات کردستان و مجاهدین خلق نشان داده اند نه به دموکراسی اعتقاد دارند و نه به جان انسان ها!
   طرف خود را صدای مردم کرد می نامد بعد عکس یادگاری با صدام دارد که نسل کشی کردها با گاز شیمیایی انجام داده است! همینقدر وقیح!
   بیچاره آنهایی که داخل ایران زندگی می کنند که با این وضعیت سرنوشت شان بعد از جمهوری اسلامی چیزی در حد نسل کشی رواندا خواهد بود

   1. سالهای نه چندان دور جغرافیای سیاسی که کشور نامیده میشه حذف خواهد شد. هر انسانی در دو اجتماع یکی قومیت و دولت محلی خودش و یکی آی دی و شناسه اینترنتی خودش هویت پیدا خواهد کرد. انقدر به شرو ورهای تجزیه مجزیه تکیه نکنید که تاریخ مصرفش تموم شده. تاریخ مصرف نامیدن جغرافیای مشترکی به نام ایران به واژه های آریا و پرشین هم تموم شده. مگر با افغانها ادغام بشید یک ملیت قومی مستقل بشید.

4. سلام به «جمعی» از جمهوری‌خواهان ایرانی!

   خوب. این ۱۹ تا تشکل ۱۲ تا خواسته مطرح کرده‌اند و بهتر بود شما به عنوان «جمعی» جمهوری‌خواه، به رهبران این تشکل‌های صنفی/مدنی چند نکته را یادآوری می‌کردید:

   ۱. الان که خواسته اصلی جنبش برگزاری رفراندوم است. این خواسته‌‌ای است که حتی میرحسین هم آن را با صدای بلند و از داخل حصر فریاد زد. یعنی این که: این ولایت مطلقه فقیه دیگر قادر نیست هیچ کدام از خواسته‌های مردم را پاسخ بدهد. بعد، شما در این شرایط به این امامزاده فاسد دخیل می‌بندید؟

   ۲. یک کارزار سیاسی که نمی‌تواند برای ۱۲ خواسته سیاسی/اجتماعی/اقتصادی/فرهنگی شکل بگیرد که تحقق هرکدامشان چه بسا که به یک انقلاب اجتماعی/سوسیالیستی نیاز است! بهتر بود یک خواسته را مطرح می‌کردید و بعد هم شرط می‌کردید که برای رسیدن به آن خواسته چه خواهید کرد. و بعد، قدم به قدم جلو می‌رفتید تا به آن خواسته برسید.

   ۳. اگر هم این منشور اتحاد عمل باشد که در آن صورت مخاطبش حکومت نیست. به علاو، اتحاد عمل در این شرایط هم فقط برای برگزاری همه پرسی معنا دارد.

   ۴. پیشنهاد میرحسین هم که ابهام داشت. خوب بود شما برنامه عملی خودتان را برای رفع ابهام‌های پیشنهاد سه‌مرحله‌ای میرحسین اعلام می‌‌کردید.

   ۵. پاسخ حقوقی ابهام‌های میرحسین‌ هم روشن است:‌ یا ولایت مطلقه فقیه خودش اجازه می‌دهد همه پرسی برگزار شود و اگر اکثریت او را نخواستند، طی نامه‌ای به مجلس خبرگان استعفا می‌دهد و روند تأسیس مجلس خبرگان طبق خواست مردم جلو می‌رود. یا این که ولایت مطلقه فقیه به خواست مردم تن نمی‌دهد. اگر تن ندارد،‌ برنامه این ۲۰ تشکل چیست؟ باید به این سؤال پاسخ بدهید.

   ۶. پاسخ این سؤال هم روشن است: وقتی ولایت مطلقه فقیه اجازه برگزاری همه پرسی را نمی‌دهد، یا باید خفه بشویم و خفقان بگیریم، یا باید مبارزه کنیم. قرار است مبارزه کنیم؟ خوب، جهت مبارزه؟ روشن است: تلاش برای وادار کردن ولایت فقیه به برگزرای همه پرسی.

   ۷. در این صورت،‌ این ۲۰ تشکل و هر کارزار دیگری باید بگوید برای وادار کردن حکومت به برگزاری همه پرسی چه کار می‌کند. برنامه این مرحله از مبارزه هم تدوین یک «اکشن پلن» یا یک نقسه راه برای وادار کردن حکومت به برگزاری همه پرسی است.

   ۸. «جمعی»‌ از جمهوری‌خواهان خارج نشین، اگر راه حل دیگری دارند بفرمایند. وگرنه، صدرو این جور بیانیه‌ها باج دادن به عقب‌ماندگی سیاسی رهبران این تشکل‌های صنفی است.

دیدگاه‌ها بسته‌اند.