زیتون- شاگردان آیت‌الله العظمی دستغیب در اعتراض به توهین نسبت به آقایان میرحسین موسوی، مهدی کروبی و سید محمد خاتمی، بیانیه ای منتشر کرده اند: نسبت به مؤمنین و بزرگوارانی چون میرحسین موسوی و حجه‌الاسلام والمسلمین کروبی و خاتمی تحقیر و توهین و مسخره و اهانت به آقایان و مسابقه تیراندازی به عکس آنها صورت می گیرد در حالیکه به مقتضای (رحماء بینهم) هیچگونه مناسبت و سنخیّتی وجود ندارد، چه شده است که به هر وسیله ای حتّی اگر نامشروع باشد به دنبال اهداف خود هستند.
در بخشی دیگر از این بیانیه نیز با ابراز شگفتی از صحنه سازی دستگیری نظامیان آمریکایی در شهر قم، آمد است که: این گونه اعمال در شهر مقدّس قم و در منظر مقدّسین هم اتّفاق می افتد و صدای هیچ کس در نمی آید، آمده است: گویا هدف وسیله را توجیه می کند.
شاگردان مکتب امام جعفر صادق علیه السلام شیراز همچنین در این بیانیه نوشته‌اند: آنچه از قرآن و سنّت تا بحال دیده و شنیده شده همگی دلالت بر رعایت مروّت و جوانمردی، عدل و انصاف و اخلاق نسبت به دوست و دشمن دارد. شکّی نیست که سردمداران آمریکایی دارای سابقه دشمنی دیرینه بوده و هستند. حال آیا سزاوار است پس از عذرخواهی و ندامت و اظهار اینکه اشتباه کردیم، با اسرای آنها اینگونه و خارج از حدود اسلامی و قرآنی عمل شود؟
متن کامل این بیانیه به گزارش حدیث سرو به شرح ذیل است:
بسم اللّه الرّحمن الرّحیم
وَ لا یَجْرِمَنَّکُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ عَلی ألاَّ تَعْدِلُوا اعْدِلُوا هُوَ أقْرَبُ لِلتَّقْوی «سوره مائده آیه ۸»
آنچه در حاشیه مراسم یوم اللّه بیست و دوّم بهمن ۹۴ رخ داد مصداق انحراف از طریق حق و عدل و نمونه ای روشن از خُلق و خوی کفّار و منکَری مسلّم بود که نهی آن وظیفه است. در بعضی شهرها علاوه بر شبیه سازی دستگیری نظامیان آمریکائی و تحقیر و مسخره کردن آنها، شخصی را بزک کرده و با پوشش زنانه در مراسمی مقدّس به نمایش گذاشتند و یا فیلم گریه کردن آنها را نشان دادند. ملاحظه شود ـ روزی که یادآور انفجار نور و فجر معنویّت و توحید است چگونه از حدود الهی و سیره ی اولیاء اسلام تعدّی و تخطّی می شود. آنچه از قرآن و سنّت تا بحال دیده و شنیده شده همگی دلالت بر رعایت مروّت و جوانمردی، عدل و انصاف و اخلاق نسبت به دوست و دشمن دارد. در آیه ی فوق خداوند می فرماید ـ دشمنی با جمعیّتی، شما را به گناه ترک عدالت نکشاند ـ عدالت کنید که به پرهیزکاری نزدیک تر است. شکّی نیست که سردمداران آمریکایی دارای سابقه دشمنی دیرینه بوده و هستند و فرض کنیم اتفّاقی که در خلیج فارس رخ داد نمونه ای از آن بود یعنی آنها با قصد و عمد و نیّت شیطانی وارد آب های ما شدند. حال آیا سزاوار است پس از عذرخواهی و ندامت و اظهار اینکه اشتباه کردیم و دور شدن آنها از هر گونه درگیری، با اسرای آنها اینگونه و خارج از حدود اسلامی و قرآنی عمل شود؟
قرآن کریم نسبت به دشمنان می فرماید ـ تا زمانی که آنها با شما عادلانه رفتار می کنند شما نیز با آنها عادلانه رفتار کنید؛ فَمَا استَقامُوا لَکُم فَاستَقیمُوا لَهُم إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ المُتَّقینَ «سوره توبه آیه ۷»
همچنین می فرماید چنانچه آنان (دشمنان) به صلح راغب باشند شما نیز صلح کنید و به خدا توکّل نمایید وَ إِن جَنَحُوا لِلسَّلمِ فَاجنَح لَها وَ تَوَکَّل عَلَی اللَّهِ «سوره انفال آیه ۶۱»
و در آیه دیگر می فرماید ـ چنانچه آنان از شما اعراض کردند و دیگر با شما نجنگیدند و پیشنهاد صلح دادند در این صورت اجازه ی جنگیدن ندارید ـ فَإِن اعتَزَلُوکُم فَلَم یُقَاتِلوکُم وَ ألقَوا إِلَیکُمُ السَّلَمَ فَما جَعَلَ اللَّهُ لَکُم عَلَیهِم سَبیلاً «سوره نساء آیه ۹۰»
در سیره ی نبوی و علوی سلام اللّه علیهما هم به مقتضای اینکه رحمت برای تمام عالم بوده و دارای خُلق عظیم و اهل نرمی و مدارا و تجسّم عدالت و مروّت می باشند هیچگاه اعمالی که حکایت از انتقام جوئی و خروج از حیطه ی تقوا و اغراض نفسانی باشدتجویز نمی فرمودند، زیرا هدف هدایت بشر است، نمونه های آن بسیار است. نحوه ی برخورد حضرت با زنان اسیر مخصوصاًدختر حاتم طائی و مقوقس و سفارش اکید نسبت به حقوق آنها و همچنین اسرای پس از فتح مکّه با آن همه جرم و جنایت مخصوصاًهند همسر ابو سفیان و وحشی قاتل جناب حمزه و اسرای غزوه ی حنین و دختر حلیمه ی سعدیه و ده ها نمونه دیگر مجدّداً بازنگری شود که چه برخوردی با دوست و دشمن داشتند.
