۲۰ فعال مدنی زن از اوین خواستار آزادی زندانیان محیط زیست شدند

زیتون – بیست زن فعال مدنی در نامه‌ای از زندان اوین خواستار آزادی تعدادی از فعالان محیط زیست و «همه بی‌گناهان محبوس» شدند.

امضاکنندگان این نامه که دوشنبه، هشتم اسفند، منتشر شد با اشاره به آزادی تعدادی از زندانیان در روزهای گذشته، آزادی این فعالان را امری «ضروری» دانسته و احکام صادر شده علیه آن‌ها را «بی‌اعتبار و فاقد وجاهت قانونی» خواندند‌.

آن‌ها در ادامه نوشتند:«هر چند با آزادی‌شان هم، رنج و کابوسی که بر زندگی آن‌ها و خانواده‌ها و جامعه ایران سایه انداخته، جبران نخواهد شد.»

نرگس محمدی، سپیده قلیان، بهاره هدایت و فائزه هاشمی از امضاکنندگان این نامه هستند که خواستار آزادی سپیده کاشانی، نیلوفر بیانی، هومن جوکار، سام رجبی، مراد طاهباز، امیرحسین خالقی و طاهر قدیریان شده‌است.

متن کامل این نامه به نقل از «کانون مدافعان حقوق بشر» در ادامه می‌آید.

  آزادی تعدادی از زندانیان سیاسی و عقیدتی و بازداشت‌شدگان اخیر یکی از نتایج جنبش “زن، زندگی، آزادی” است. بی‌گناهان دیگری هنوز به دلیل اعمال نظرهای ضابطان (بازجویان) و مقامات قضایی – امنیتی همچنان در زندان‌ها هستند. مظلومانی که در مسیرهای غیربشری و ناعادلانه به دلیل سیاست‌های اقتدارگرایانه حکومتی و کشمکش‌های قدرت، متحمل زندان شده‌اند. از جمله فعالان محیط زیست که عاشقانه و دلسوزانه برای حفظ محیط زیست کشورمان در دورافتاده‌ترین نقاط کشور خدمت کرده و دل در گرو سرزمینمان دارند. در حالی که همه ناظران بر ساختگی بودن پرونده اذعان داشته‌اند، اما موارد بی‌شمار نقض حقوق بشر در این پرونده پایان نمی‌پذیرد. که برخی از آن‌ها به شرح ذیل می‌باشد. دو سال بازداشت در سلول‌های بند امنیت سپاه پاسداران و هشت ماه تحمل سلول انفرادی، بازجویی‌های تحت شکنجه و فشار روحی و روانی شدید و برخی نیز زیر شکنجه فیزیکی، تهمت، افترا، تهدید، ارعاب، نیرنگ و فریبکاری، هتک حرمت و تهدید و آزار جنسی، تهدید به تزریق آمپول هوا و فلج‌کننده، مخدوش کردن نوشته‌های متهمان، نشان دادن عکس و فیلم از کاووس سیدامامی و تحت بازجویی بودن خواهر و پدر و … متهمان، ایجاد صداهای دلهره‌آور و کوبیدن به صندلی‌ها و دیوارها، ملاقات با همسر با لباس‌های خون‌آلوده و لبهای چاک خورده ،  عدم دسترسی به پرونده تا امروز به دلیل محرمانه و فوق امنیتی خواندن آن، عدم دسترسی به وکیل تا جلسات دادگاه، بی‌اطلاعی از کیفرخواست تا کنون، توهین قاضی به متهمان و اخراج آن‌ها از جلسه محاکمات و دادگاه و عدم ابلاغ آرا  و بالأخره محرومیت از آزادی مشروط، مرخصی و شمول بخشنامه‌های صادره از سوی قوه قضاییه.

بنابراین با توجه به روند دادرسی و صدور احکامی که حتی بر خلاف قوانین حکومت می‌باشد، این آرا اساسا بی‌اعتبار و فاقد وجاهت قانونی می‌باشد.

ما همبندیان و امضاکنندگان این نامه، فارغ از تفاوت آرا سیاسی و عقیدتی در پافشاری به موازین و اصول حقوق بشر وحدت‌نظر و اصرار داشته و بر این باوریم که آزادی فعالان و کارشناسان محیط زیست ایران؛ سپیده کاشانی، نیلوفر بیانی، هومن جوکار، سام رجبی، مراد طاهباز، امیرحسین خالقی، طاهر قدیریان و همه بی‌گناهان محبوس در زندان‌ها امری ضروری است. هر چند با آزادی‌شان هم، رنج و کابوسی که بر زندگی آن‌ها و خانواده‌ها و جامعه ایران سایه انداخته، جبران نخواهد شد.

نرگس محمدی، ناهید تقوی، زهرا زهتابچی، فاطمه مثنی، مهوش شهریاری، فریبا کمال‌آبادی، سپیده قلیان، بهاره هدایت، فائزه هاشمی، گلرخ ایرایی، ویدا ربانی، شکیلا منفرد، عالیه مطلب‌زاده، نوشین جعفری، هستی امیری، رها عسگری‌زاده، ژیلا مکوندی، ملیحه جعفری، گلاره عباسی، بهاره سلیمانی

@DhrcIran