نان سواره است و مردمی پیاده: در ماتم کول‌بران

خبر دردناگ مرگ کول بران در زیر آوار بهمن و دیدن تصاویر ارسالی از سوی یک مخاطب عزیز و دردمند (م. زارعی)، ناخودآگاه مرا به یاد نفرینی قدیمی انداخت که می گفت: “الاهی نان سواره باشد و تو پیاده!”

ناخودآگاه، به این فکر افتادم که پنداری بخش قابل توجّهی از مردم ما نفرین زده اند که این چنین باید جان بر کف بگیرند و به دنبال نان بدوند! آخر چهار جوان کرد در راه “نان”، جان از دست داده اند! (به نقل از خبرگزاری پارسینه، http://www.parsine.com/fa/news/336821)

کول‌بران گاهی روی مین می روند و گاهی با شلیک گلوله و گاهی نیز به دست این گونه حوادث طبیعی جان از کف می دهند. اغلب آنان کارگرانی روزمزد هستند که برای لقمه نانی بار دیگران را بر دوش می کشند. بنا به برخی گزارش ها کول بران در سه استان کردستان، کرمان شاه و آذربایجان غربی فعال اند.

برخی از این استان ها بسیار محروم اند و بی کاری در آن ها بسیار بالا است. گاهی معلول می شوند و گاه زنده گی از دست می دهند. قماری است بر سر زنده گی با دست آوردی ناچیز! آری برای بخش قابل توجهی از مردم ایران نان سواره است و آنان در پی رسیدن به این سوار بی رحم دوان اند و گاه این چنین زنده گی را می بازند. امروز خبرنگاری از من می پرسید که انتظار اَت از رئیس جمهور چیست؟

باید در روزهای آینده به این پرسش پاسخ بدهم. حالا با دیدن این تصاویر می توانم بگویم مهم ترین انتظار اَم از حکومت در حال حاضر این است که کاری بکند که برای تمامی افراد این ملّت، نان پیاده باشد و مردم سواره باشند. دیگر چنین نباشد که هم وطنان ما شاهد یکه سواری “نان” باشند و در پی آن دوان گردند و بدان نرسند و یا با دشواری و زحمت زیاد بدان نایل گردند. قرار بود انقلاب (انقلابی که اکنون به سال گرد ۳۹ ساله گی اش نزدیک شده ایم) فقر و نابرابری و تبعیض و فساد را از بین ببرد و زنده گی ای شایسته برای همه ی مردم ایران فراهم سازد. اما الآن جمعیت کثیری از مردم ما وضع و حال شان به گونه ای است که باید بگوییم دچار همان نفرین قدیمی شده اند زیرا “آنان پیاده اند و نان سواره است”. ضمن هم دردی با مردم سردشت و خانواده های این عزیزان و تمامی مردم کردی که هم درد با این خانواده ها هستند و به نوعی دل شکسته اند و چه بسا نگران عزیزان خودشان هم هستند، از این مخاطب عزیز برای ارسال این تصاویر تشکر می کنم. امیدواراَم انتشار این تصاویر خانواده های داغ دار را ناراحت نکند.

شاید انعکاس این تصاویر سبب شود مخاطبان بیش تری و مردمان بیش تری در رنج خانواده های کرد شریک شوند. شاید مسؤولی تلنگری به وجدان اش بخورد و فکری به حال محرومیت کردستان عزیز و مردم شریف و مهربان اش بکند. قرار بود حکومت برای مردم پدری کند. بگذارید تصاویر برادران از کف داده را منتشر کنیم بل که تذکری برای پدری کردن بشود! شاید …

منبع: کانال تلگرام نویسنده