این امیر المؤمنین علی بن ابیطالب علیه السّلام است که در نامه ای به فرماندهان نظامی می نویسند ـ چنانچه آنها را به خواست خدا شکست دادید، هیچ مجروحی را از پای در نیاورید، هیچ اسیری را گردن نزنید، عیوب آنها را آشکار نسازید، مردگان را مُثله نکنید به داخل هیچ سراپرده و خانه ای بدون اذن صاحب آن داخل نشوید. مال آنها را به یغما نبرید … هیچ زنی را آزار ندهید حتّی اگر او به مقدّسات شما اهانت کرده باشد (نهج البلاغه نامه ۱۴) ـ اوست که از آزار زن یهودیه ای به دست مسلمانان به شدّت بر افروخته می شود و می فرماید اگر مسلمانی از غصّه بمیرد جا دارد که خلخالی از پای او به ظلم و ستم خارج شده است و اوست که در جنگ صفّین هنگامی که عمرو عاص زشتی خود را آشکار ساخت تا جان سالم به در برد، چشمان مبارک خود را از شدّت حیا و شرم فرو بست و از تعقیب او باز ماند، سفارش ها در حق قاتل خود که اسیر بود می نمود، بی جهت نبود که خواهر عمرو بن عبدود افتخار می کرد که برادرش به دست جوانمردی مانند علی بن ابیطالب علیه السّلام کشته شده است که رعایت حدود و مروّت را به نهایت رسانده است ـ همچنین سایر معصومین از اولاد آن بزرگوار که بر خوردشان همواره با دوست و دشمن موجب تحیّر همگان بوده که می گفتند «اللَّهُ أعلَمُ حَیثُ یَجعَلُ رِسالَتَهُ » لذا به دین متمایل و جذب می شدند، اگر به اسیری طعام می دادند هیچ توقّع مزد و سپاس نداشتند و بعد از آن هم آبروی او را نمی بردند، علّت اصلی گسترش سریع اسلام در شبه جزیره ی عرب و سایر بلاد همین اخلاق و صفات رحمانی پیامبر اسلام و اولیاء گرام او بود. حال آیا با حرکاتی سخیف و نابخردانه می توانیم منادی و دعوت کننده ی شرق و غرب به اسلام بویژه جوانان آنها باشیم! آنها رفتار ما را می بینند. پیامبر خدا هنگامی که معاذ بن جبل را جهت تبلیغ به یمن فرستادند به او فرمودند: یا معاذ بشِّر و لا تنفّر، یسِّر و لا تعسِّر (سیره ی ابن هشام) یعنی اساس کار تو بشارت و ترغیب باشد کاری نکن که آنها را از اسلام فراری و متنفّر کنی.
این چه وضعی است که از یک سو عدّه ای مُصلح، سعی در نشان دادن چهره ی رحمانی و الهی اسلام و مذهب و راه امام راحل به جهان هستند و با زحمت فراوان سعی در زدودن ذهنیت های غلط و اتّهام تروریست و خشونت و ظلم و بی رحمی از چهره ی دین می باشند ـ از طرفی دیگر عدّه ای جاهل به گونه ای دیگر عمل می کنند ـ آیا این همان نفوذ انجمن حجّتیّه در ارکان نظام نیست که بدنبال خراب کردن اوضاع قبل از ظهور امام زمان عجّل اللّه تعالی فرجه الشّریف هستند؟ آیا تهدید و تشنّج آفرینی در داخل و خارج، ظلم آشکار به نظام و مردم مؤمن نیست؟ آیا این همان اتّصال و وابستگی به خُلق و خوی کفّار و اهل جهنّم نیست؟
آنچه باعث شگفتی است این است که این گونه اعمال زشت در شهر مقدّس قم و در منظر مقدّسین هم اتّفاق می افتد و صدای هیچ کس در نمی آید، آقایانی که قبلاً برای گریم کردن مردی به جای زنی در فیلم اعتراض ها داشته و سینه ها چاک می دادند به یکباره امروز ساکت شدند، گویا هدف وسیله را توجیه می کند و تعجّب بیشتر اینکه در چنین مراسمی نسبت به مؤمنین و بزرگوارانی چون مهندس میر حسین موسوی و حجه الاسلام و المسلمین کروبی و خاتمی تحقیر و توهین و مسخره (و اهانت به آقایان و مسابقه تیراندازی به عکس آنها) صورت می گیرد در حالیکه به مقتضای (رحماء بینهم) هیچگونه مناسبت و سنخیّتی وجود ندارد، چه شده است که به هر وسیله ای حتّی اگر نامشروع باشد به دنبال اهداف خود هستند ـ خداوند انشاء اللّه قبل از اینکه دیر شده باشد همگان را هدایت فرماید.
إنّه ولیُّ الهدایه و التوفیق
شیراز ـ مکتب امام جعفر صادق علیه السلام
