میلاد عیسى مسیح(ع) پیامبر پاک خدا را که مورد احترام بشریت است، به همه انسان‌ها، به خصوص پیروان آن پیامبر و به ویژه هم‌وطنان عزیزمسیحى تبریک و تهنیت می‌گوئیم و پیروى راستین از تعالیم توحیدى آن اسوه ایمان و اخلاص را براى بشریتِ درجستجوى حقیقت آرزو می‌کنیم.

حضور میلیونى ایرانیان مسلمان در کشورهاى غربى و ارتباط تنگاتنگ در محیط‌هاى کار و زندگى با مسیحیان، موقعیت ممتازى را فراهم کرده است تا از وراى تلخى‌ها، تعصبات و تهاجمات و جبهه‌گیرى‌هاى سیاسى و اقتصادى، پیروان ادیان به تفاهم و تعارف و تبادل تجربیات دینى، فرهنگى و علمی بپردازند و به هدف مشترک همه پیامبران که خداشناسی، عمل صالح، ابدیت نگری، اخلاق، آزادى، آگاهى، امنیت و آشتى است نائل آیند.

پیامبران، برخلاف فلاسفه که نظریات مستقل و بعضاً متضادى عرضه کرده‌اند، همگى بر محور مشترکى که همان خداشناسى، آینده‌نگرى (پیوند عمل امروز با فردای قیامت) و کردار شایسته است، تأکید داشته‌اند و هرکدام تصدیق کننده قبلى و بعضاً بشارت دهنده بعدى بوده‌اند. اگر اختلافى هست، که فراوان هم هست! اختلاف میان پیروان اسیر مانده در تعصبات قومى و نژادى است، وگرنه همه آن‌ها از یک گوهر بودند و جان و جوهر تعالیم‌شان یکی بود.

به رغم جایگاه عظیمى که عیسى مسیح(ع) و مریم(س) در قرآن دارند، متأسفانه در میان مسلمانان نیز دامنه اختلافات تاریخى با مسیحیان، به غفلت از شناخت و تجلیل شایسته ازمقام و موقعیت تاریخ‌ساز آن پیامبر منجر شده و در ایران خودمان، صرف‌نظر از کسانى که کریستمس را به خاطر آداب و تشریفات و تزئینات‌اش جدى مى‌گیرند و پیش از انقلاب در خرید درخت کاج از ارامنه هم پیش مى‌افتادند، بقیه مردم همتى را که براى بزرگداشت آن پیامبر شایسته است مبذول نمى‌دارند، حال‌آن‌که آن مقدار که قرآن از زندگى عیسى(ع) و مریم(ع) ذکر کرده، هرگز در انجیل نمى‌یابید.

به امید روزى که ما مسلمانان نیز از شخصیت ممتاز این «مَثل اعلى» بهره بیشترى ببریم، به نکاتى از قرآن که نشان‌دهنده جایگاه فوق‌العاده عیسى مسیح (ع) است اشاره مى‌شود:

۱– «مریم» نام سوره‌اى از قرآن است که ۴۰ آیه نخست آن در باره مریم و حلقه مرتبط با او: زکریا، یحیى و عیسى (علیهم السلام) است. همان بانوى پاکى که به تصریح قرآن برگزیده‌ترین زنان عالم بود (یا مریم …ان الله اصطفیک على نساء العالمین) آل عمران۴۲.

۲– سومین سوره قرآن به نام «آل عمران»، از خاندان و شجره‌اى که عیسى (ع) میوه آن بود، از زمان مادر بزرگش (همسر عمران) یاد مى‌کند که دعاى خالصانه‌اش تاریخ را عوض کرد!

۳– سوره «یاسین» که یکی از بیش‌ترین سوره‌هاى قرائت شده قرآن می‌باشد، با مأموریت رسولان حضرت عیسى (حواریون) براى هدایت مردم (شهر انطاکیه) آغاز مى‌شود و از مجاهدت‌هاى «مؤمن آل یاسین« تجلیل فوق‌العاده مى‌کند.

۴– نام عیسى و مریم (جمعاً) ۷۰ بار در یکصد آیه قرآن آمده است که پس از نام موسى (۱۳۶ بار) از همه پیامبران بیشتر است و این درحالى است که نام پیامبر اسلام (ص) (صرف‌وظر ازذکرعنوان پیامبرى و رسالتش) فقط ۴ بار در قرآن آمده است! آیا چنین وسعت نظرى در میان پیروان امروزی وجود دارد؟

۵– تاریخ بنى‌اسرائیل در ۳۶ سوره قرآن و ۷۶۰ آیه که حدود یک پنجم قرآن را تشکیل مى‌دهد، آمده است و آشنایى با تاریخ و تجربیات این قوم در کتاب و سنت مسلمانان بسیار مورد تأکید واقع شده است. هرچند اکثراً از آن غافلیم!

۶– بخش عمده (۴۰٪) ۵ سوره بلند قرآن در باره تاریخ یهودیت و مسیحیت است (بقره ۳۵٪، آل عمران ۶۲٪، نساء ۱۵٪، مائده ۶۰٪ و انعام ۳۵٪). آیا مى‌توان به تاریخ و تجربیات این مردم بى‌اعتنا بود؟

۷– در قرآن ۱۳ بار تأکید شده است که این کتاب نه تنها تصدیق‌کننده حقایقى از تورات و انجیل است (مصدقا لمابین یدیه من التوراه والانجیل)، بلکه پاسدار و نگهبان (مهیمن) آن نیز می‌باشد.

۸– با تجلیل از حواریون عیسى (ع)، آنها را مخاطب وحى و انصار خالص خدا نامیده است (مائده ۱۱۲، آل عمران ۵۲ و صفّ ۱۴).

۹– قداست عیسى(ع) را به نیروى فرشته «روح القُدُس» تأیید کرده (بقره ۸۷ و ۲۵۳) و او را نمادى از پاکى و طهارت نفس و رحمت ویژه اى (روح خدا) شمرده است (نساء۱۷۱).

۱۰– عیسى در قرآن، هم‌چنان که در انجیل آمده، «کلمه خدا» (عامل تأثیرگذارمهم خدایى ــ آل عمران ۴۵ و نساء ۱۷۱) و “مَثَل” و مدلى از انسان کامل براى بنى‌اسرائیل (زخرف ۵۷) بود.

سلام و درود براو باد، در میلادش، در مرگش و درروز برانگیخته شدن‌اش (مریم۳۳).