سید علی خامنه ای: تنها روحانی رهبر جمهوری اسلامی که با ادبیات کلاسیک و مدرن، شعر کهن و نو، موسیقی سنتی و مدرن و رمان و داستان آشنایی کافی دارد و بیشترین تلاش را برای از بین بردن شعر، داستان و ادبیات کشور کرده است. رهبر جمهوری اسلامی ایران، تعیین کننده شورای نگهبان قانون اساسی، تعیین کننده روسای قوه قضائیه، تعیین کننده صلاحیت رئیس جمهور از طریق شورای نگهبان، تعیین کننده صلاحیت نمایندگان مجلس از طریق همان شورای نگهبان، تعیین کننده رئیس سازمان صدا و سیما، تعیین کننده سیاست خارجی، تعیین کننده سفرای کشور، فرمانده کل قوا، فرمانده کل پلیس، تعیین کننده امامان جمعه کشور، تعیین کننده روسای جمهور عراق، سوریه و لبنان، برگزار کننده شب شعر کشور، افتتاح کننده نمایشگاه کتاب، تعیین کننده آینده و گذشته ایران. تعیین کننده نوع لباس مردان و زنان کشور. وی تنها حقی که ندارد، حق انتخاب همسر برای مردمی است که آنها را نمی شناسد.
حسن عباسی: کیسینجر علی آباد. متولد ۱۳۴۵ در ازنا. تئوریسین قرآن شناسی، بمب پژوه، متخصص تجاوز در جنگ های نامنظم، کارشناس تحلیل ژئوپلیتیکی کارتون های والت دیسنی، دکترای بررسی سریال لاست، فرندز و برکینگ بد از منظر فقهی و رفتارشناسی بسیجی. وی فکر می کند که یکی از تئوریسین های مهم خاورمیانه و انسان مهمی است، ولی کسی با او در این مورد موافق نیست. او حرف هایی را که طنزنویسان به عنوان شوخی می گویند به صورت جدی مطرح می کند. حسن عباسی مثل خیلی از آدم های بیکار بطور تمام وقت مشغول دیدن سریال های تلویزیونی جهان است، ولی از این راه درآمد کسب می کند. ۴۵۰ نفر احمق تر از او هم در ایران زندگی می کنند که آنها به سخنرانی های او با جدیت گوش می کنند. جملات قصار: « انیمیشن یوگی و دوستان توهین به حضرت نوح است.»، « کورش صهیونیست بود.»، « پشت صحنه فوتبال سب بلاتر نیست، کی سینجر است.»، « من به زودی تمدن آنگلو ساکسون را از بین می برم.» وی یک سوء تفاهم است که به زودی رفع می شود.
بشار اسد: رئیس جمهور مادام العمر سوریه، وی برای حفظ حکومتش ۳۰۰ هزار نفر از مردم کشورش را از بین برد، برای حفظ استقلال کشورش هفتاد درصد کل کشور را به دست دشمنانش داد و موفق شد کشوری بدون مردم ایجاد کند، وی در حال حاضر هیچ مخالفی که مسلح نباشد و تانک نداشته باشد، ندارد. پدرش به مدت سی سال و خودش به مدت ۲۱ سال در انتخابات دموکراتیک توسط مردم سوریه انتخاب شدند. پدرش حافظ اسد، رئیس جمهور سابق سوریه بود که خیابان اسد، بیمارستان اسد، دانشگاه اسد، میدان اسد، شهرک اسد، مهدکودک اسد، تیمارستان اسد، مجتمع مسکونی اسد، قبرستان اسد به نام اوست. در دمشق یک دانشگاه بشار اسد وجود دارد که به نام حافظ اسد نیست. اسماء اسد همسر وی یکی از خوش لباس ترین زنان حاکمان خاورمیانه است که صدها کفش و کیف و پیراهن دارد که در ده سال گذشته موفق به پوشیدن آنها در هیچ مهمانی نشده است، چون کسی برای شرکت در مهمانی زنده نمانده است.
ابراهیم یزدی: وی از سن ده سالگی برای تشکیل مجامع اسلامی، احزاب اسلامی، انجمن های اسلامی، سازمان های اسلامی در ایران، تگزاس آمریکا و اروپا به مدت ۴۶ سال تلاش کرد. در سن ۴۷ سالگی بالاخره موفق شد همراه با عده ای از همفکرانش اولین جمهوری اسلامی را در جهان تشکیل دهد و از یک سال پس از تشکیل این جمهوری اسلامی از کلیه فعالیت هایش به عنوان وزیر، نماینده مجلس، ریاست جمهور، کارمند دولت، عضو شورای محل، تشکیل سبزی فروشی سر کوچه به دلیل اعتقادات ضد اسلامی او جلوگیری شد. وی همزمان به فرارسیدن هشتاد سالگی به عنوان هدیه بلوغ دورانهای زندانش شروع شد و تا کنون ادامه دارد. ابراهیم یزدی از سوی اپوزیسیون حکومت به عنوان قاتل، مزدور، ضد آمریکایی، انقلابی، اسلامگرا بانی جمهوری اسلامی و از سوی پوزیسیون به عنوان سازشکار، مزدور آمریکا، ضد انقلاب، بی دین، منافق و ضدانقلاب شناخته می شود. وی برنده جایزه جهانی « چوب دوسرطلا»ی سال ۲۰۱۷ شد.
رضاشاه: رضا قزاق مسبوق، رضاخان قلدر اسبق، رضا کودتاچی انگلیسی سابق، خدابیامرز دیروز، رضاشاه کبیر امروز، مهاتما گاندی سال بعد. کسی که بی سواد بود ولی بزرگترین دانشگاه کشور را ساخت. کسی که روستایی بود و شهرهای کشور را ساخت. کسی که دیکتاتور بود اما دادگستری نوین را ایجاد کرد. کسی که با اسب آمد و راه آهن سراسری ساخت. وی پس از به حکومت رسیدن جمهوری اسلامی به دلیل کثرت خدابیامرزی از جهنم به زور به بهشت برده شد. یکی از آخرین کشفیات فیسبوکی ایرانیان بعد از کورش کبیر، دکتر حسابی، صادق هدایت، الهی قمشه ای و حسین پناهی.
۱۳ آبان در تاریخ جمهوری اسلامی روز مهمی است؛ نه از آن جهت که سفارت…
در تحلیل سیاسی و روانشناختی دیکتاتوری، مسئله مقصر دانستن پذیرفتگان دیکتاتوری به عنوان افرادی که…
امروز یکم نوامبر، روز جهانی وگن است؛ این روز، یادبودِ تمام دردمندیها و خودآگاهیهایی است…
درآمد در این نوشتار به دو مطلب خواهم پرداخت. نخست، تحلیلی از عنوان مقاله و…