سرمایه‌های اجتماعی خودمان را پاس داریم

بازگشت استاد محمدرضا شجریان به وطن در روز جمعه ۲۶ شهریور ماه و مناسبت اول مهر ماه سالروز تولد استاد فرصت مغتنمی است برای تقدیر از خدمات ارزشمند استاد و دعا برای سلامتی و تداوم خدمات هنری استاد.
استاد شجریان که او را خسرو آواز ایران لقب داده‌اند، در کارنامه پر بارش عناوین «موسیقی‌دان، آهنگ ساز، خواننده و خوش نویس» برجستگی دارد. با توجه به حجم گسترده آثار هنری استاد به ویژه در چهار دهه اخیر بایستی او را پیشکسوت موسیقی اصیل و ستنی ایران دانست و همانگونه که در محافل هنری داخلی و جهانی مطرح هستند مورد ارزیابی و تقدیر قرار گیرند که خوشبختانه به همین ترتیب تا کنون توسط هنرمندان و نهادهای شناخته شده ایرانی و خارجی انجام شده و جایگاه شخصیت ارزشمند هنری ایشان کاملاً شناخته شده‌است و جا دارد بازهم همکاران هنرمند ایشان بازگویی خدمات فرهنگی، اجتماعی و هنری گسترده چند دهه گذشته ایشان را وجهه همت خود قرار دهند و مردم را بیش ازپیش با آثار هنری و شخصیتی ایشان آشنا سازند.
آنچه بنده می‌توانم در اینجا اشاره‌ای داشته باشم صرفاً نکاتی در خصوص ریشه‌های مذهبی خانوادگی، احساس مسئولیت اجتماعی و ایستادگی در پاسداری از ارزش‌های ملی و فرهنگ ایرانی استاد شجریان است.
اگر طنین صدای ربنای استاد شجریان در اعماق جان و روح عموم ما ایرانیان اثر گذاشته است علاوه بر صدای استاد و محتوای آیات قرآنی به نظر می‌رسد به سابقه فرهنگی و دینی خانواده و زمینه‌های شخصیت فرهنگی و دینی استاد نیز ارتباط تنگاتنگی داشته باشد. پدر استاد «حاج مهدی شجریان» در شهر مشهد معلم و قاری قرآن بوده و استاد شجریان در نوجوانی قرآن را در مکتب پدر آموخته و سالها قاری قرآن بوده است. استاد شجریان در سال ۵۶ رتبه اول تلاوت قرآن در ایران و در سال ۱۳۵۷ رتبه دوم جهانی را به خود اختصاص داده است. استاد شجریان دعای ربنا را در سال ۵۸ بعد از انقلاب خوانده و این دعا در طول سی سال از اصلی‌ترین برنامه‌های رادیو در ماه مبارک رمضان بوده است و بسیاری از مردم همچنان با ربنای استاد شجریان افطار کرده‌اند.
در خصوص روح وطن پرستی و ایران دوستی استاد شجریان لازم است به حوادث دوران دهمین انتخابات ریاست جمهوری و اظهار نظر آقای احمدی نژاد که گفته بود: «مردم خس و خاشاک هستند و در خیابان‌ها به حرکت در آمده‌اند» اشاره‌ای داشته باشیم. این سخن آقای احمدی نژاد آنچنان روح حساس و عرق ملی و ایران دوستی استاد را تحت تاثیر قرار داد که نتوانست در قبال این توهین بزرگ به مردم ایران بی تفاوت باشد و گفت: «صدای من در سیما جایی ندارد صدای من صدای خس و خاشاک است و همیشه برای خس و خاشاک خواهد بود.»
در همین ارتباط در نامه‌ای به آقای عزت‌‌اله ضرغامی خواست تا از پخش آثارش به ویژه سرود «ایران، ای سرای امید» در صدا و سیما خودداری کنند.
در ادامه این واکنش، استاد شجریان تک آهنگ «زبان آتش» را با شعر فریدون مشیری در حمایت از اعتراضات مردمی بعد از سال ۱۳۸۸ تولید کرد. که به همین مناسبت صدا و سیما پخش دعای ربنای استاد شجریان را ممنوع کرد.
استاد شجریان از ایمان و توکل و اعتماد به نفس بالایی برخوردار است زیرا در حالی که حدود ۱۵ سال است که ظاهراً با بیماری سرطان کلیه دست و پنجه نرم می‌کنند هرگز خم به ابرو نیاورده و اظهار ناراحتی از خود بروز نداده و به خدمات هنری خود به طور طبیعی ادامه داده اند. استاد شجریان در پیام ویدیویی خود به مناسبت تبریک سال ۹۵ این مشکل خود را این چنین با مردم درمیان می‌گذارند: «خود من هم با یک میهمان ۱۵ ساله‌ای سالهاست که آشنا هستم و دوست شدیم با همدیگر و الان هم من به خاطر همان اینجا ایستاده‌ام و طبق دستور ایشان موهای سرم را هم کوتاه کردم و بچه حرف گوش کنی شدم …. انشاءلله وقتی به تفاهم رسیدیم راه می‌افتم می‌آیم به سراغ شما هم میهنان عزیزم و کارهای هنری‌ام را دنبال خواهم کرد»، حالا استاد شجریان پا به خاک وطن گذارده‌اند که به خدمات هنری خود ادامه دهند. جا دارد ما برای سلامتی ایشان دعاگو و قدردان این سرمایه‌های اجتماعی باشیم تا ایمان و هویت و عزم مردم ایران زمین که پیش نیاز تربیت و سلامت نسل‌های امروز و آینده کشور است، حفظ و تقویت گردد.

توضیح: این یادداشت پیش از این در «روزنامه شرق»  با پاره ای اصلاحات  منتشر شده است.  آنچه در زیتون آمده است متن کامل این یادداشت است.