دو تن از اعضای افراطی کابینه اسرائیل، ایتمار بن گویر وزیر امنیت ملی و بذالل اسموتریچ وزیر دارایی در این هفته با اظهارات خود مبنی بر جمعیت‌زدایی درغزه آشوب بین‌المللی ایجاد کردند. اسموتریچ گفت «اگر در غزه به‌جای دو میلیون نفر، صد هزار، یا دویست هزار عرب زندگی کند و مابقی جمعیت را در کشورهای دیگر سکنی دهند صحبت‌های بعد از جنگ متفاوت خواهد بود». بن گویر گفت «این جنگ به‌ما فرصتی داده که ساکنین غزه را ترغیب به مهاجرت کنیم تا در آن جا برای شهرک‌سازی اسرائیل سهولت ایجاد شود».
دولت بایدن همراه با کلیه کشورهای دیگر جهان این‌گونه سخنان مبنی بر پاک‌سازی قومی را محکوم کرده است ولی در این برهه به‌گونه‌ای عمل می‌کند که گویی تحریکات بن گویر و اسموتریچ با جهان‌بینی نتان‌یاهو ،نخست‌وزیر اسرائیل، که آمریکا بدون قید و شرطی از او حمایت می‌کند، مغایرت دارد.
در بیانه‌ای از وزارت کشور گفته شد که اظهارات این وزرا غیر مسئولانه و التهاب‌انگیز است و از جانب دولت اسرائیل و شخص نخست‌وزیر گفته شده که این‌گونه سخنان نمایانگر سیاست دولت اسرائیل نیست.
جیم مک گاورن نماینده دموکرات کنگره آمریکا دعوت به آتش‌بس کرده و در پستی گفته است که «باید روشن شود که آمریکا چک سفید برای جابجایی توده ملت نمی‌دهد».
ولی این روشن نیست، زیرا که ما به حکومتی که رهبرش فقط اندکی از بن گویرواسمو‌تریچ خوددارتر است چک سفید داده‌ایم. براساس گزارش منابع خبری اسرائیل نتان‌یاهو دراین هفته اظهارداشت که دولت در حال مطالعه «سناریوی تسلیم و کوچ» ساکنین نوار غزه است. (برخی گفتند که منظور ناتان‌یاهو رهبران حماس بود). تایمز اسرائیل در مقاله‌ای نوشت که (سکنی دادن داوطلبانه ساکنین غزه کم‌کم تبدیل به سیاست اصلی دولت شده و به‌گفته یکی از مقامات ارشد دولت اسرائیل، در این خصوص با کشورهای دیگر هم برای قابلیت جذب اهالی مذاکراتی شده است)
برخی در دولت اسرائیل آنرا بر اساس غیرعملی بودن تکذیب کرده‌اند. یک مقام رسمی اسرائیل به شرط عدم ذکر نام به خبرنگاران اسرائیلی گفت که هیچ کشوری دو میلیون یا یک میلیون یا صد هزار و یا حتی پنج هزار نفر را هم نخواهد پذیرفت. روزپجشنبه یوآو گالانت وزیر دفاع اسرائیل برنامه‌ای را فاش نمود که در آن اسرائیل برخلاف رویای فرا ملی‌گراهای افراطی (اولترا ناسیونالیست‌ها) برنامه‌ای برای اسکان اسرائیلی‌ها در غزه ندارد.
ولی با انهدام گسترده زیربنایی ساکنین غزه که شامل ۷۰ درصد خانه های مسکونی است، اسرائیل بخش عظیمی از نوار غزه را برای آینده نامعلومی غیر قابل سکونت کرده است. بیماری در غزه شیوع یافته، گرسنگی همه‌گیر شده و سازمان ملل گزارش داده که بیشتر نوار غزه در معرض خطر قحطی است. با وجود این همه وحشت، اعضاء حزب لیکود نتان‌یاهو از قبیل دانی دنون، سفیر سابق اسرائیل در سازمان ملل، و گیلا گملیل، وزیر اطلاعات اسرائیل، به نظریه مهاجرت دادن اهالی به‌عنوان یک اقدام بشردوستانه فشار می‌آورند.
