آیت‌الله خامنه‌ای بعد از هفت سال بالاخره از لفظ “یکی از سران فتنه” علیه میرحسین موسوی، بدون نام‌بردن صریح از وی، استفاده کرد. او دیروز در دیدار ائمه جماعات مساجد استان تهران گفته است: «در ایّام فتنه در سال ۸۸ در اوّل کار، بنده یکی از این سران فتنه را خواستم و به او گفتم که آقاجان، این کاری که شما شروع کرده‌اید و دارید می‌کنید، دست بیگانه‌ها خواهد افتاد و دشمن از این استفاده خواهد کرد؛ شما حالا به‌ظاهر درون نظام هستید، با نظام هستید و به قول خودتان دارید یک اعتراض مدنی -من‌باب مثال یک اعتراض به انتخابات- می‌کنید امّا این کاری که دارید می‌کنید مورد استفاده‌ی دشمنانِ اصل نظام قرار خواهد گرفت؛ گوش نکرد؛ یعنی نفهمیدند که چه داریم می‌گوییم؛ حالا البتّه این نگاه خوش‌بینانه‌ی بنده است که میگویم نفهمیدند.»
او پیش‌تر در نزدیک‌ترین تعبیر به آنچه “فتنه” خوانده شده، رهبران جنبش سبز را «کسانی که “مردم” به آن‌ها سران فتنه می‌گویند» خوانده بود؛ مطلبی که مورد توجه محمدرضا عارف نیز بود و در دوره انتخابات به‌درستی تأکید کرد که آیت‌الله خامنه‌ای هیچ‌گاه خود از لفظ “سران فتنه” علیه رهبران معترضان به نتیجه انتخابات ۸۸، استفاده نکرده است.
اهمیت اظهارنظر دیروز رهبری، یک سال پیش از انتخابات دور بعدی ریاست جمهوری، ازآن‌روست که نشان می‌دهد عوارض ترکش‌های انتخابات هفت سال پیش بر پیکر نظامِ مطلوب و محبوب ترسیم‌شده توسط آیت‌الله خامنه‌ای، نه‌تنها بهبود نیافته بلکه یا عوارض آن در حال گسترش است یا این‌که رهبری، با چنین نمایشی و از هم‌اینک با سخت‌کردن مواضع، در تدارک سرکوب پیش از موعد هر نوع مخالف‌خوانی ازجمله علیه “روند مطلوب” برگزاری انتخابات سال آینده است.
از وجهی دیگر، تأکیدهای مکرر چندماهه اخیر آیت‌الله خامنه‌ای و ماشین تبلیغاتی وی مبنی بر اینکه رهبری «می‌فهمد»، «بیشتر می‌فهمد» و «درست پیش‌بینی کرده بود» (و غالباً برخلاف فهم و انتظار بسیاری)، در این سخنرانی نیز نمود یافته است. درواقع آیت‌الله خامنه‌ای به‌شدت بابت بازتاب منفی عدم پیش‌بینی صحیح خود از رفتار احمدی‌نژاد، از روند مذاکرات هسته‌ای و از قدرت اثر تحریم‌ها که منجر به نرمش غیرقابل‌پیش‌بینی در برابر قدرت‌های بزرگ و مذاکره مستقیم با آمریکا شد، دچار رنج و پریشانی بی‌سابقه‌ای است؛ از این رو مرتباٌ در تلاش است به مناسبت‌های مختلف، آن توانایی زیر سوال‌رفته خود را احیا کند؛ تلاشی که معلوم نیست موفقیت‌آمیز بوده باشد.
سخنرانی‌های وی، از دو ماه بعد از آغاز اجرای برجام، و اشکال‌تراشی مکرر علیه آن، عموماً با جملاتی شبیه این که «همان‌طور که گفته بودم …» ازجمله مهم‌ترین عرصه‌های بروز این رویکرد منفعلانه رهبری نظام است. او خود بهتر می‌دانست چنین توافقی، سرعت اثر بالایی نمی‌توانست داشته باشد ولی این وسط خود را موظف می‌داند مدام تکرار کند که «گفته بودم که …»! دراین‌بین، صدور مجوز نوشتن شعار عبری روی موشک برای تحریک طرف‌های مذاکره علیه سرعت دادن به اجرای مفاد برجام، که به زیان اقتصاد و مردم است، لابد می‌ارزد به اینکه مردم باور کنند، رهبر مادام‌العمرشان خوب می‌فهمد و عالی و درست پیش‌بینی می‌کند!