نام‌نامه | ۷

صادق آملی لاریجانی: داداش کوچیکه. یکی از «پنج تن آل آقا». آدمی که وقتی به قیافه‌اش نگاه می‌کنی انگار با یک بچه چهار ساله طرف هستی که همین الآن بستنی از توی یخچال کش رفته، ولی وقتی به کارهایش نگاه می‌کنی متوجه می‌شوی که کل سیستم قضاوت مملکت دست اوست. مصداق بارز استقلال قوه قضائیه از جامعه ایران. یک برادرش سال‌هاست فکر می‌کند و یک برادرش سال‌هاست تجربه به دست آورده و او سال‌هاست فکر می‌کند تجربه به دست آورده. وی بعدازاینکه بالغ شد به‌عنوان رئیس قوه قضائیه نصب شد و همچنان در حال آموزش است. آیت‌الله خامنه‌ای به او علاقه خاصی دارد، چون به برادرانش هم علاقه خاصی دارد.

ولادیمیر ولادیمیروویچ پوتین: چکمه. نوعی پاپوش نظامی برای ایجاد آرامش بعد یا قبل یا وسط طوفان. نوعی کفش نظامی که برای حرکت در جاهای خطرناک و پر از دردسر از آن استفاده می‌شود. ولادیمیر ولادیمیروویچ پوتین. متولد هفتم اکتبر ۱۹۵۲(۱۵ مهر ۱۳۳۳) در سن پیترزبورگ. رئیس‌جمهور روسیه و سایر کشورهای اطراف از ۳۱ دسامبر ۱۹۹۹ تا انقلاب بعدی. وی اول به عضویت کا گ ب درآمد و سپس به دنیا آمد. دانشجوی حقوق و عامل کا گ ب در دانشگاه لنینگراد از ۲۰ سالگی. در سال ۱۹۷۵ رسماً وارد کا گ ب شد. مدیر کا گ ب در لنینگراد از سال ۱۹۷۷، اطلاعات خارجی کا گ ب از سال ۱۹۷۸، مسئول اداره اول اطلاعات خارجی کا گ ب ۱۹۸۳، مدرس کا گ ب در ۱۹۸۴، مسئول کا گ ب در آلمان شرقی تا سال ۱۹۹۰، بازگشت به شوروی به دلیل سقوط حکومت آلمان شرقی، تدریس در بخش بین‌الملل دانشگاه لنینگراد با حفظ سمت در کا گ ب. مسئول تعطیل کا گ ب. جاسوس کا گ ب در دولت یلتسین بعد از سقوط کا گ ب. وی در حال حاضر تنها عضو رسمی کا گ ب با حفظ سمت به‌عنوان رئیس‌جمهور است. وی یک‌بار با لودمیلا پوتینا در سال ۱۹۸۳ ازدواج کرد و یک‌بار هم سی سال بعد از او جدا شد. پوتین مسیحی ارتودوکس و علاقه‌مند به اسلام است و یکی از قبرستان‌های چچن به‌عنوان دلیل این علاقه همواره معرفی شده است. توانایی‌های ویژه و شیرین‌کاری‌ها: وی قهرمان جودو، خلبان، سوارکار، قهرمان بوکس و اسکی است و توانایی ویژه‌ای در تجاوز به کشورهای همسایه و حتی دور از روسیه دارد. وی در هری پاتر در نقش بازیگر دابی، جن خانگی خانواده مالفوی بازی کرده است. جملات قصار: «به موشه کاتساو رئیس‌جمهورتان سلام برسانید، او واقعاً ما را شگفت‌زده کرد… او به ده زن تجاوز کرده است، همه ما به او حسادت می‌کنیم.»(در گفتگوی تلفنی با اولمرت، ۲۰۰۶)، «تمام ویژگی‌های نوشته‌شده برای مسیح را در آیت‌الله خامنه‌ای دیدم.» و واقعی‌ترین جمله پوتین: «من در ملاقات با آیت‌الله خامنه‌ای معنای واقعی قانون اساسی جمهوری اسلامی و مفهوم ولایت‌فقیه و ولایت علمای دینی را فهمیدم.»

مسعود بهنود: نویسنده، داستان‌نویسی که به نظر می‌رسد تاریخ را روایت می‌کند و مورخی که به نظر می‌رسد قصه می‌نویسد و در بسیاری موارد تاریخ را بهتر از خودش بلد است. اگر قوام‌السلطنه اطلاعات بهنود را در مورد خودش داشت، چه‌بسا زندگی بهتری می‌داشت. وقتی او تاریخ را روایت می‌کند، آدم فکر می‌کند کاش همه‌چیز همان‌طور اتفاق افتاده بود که او می‌گوید. ابراهیم نبوی درباره او گفته است: «او را سه بار دیدم، بیست سال پیش در ایران او را دیدم، می‌توانستم بگویم که او مثل پدر من است، ده سال قبل او را در لندن دیدم، می‌توانستم بگویم مثل برادر من است، پارسال او را در آمریکا دیدم، می‌توانست ادعا کند که پسر من است.»