گملیل در نشریه اورشلیم پست نوشت «به‌جای سرازیر کردن پول برای بازسازی غزه و یا دادن آن به سازمان امدادرسانی آوارگان فلسطینی که تا به‌حال ناکارآمد بوده جوامع بین‌المللی می‌توانند هزینه نقل و انتقال و اسکان مردم غزه را در کشورهای جدید میزبان پرداخت نمایند».
اکنون این یک فانتزی مسخره به‌نظر می‌اید ولی به‌موازات افزایش رنج و مشقت در غزه به‌نظر می‌رسد که در نهایت به نوعی از تخلیه ساکنان آن منتهی می‌شود. حداقل این چیزی است که برخی از اعضای برجسته اسرائیل روی آن حساب می‌کنند.
بعد از حمله وحشیانه حماس در ۷ اکتبر، اسرائیل مانند هر کشور دیگری حق داشت که تلافی کند ولی فرق است میان جنگی که طرفداران لیبرال اسرائیل می‌خواهند وانمود کنند با جنگی که در عمل جریان دارد.
دموکرات‌های طرفدار اسرائیل برای حذف حماس از این جنگ حمایت می‌کنند ولی به‌طور رو افزون این‌طور به‌نظر می‌آید که آمریکا این جنگ را برای حذف تمام ساکنین غزه تضمین و پانویسی کرده است. متخصصین قوانین بین المللی می‌توانند بحث کنند که آیا جابجایی اجباری فلسطینی‌ها از غزه نسل‌زدایی قلمداد می‌شود و یا همان‌گونه که کشور آفریقای جنوبی آنرا در دادگاه بین المللی اقامه کرده، نوعی جنایت جنگی محسوب می‌شود. ولی هر چه آنرا بنامید النهایه منتهی به «کاهش» ساکنان غزه خواهد شد که طبق گزارش روزنامه عبری زبان اسرائیل هیوم در برنامه ناتان یاهو میب‌لاشند و در این امر آمریکا نیز دخالت دارد.
سیاستمداران آمریکایی به‌فرض حذف بن گویر و اسموتریچ از کابیته اسرائیل می‌خواهند نقش شخص ناتان یاهو را انکار کنند. بایدن اغلب از دیدارش با گولدا مایر در سال ۱۹۷۳ که نخست وزیر اسرائیل بود یاد می‌کند و مانند بسیاری از آمریکایی‌های صهیونیست نگاهش در همان دوران ثابت مانده است.
اگر مانند من در خانواده یهودی لیبرال بزرگ شده باشید این گفته منسوب به گولدا مایر (احتمالا ساختگی) را شنیده‌اید که «وقتی صلح فرا برسد می‌توانیم در آن زمان اعراب را به‌خاطر کشتن فرزندامان ببخشاییم ولی برایمان سخت‌تر خواهد بود که آنان را برای اینکه ما را وادار به کشتن فرزندانشان کردیم ببخشیم»..
نقد زیادی بر این نگرش وارد است، این یک نوع خود‌خواهی است که در آن اسرائیل را قربانی قلمداد می‌کند در حالی که خود مرتکب جنایت می‌شود و حداقل نشان‌دهنده یک نوع دوسونگری در تفهیم خشونت است که اسرائیل گاهی آنرا «کشتن و گریستن» می‌نامد و در حال حاضر از نظر برخی از رهبران اسرائیل نوعی سوسیالیسم صهیونیستی منسوخ گولدامایر است.
دوست من دانیل لوی که در سابق مذاکرات اسرائیل با فلسطینی ها را بعهده داشت و اکنون سرپرست پروژه آمریکا در خاور میانه است، گفت که در بین سیاستمداران آمریکایی و اروپایی «انکار خودآگاهانه‌ای در جدی گرفتن این حقیقت موجود است که تا چقدر این دولت چه پیش از ۷ اکتبر وجه متعاقب آن افراطی بوده و هست».
در من این انگیزه هست که بگویم بن گویر و اسموتریچ این زمزمه ها را بلندتر گفتند ولی در حقیقت نگفتنی ها را فریاد زدند.
منبع: نیویورک تایمز، پنجم ژانویه ۲۰۲۴
پانویس:
میشل گولدبرگ نویسنده کتب متعددی در سیاست مذهب و حقوق زنان است و از اعضای گروهی بود که در سال ۲۰۱۸ جایزه پولیتزر را در خصوص آزار جنسی در محیط کار برنده شدند.
