اظهار شرمندگی و عذرخواهی دادستان سابق تهران قاضی سعید مرتضوی پس از هفت سال که از جنایت کهریزک می‌گذرد، ظاهرا تحولی بی‌سابقه در جمهوری اسلامی است که باید به حساب مقاومت ملت ایران بخصوص خانواده‌های شهیدان: روح الامینی، جوادی‌فر، کامرانی و سایرین گذاشت که پیگیری مستمرشان نظام سیاسی حاکم و سعید مرتضوی را مجبور به این اقدام کرد.
اما جلب رضایت افکار عمومی امری نسبی است؛ اگر حساب توده‌های عادی مردم را، که نه از عمق فاجعه خبردار بودند و نه حافظه تاریخی دارند جدا کنیم، آگاهان جامعه، با تجربیاتی که از بعضی دادگاه های نمایشی از جمله فاجعه حمله به کوی دانشگاه دارند، به این سادگی با اظهارات زبانی راضی نمی‌شوند و منتظر عملکرد آینده سعید مرتضوی و “توبه نصوح” او هستند.
وقتی سعید مرتضوی در تقاضای تلویحی بخشش خود همچنان از فتنه بزرگ و توطئه و جنایت پس از انتخابات یاد می‌کند، برای مردم روشن نیست او به راستی از چه چیزی نادم شده است؟ اگرخودی بودن برخی خانواده‌های شهیدان و پیگیری آنان نبود، آیا کسی که تا همین اواخر با افتخار نقش خود در کهریزک را بی هیچ شرمندگی عمل به تکلیف و جهاد مقدس می‌دانست، بازهم چنین سخنانی درفرجام دادگاه به زبان می‌آورد؟
سخنان مثبت سعید مرتضوی در پوزش و ابراز تاسف و تاثر و اعتذار به عنوان دادستان وقت امیدوار کننده است، البته مشروط برآنکه نه بهانه ای برای فرار از مجازات دنیایی، بلکه بهایی از دل پرداخته برای نجات ازمجازات ابدی درمحکمه عدل الهی باشد.
دادستان سابق تهران عذرخواهی غرائی با القابی پر آب و تاب، بخصوص از رهبر سابق و لاحق انقلاب و بندگانی دیگر که محتاج عفو و رحمت الهی و چه بسا حلالیت مردم هستند کرده است، اما در برابر آنکه “همه مقامات در پیشگاه حی و قیوم‌اش درخضوع‌اند و هرکس بار ظلمی به‌دوش داشته باشد تباه گشته” (سوره طه۱۱۱)، با تاکید براینکه هیچ عمدی در این کار نبوده! به یک “ابراز شرمندگی” ساده بسنده کرده است.
این قلم که خود سخت محتاج عفو و مغفرت الهی است، هرگز بخیل بخشش خدا و خلق او از سعید مرتضوی نیست، اما خالق مردم در کتاب هدایتش شرایطی را برای توبه و بخشش ذکر کرده است. از جمله:
۱- توبه باید قبل از دستگیری و قدرت یافتن بر متهم باشد (مائده ۳۴).
۲- توبه کسانی قابل پذیرش است که از روی نادانی ستمی مرتکب شوند و به زودی برگردند، نه کسانی که مستمرا تبه کاری می‌کنند و آنگاه که پرونده عمرشان به پایان می‌رسد اظهارتوبه می‌کنند ( نساء ۱۸ و ۱۹).
۳- توبه در چنین مواردی باید با اصلاح ستم وارد شده (عمل صالح) و اظهار علنی آن (بیان) توام باشد (بقره ۱۶۰).
آقای سعید مرتضوی یک گام بی‌سابقه‌ درنظام حاکم به پیش گذاشته است، امیدوارم خداوند به او فرصت و فراست و مهلت و مردانگی دهد گام‌های بعدی را صادقانه و شجاعانه بردارد و همچون “حُر” به حریم آزادی گام گذارد و به نامش که برگرفته از واژه “رضایت” است، مسمّای “رضایت طلبی” را تحقق بخشد. دراینصورت هم خدا از او راضی خواهد شد و هم خلق او.