زیتون-مریم شادمان: درست روزی که ۴۰۰ دانشجو سفارت امریکا در تهران را اشغال کردند  تا ۴ نوامبر ۱۹۷۹ برابر با ۱۳ آبان ۵۸ یکی از فراموش‌ناشدنی‌ترین روزهای تقویم دو ملت ایران و امریکا شود، تعدادی از دانشجویان ایرانی در امریکا نیز همان ساعت‌ها از مجسمه آزادی در نیویورک بالا رفتند و پرچم‌ها و شعارهای خود در ضدیت با دولت آمریکا را بر صورت بانوی مشعل بدست نیویورکی آویختند.

آنطور که ابوالفضل ناهیدیان یکی از دانشجویان ایرانی در آمریکا در مصاحبه با مرکز اسناد انقلاب اسلامی گفته است این دانشجویان از احتمال ورود شاه به امریکا نگران بودند. آنها می‌ترسیدند با حضور شاه،‌ طرفداران رژیم سابق در امریکا باز دور هم جمع شوند و هسته‌ای متمرکز علیه انقلاب اسلامی در امریکا شکل بگیرد . آنها تصمیم گرفتند در طرحی نمادین خود را به همراه شعار نوشته‌ها به مجسمه آزادی زنجیر کنند تا همه نیویورک و به تبع آن جهان٬‌ پیام آنها را ببیند . فرزین رضایی یکی از دانشجویان در امریکا مقدمات این طرح را روز دوم نوامبر می‌چیند .
دانشجویان ایرانی در خانه اسلامی در واشنگتن جمع می‌شوند و وسایل لازم برای این حرکت را خریداری می‌کنند ؛ از زنجیر گرفته تا بنری که رویش نوشته بودند «‌شاه باید محاکمه و مجازات شود ».

۱۰ زن و ۷ مرد شب سوم نوامبر را در مسجد نیویورک سپری می‌کنند و صبح چهارم نوامبر که در تهران با حمله دانشجویان پیرو خط امام به سفارت امریکا بلوایی به پا شده بود و آیت‌الله خمینی از آن تحت عنوان انقلاب دوم یاد کرده بود، دانشجویان راهی مجسمه می‌شوند ،‌بی‌خبر از تهران!

قرار بر این می‌شود که زن‌ها طبقه دهم مجسمه خود را زنجیر کنند و مردها روی تاج مجسمه، اما چون طبق نقشه داستان پیش نمی‌رود و زن‌های گروه نمی‌توانند خود را به مجسمه زنجیر کنند٬ مجبور می‌شوند دعوایی ساختگی در طبقات بالا به راه بیاندازند تا توریست‌ها از ترس زنجیرهایی که محکم به تن برنزی مجسمه آزادی اصابت می‌کرد و فریاد‌های طرف‌های درگیر در آن دعوای زرگری٬ نتوانند به طبقات بالا بروند تا مردهای گروه خودشان را بدون حضور توریست‌ها زنجیر کنند و از مجسمه آویزان. ناهیدیان می‌گوید برای این‌‌که به سادگی نتوانند ما را از مجسمه پایین بیاورند کلید‌ها را هم به آب انداختیم تا دنیا پیام ما را برای مدت زمان بیشتری ببیند و آنها برای پایین آوردن ما مجبور شوند آهنگر بیاورند!

پس از آن‌که دانشجویان بی‌خبر از خیابان تخت جمشید تهران،‌ خودشان را از مجسمه آویزان می‌کنند و بنرها را از صورت بانوی آزادی آویزان٬ مامورین حفاظت مجسمه تمامی توریست‌ها را با چند قایق به نیویورک می‌فرستند و سه ساعت طول می‌کشد تا هلی‌کوپتر برای دستگیری این دانشجویان به محوطه مجسمه آزادی وارد شود. ناهیدیان می‌گوید در تمام مدتی که این ۷ نفر از مجسمه آویزان بودند تمامی خبرگزاری‌ها برای تهیه عکس و فیلم به اطراف مجسمه آزادی آمده بودند و گروه از این‌که خبرش به تمامی جهان مخابره می شد خوشحال بود .

سریعا همه دستگیر و به زندان نیویورک منتقل می‌شوند. ناهیدیان به مرکز اسناد می‌گوید شب هنگام با قایق به ساحل نیویورک منتقل شدند و وقتی به نزدیکی ساحل می‌رسند صدای الله اکبر کسانی را می‌شوند که با دیدن اخبار تسخیر مجسمه آزادی برای استقبال از این دانشجویان از اطراف نیویورک به آنجا آمده بودند. او می‌گوید پس از ۲۴ ساعت حضور در زندان با فحش‌هایی که یک پلیس نثار این جمع می کرده متوجه می‌شوند در تهران هم دانشجویان سفارت آمریکا را اشغال کرده‌اند. یک هفته بعد دادگاه این دانشجویان ایرانی در نیویورک برگزار می‌شود اما تنها با ۵۰ دلار جزای نقدی و ممنوعیت از ادامه فعالیت سیاسی آزاد می‌شوند در حالی‌که گمان می‌رفت امریکا نیز این دانشجویان را به گروگان بگیرد.

بازتاب این مساله در آمریکا در آن روزها بسیار جدی بوده و خیلی از مردم خشمگین آمریکا می‌خواستند تا این دانشجویان هم در قبال کاری که در ایران با اعضای سفارت شده بود گروگان گرفته شوند اما دادگاه تنها یک جریمه نقدی را کافی می‌داند و دانشجویان سر کلاس درس‌هایشان باز می‌گردند .

در دادگاه بارها از این گروه خواسته می شود اقرار کنند که با دانشجویان خط امام در تهران هماهنگ بودند اما این گروه زیر بار نمی‌رود. چند روز بعد آیت‌الله خمینی در پیامی اقدام این دانشجویان را تایید کرده و آنها را افرادی متعهد خطاب می کند.

روز چهارم نوامبر در حالی‌که دانشجویان ایرانی که از مجسمه آزادی بالارفته بودند راهی زندان می‌شدند، دانشجویان خط امام از دیوارهای سفارت بالا رفته بودند و ۶۰ امریکایی را گروگان گرفته بودند. تمامی پروازهای ایران‌ایر به امریکا بخاطر حمله ۴۰۰ دانشجوی خط امام به سفارت آمریکا متوقف شده و کنسولگری ایران در امریکا درهای خود را به روی مراجعه کنندگان بسته بود . این حمله از ماه‌ها قبل از سوی اعضای اصلی کادر سفارت امریکا پیش بینی شده و به مسئولین امریکایی گوشزد شده بود که احتمال چنین حمله ای وجود دارد،  اما واشنگتن این اخطار ها را جدی نگرفته بود ، همانطور که دولت موقت هیچ‌گاه باور نمی‌کرد دانشجویانی از دیوار سفارت امریکا بالا بروند و آنها به همین سادگی دولت مستعجل شوند .