حسین شریعتمداری: موفق‌ترین سردبیر روزنامه‌های ایرانی که توانسته است به مدت سی سال با یک نظم دقیق و حساب‌شده، تیراژ روزنامه کیهان را از صدها هزار نسخه به ده‌ها هزار نسخه کاهش بدهد. یکی از ساده‌ترین کارهای جهان کشیدن کاریکاتور از اوست، لازم نیست کاریکاتوریست کار خاصی بکند. تعیین‌کننده سیاست‌های رهبری و شورای نگهبان و سپاه و سیاست خارجی کشور. وی هم‌زمان کار خبرنگاری، طنزنویسی، بازجویی، کار اطلاعاتی، کار امنیتی، کار سیاست‌گذاری، تلاش برای سرنگونی دولت، کوشش برای مبارزه با دشمنان، مبارزه با کلیه دشمنان حکومت، رسیدگی به شکست‌خوردگان انتخاباتی، مبارزه با امپریالیزم، سازمان‌دهی اپوزیسیون کشورهای همسایه، تلاش برای بازپس‌گیری بحرین، حفظ حکومت سوریه را به‌طور توأمان انجام می‌دهد. یکی از بزرگ‌ترین معجزات او صفحه دوم روزنامه کیهان است که در آن اتفاقات سیاسی و دستگیری‌ها و حمله‌ها و اتفاقات قضایی که هفته دیگر خواهد افتاد در آن نوشته‌شده است.

محسن رضایی: سبزوار رضایی میر قائد، سبزوار رضایی، محسن رضایی میر قائد، محسن رضایی، سردار رضایی. متولد شهریور ۱۳۳۳، خوزستان. تا ۵ سالگی چوپانی می‌کرد. ده‌سالگی وارد مدرسه شد. در سال ۱۳۴۹ بین ۲۳ نفر در خوزستان نفر نهم هنرستان شد. وی هم‌زمان با شروع مبارزات، دانشجوی مکانیک علم و صنعت شد. بعد از انقلاب و جنگ استعداد وی بشدت شکوفا شد، ابتدا استاد دانشگاه، سپس مدرس و به‌سرعت دکترای اقتصاد، فوق‌لیسانس و لیسانس اقتصاد گرفت. عضو شورای امنیت ملی از سال ۱۳۶۰ تا ۱۳۷۶، فرمانده سپاه از ۱۳۶۰ تا ۱۳۷۶، مؤسس و فرمانده قرارگاه بازسازی خاتم‌الانبیاء از ۱۳۶۸ تا ۱۳۷۶، دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام از سال ۱۳۷۶ تابه‌حال. نامزد کلیه انتخابات ریاست جمهوری بدون استثنا. وی در سن پانزده‌سالگی در انجمن دین و دانش کتابی به نام «ماده، زمین و آسمان» اثر ژرژ گاموف را خواند (وی مهروموم‌ها بعد گفت نام نویسنده ژرژ کامف، یا ژرژ گاموف، یا ژرژ هانون بود.) و با فیزیک آشنا شد و باوجوداینکه این کتاب کمونیستی بود، اما با خواندن آن به اسلام ایمان آورد. وی برای فهمیدن این کتاب که برای نوجوانان نوشته شده است، روزی ۵ تا ۶ ساعت به مدت ۷ تا ۸ ماه آن را خواند و تلاش کرد آن را بفهمد. وی در سال ۱۳۵۰ با آیت‌الله خمینی آشنا شد و باوجوداینکه آیت‌الله خمینی از همان زمان با مجاهدین خلق مخالف بود، ولی محسن رضایی بعد از آشنایی با وی به مجاهدین خلق وصل شد. بعد از سه سال از طریق یکی از دوستانش به او اطلاع داده شد که در این سه سال منحرف بوده و خودش نمی‌دانست. تشکیلات گروه «منصورون» را در سن ۲۰ سالگی راه انداخت. مهم‌ترین عملیات تاریخی این گروه انفجار نیم‌تنه مجسمه رضا شاه بود که چون باطری بمب تمام شده بود، منفجر نشد، وی به خاطر همین بمب منفجر نشده چهار سال زندگی مخفی می‌کرد؛ اما اعضای این گروه چهار سال بعد یک عملیات موفق انجام دادند (باطری تازه پیدا کرده بودند.) بعد از انقلاب «چون احساس می‌کردم که احتمال شورش و کودتا وجود دارد، لذا وارد حزب جمهوری اسلامی نشدم.» وارد سازمان مجاهدین انقلاب شد و بعد از مدتی به وی اطلاع دادند که این سازمان نیز منحرف است و انصراف داد. وی ۱۸ سال به‌عنوان سردار سپاه، فعالیت سیاسی و ۱۸ سال به‌عنوان نیروی سیاسی، فعالیت نظامی کرد. سپاه را از سه نیرو به پنج نیرو تبدیل کرد.(دو نیروی دیگر هنوز کشف نشده است.) محسن رضایی پس از کناره‌گیری از سپاه، به مدت سه دهه بلاتکلیف ماند. نگاه به گذشته: «زمستان ۸۳، در ۸ سال گذشته غفلت‌هایی ایجاد کردند.»، «اردیبهشت ۸۴، در ۱۶ سال گذشته دوران تنش‌زدائی بود.»، «اوایل خرداد ۸۴: رهبران باید به خاطر ۱۵ سال گذشته عذرخواهی کنند.»، «اواخر خرداد ۸۴: مسئولان کشور در ۲۷ سال گذشته اشتباه کردند.»، «سال ۸۵: نباید بگوییم که در گذشته همه اشتباه کردند.»، «سال ۹۵: اگر به گذشته نگاه کنیم؛ متوجه می‌شویم که داریم به گذشته نگاه می‌کنیم.»