۱- یک بانوی محترم روزنامه نگار را دستگیر می کنند که در نوشته هایش – البته با لحنی تند– به یک جناح سیاسی حمله می کرده است. بعد می گویند در بازجویی ها از او اعتراف گرفته اند که این خانم با یک وزیر ارتباط نامشروع داشته. بعد دعوای قوه قضاییه و قوه مجریه بالا می گیرد. مدافعان قوه قضاییه افشاگری را توسعه می دهند که حالا که این طور شد، اصلا معلوم شده رابطه نامشروع این خانم با ۱ وزیر نبود و با ۵ وزیر بوده است. به همین راحتی.

۲- رئیس فقیه و مجتهد قوه قضاییه (که گفته اند سران دو قوه دیگر باید به “تهمت” نماینده مجلس که در مورد حساب ها سوال کرده جواب بدهند) و مدافعان ایشان (که می گویند سوال از حساب ها، “تهمت” تلویحی است) لام تا کام واکنش نشان نمی دهند. اتهام زنندگان هم فقط سایت های بی نام و نشان نیستند، افراد حقیقی در حد دبیر شورای هماهنگی حزب الله کشور با اعتماد به نفس این اتهام را بیان می کنند و خانواده آن زندانی مستاصل هم می دانند که شکایت قضایی از مدافعان سرسخت قوه قضاییه، راه به جایی نمی برد.

۳- این، تنها یک نمونه از بلاهایی است که در کشور ما، ممکن است بر سر یک زن فعال در عرصه عمومی بیاید که از خط قرمزهای مردان قدرتمند رد شده است. حتی اگر یک زن، شخصا هم فعالیت اجتماعی خاصی اجام نداده باشد ولی اعتراف گیری از او برای “زدن” مردی یا مردانی مفید باشد، ممکن است همان بلا یا بدتر بر سرش بیاید. فیلم اعتراف گیری از همسر سعید امامی را حتما دیده ایم. توصیه می کنم دوباره ببینیم تا یادمان بیاید حضرات “متشرع”، چطور زیر شکنجه همسر سنتی و مذهبی دوست چندین و چند ساله خودشان را مجبور کردند به چیزهایی اعتراف کند که در کثیف ترین فیلم های مستهجن هم سراغشان را نمی توان گرفت.

۴- رئیس قوه قضاییه، همه اینها را می دانند و علی الظاهر، شرعا و قانونا مشکلی ندارند که حامیان سرسخت ایشان، بنابر آنچه مدعیند “اعترافات زندان” است، یک بانوی محترم را به ارتباط نامشروع با ۵ وزیر متهم کنند. خیلی از آنهایی که حامی قوه قضاییه نیستند هم، در مواجهه با چنین اتهاماتی در در این حد واکنش نشان می دهند که “خوب، از کجا معلوم که قسمتی از اتهامات راست نباشد؟” و به دنبال آن می روند که بفهمند “دقیقا کدام قسمت از اتهامات راست هستند” و غیره.

۵- به تازگی روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان سپری شد. در آرشیو بعضی رسانه های مدافع دستگاه قضایی ایران، می توان انواع و اقسام اتهامات جنسی را در مورد خانم های فعال و روزنامه نگار پیدا کرد که بدون سر سوزنی نگرانی منتشر و باز منتشر شده اند. خشونتی که افرادی که در معرضش قرار گفته اند و خانواده هایشان، مظلومانه سوخته اند و ساخته اند و اطمینان داشته اند که شکایت قضایی شان، یکسره بی فایده خواهد بود و تکذیب رسانه ای شان، بهانه انتشار چندین باره اتهامات از رسانه های متصل به بیت المال خواهد شد. آن هم در شرایطی که دغدغه خیلی از مردم عادی یا حتی فعالان مدعی نیز، در این حد بوده که سر دربیاورند “دقیقا کدام قسمت از اتهامات راست هستند”.

منبع: فیس‌بوک حسبن باستانی