من از تعبیر «خمینی واقعی» استفاده نمی‌کنم چرا که به گمانم تمام بروز و ظهورهای خمینی، اضلاعی از واقعیت‌های درهم تنیده اوست که مجموعه آنها «خمینی مرکب» را تشکیل می‌دهند. از این رو امروز می‌توان از خمینی‌های واقعی یاد کرد. با این همه در شخصیت او غلبه با همان ویژگی‌هایی متناقضی بود که در تمام عمر و به ویژه در دوران ده ساله ولایت مطلقه‌اش انجام داد و در همان گفت‌وگویش با نوشابه امیری آشکار بود.