نامه‌ای به پزشکیان؛ در آستانه ۱۱۸ سالگی انقلاب مشروطه

بنام ملت آگاه ایران
جناب آقای مسعود پزشکیان

با سلام و احترام،
انتخابات ریاست جمهوری زودرس و پیش‌بینی نشده ماه گذشته، آن هم در شرایطی که بیش از ۵۰٪ از شهروندان ایران در مرحله دوم (و بیش از ۶۰٪ در مرحله اول)،‌ جریان انتخابات را تحریم کرده بودند،‌ می تواند با تصدی شما بر کرسی ریاست جمهوری،‌ علیرغم تمام محدودیت های موجود،‌ این امکان را هم نیز داشته باشد تا با اجرای برخی از اشارات و وعده‌های انتخاباتی شما،‌ نه تنها میزان بی توجهی به خواسته‌ها و مطالبات مشروع و قابل دسترس اکثریت قاطع ناراضی و بیزار را کاهش دهد، بلکه شرایطی را فراهم آورد تا آرامش و آسایش و امید به آینده‌ای بهتر جانشین اوضاع آشفته و بحرانی حاکم، در جامعه و زندگی روزمره مردم کشورمان شود.

ما می‌دانیم که با توجه به محدودیت های ساختاری که در مقابل شما قرار دارد، برآوردن بسیاری از انتظارات به‌حق، به‌خصوص با حضور عوامل قشری و نیروهای بازدارنده و انحصار طلب کار آسانی نیست. اما اگر آنچنان که بارها در سخنان‌تان اشاره کرده اید، حقیقتا مایل به حرکت در سوی برآوردن خواسته های مردم هستید، باید فراتر از شعار،‌ بویژه اکنون که مراحل «تشریفاتی» حضور در هیئت‌ها و ارسال پیام‌های دوستی و مودت به امثال حزب االله و حوثی‌ها را پشت سرگذاشته‌اید،‌ در عمل، با توجه به وعده‌هایی که داده‌اید، حد اقل دیده شوید که خواستار عقب‌راندن نیروهای قشری و انحصارطلب هستید، زیرا داوری اکثریت قاطع کسانی که که یا از شما در پروسه انتخابات حمایت کردند و یا در پی انتخاب شما (امثال مولانا عبدالحمید، امام جمعه اهل سنت زاهدان و دیگران)، به حق در انتظار دیدن یک روند کشورداری جدید به منظور پایان بخشیدن به اوضاع وخیم کنونی کشور هستند، نیز موکول و در نهایت منوط به عملکرد و کارنامه شما از همان روز اول خواهد بود.

بدیهی است هر حرکتی در مسیر نجات ایران تنها با شیوه‌ای کاملا متفاوت با گذشته و با به حساب آوردن و ایجاد روابط معقول با همه فرزندان ایران زمین، چه در داخل و چه در خارج از کشور و به کار گرفتن تمام استعدادهای وسیع و گرانبهایی که بی‌شک بزرگترین گنجینه ملت ماست، امکان‌پذیر خواهد بود.

همانطور که هر حرکتی خلاف جهت وسیع تر ساختن میدان و اجازه مشارکت و سازندگی به نیروهای تحصیل کرده و تکنوکرات تازه نفس و علاقمند، با هر توجیهی، معنایی جز نادیده گرفتن اولویت‌ها،‌ مطالبات و امیدهای میلیون ها مردم بویژه جوانان و زنان محروم ایران، نخواهد داشت.

بنابراین، پیشنهاد می‌کنم تا با درک ‌شجاعانه از واقعیات آشکار و غیر قابل انکار موجود، پیشقدم شوید تا بتوان در این ایام حساس و سرنوشت ساز، با در پیش گرفتن الگوی «آشتی ملی»، زمینه همزیستی در کنار یکدیگر و مشارکت در ساختن ایرانی نو و بهتر برای همه شهروندان و نسل های بعدی ایرانیان هموار شود. این یک واقعیت غیر قابل انکار است که امروزه دیگر نمی‌توان صرفا با اتکا به داشتن توان و اراده سرکوب، نارسائی های غیرقابل انکار موجود را تداوم داد و تضمین نمود.
شما می‌توانید با بهره‌گیری از حداکثر ظرفیت و احتیارات جایگاه‌تان، در مواردی از این دست گره‌گشایی کنید:

● تلاش آشکار و پنهان برای آزادی همه زندانیان سیاسی از بند حبس و حصر.
● تلاش برای جلوگیری از خشونت علیه زنان و پشتیبانی بی شائبه از مطالبات مشروع آنان
● تمهید راههای ارتباطی مشخص با جامعه مدنی و نیز با چهره های سیاسی و اجتماعی منتقد و ملی شناخته شده، به منظور شنیدن صدای اکثریت خاموش و معترضی که خواهان تغییرات بنیادی از راههای معقول و کم هزینه‌ برای گذار مسالمت آمیز به آینده‌ای متناسب با شأن و احترام و کرامت مردم ایران. می باشند.
● ایجاد توازن در سیاست خارجی کشور با تغییر سیاست های تنش‌زا و بی حاصل با جهان غرب. ایجاد چنین توازنی نه تنها منتج به بهبود تدریجی زندگی اسفناک و روزمره مردم خواهد شد، ‌بلکه مملکت را در موقعیت از هر لجاظ برتری برای تامین امنیت و منافع ملی و توسعه اقتصاد، قرار خواهد داد.
● امضای «اف،ای،تی،اف» و برخی دیگر از تغییرات محسوس و موثر در زندگی مردم (از قبیل مبارزه با فساد و تاکید بر شایسته سالاری).

در آستانه صد و هجدهمین سالگرد انقلاب مشروطیت ایران، شاید در این فرصت تاریخی، این امکان در صورت برخورد مثبت از سوی شما وجود دارد تا با برداشتن قدم هایی هرچند شمرده و مرحله‌ای، ‌عملا تصویری دیگر از برخورد و رفتار دولت جدیدتان در راستای ایجاد التیام در جامعه و جلب اعتماد از دست رفته مردم به نمایش گذاشته شود، تا از ایت طریق، زمینه ای جدی برای مشارکت ایرانیان ارزشمندی که عمرشان را برای احیای آبرو و جایگاه واقعی ایران گذاشته اند،‌فراهم آید.