3 پاسخ

1. در ذیل مقاله “چرا اصلاح‌طلبان اصرار دارند ببازند؟” از آقای طاها پارسا نظرم را ارائه دادم که این مقاله در زیتون از شما آقای رهبر منتشر گردید و نظرم بسیار به آنچه جنابعالی درج فرمودید نزدیک است اما به این دلیل که این اتفاق نظر را احساس کردم بعد از خواندن مطلب آقا ی علی تبریزی دوباره آنرا خواندم و هرچه مزمزه میکنم در ان شوری احساس نمی کنم و دوباره آنرا خواندم شاید من به دلیل تشابه دیدگاه آنرا این چنین یافته ام اما با بررسی و مرور چند باره وقایع رژیم قبل و پدر شاه یعنی رضا شاه دیدم که این ریتم افراط و تفریط در ایران از زمان مشروطه شدت بیشتری گرفته و همواره مردم ایران توسط روحانیت, سلطنت و نیروی نظامی بازیچه اربابان قدرت بوده اند اگر تا قبل از مشروطه همه این سه قوه در راستای هم بودند بعد از مشروطه و جنبش به اصطلاح تنباکو این توازن برهم ریخت و مردم با آگاهی بیشتری به میدان آمدند و بالتبع روحانیت بالنده و مردمی در کنار مردم؛ روحانیت حتما باید گفت قشری و قدرت طلب در کنار سلطنت یا قوه نظامی قرار گرفتند و همواره در رسیدن مردم به توسعه و تشکیل یک دولت ملی و بر قراری آزادی راه انرا سد کردند.
   واقعیتی را که آقای تبریزی به ان اشاره می کنند (جامعه ی منورالفکر……….و راست روی و چپ روی، ….) مطلقا مخالفتی ندارم و با ان موافق هم هستم, اما وقتی به طرح مطلب (لیست امید ….. اما کارگشا نبود) و (رای اصلاحات گام به گام، بایستی صبور بود و به انتخابات بعدی چشم دوخت.) در حیرتم که ایشان چه میخواهند بگویند؟!ایشان باز نمیگویند که :
   لیست امید چه بود؟
   چرا بود؟
   ماهیت و افراد درون ان لیست چگونه انتخاب شدند؟
   حزبی که در کار نبود اکثر افراد ان قدرت مردان و سلاخان جوانان ایران بودند یا همکار و هم فکر آنان بجز عده ای معدود . برخی با پول قدرتمندان در سایه حمایت شدند. جناح مخالف برای راندن رقیب با این حربه مردم را به بازی گرفت و انتخاباتی نمایشی تر اجرا کردند اما آنچه واقعیت داشت اینکه پیرمردهای نظام مستبد و فرمان دهندگان کشتار جوانان ایران در ان میدرخشیدند (آیا این شوری در کام آقای تبریزی شیرین آمد!؟) اگرچه که میگویند کارگشا نبود اما خیلی تلخ است که خود ایشان هیچ از تفکر خود و کنکاش اینکه چرا کار گشا نبود نمی گویند!؟
   ایشان نمی گویند چگونهباید رفت برای رای اصلاحات گام به گام، چطوری باید و بایستی صبور بود و به انتخابات بعدی چشم دوخت!؟ اگر باید رای داد و اجازه داد تا همین آقایان بر مسند قدرت دلشان بسوزد و یا قدری دست از چپاول و قدرت کوتاه بیایند بی مزگی شدیدی است که از تمام وجناتش می بارد. مردمی که به آشکار شاهد ریختن ساختمان پلاسکو بودند مجلسی که منتخب همین مردم و لیست امید بودند چرا اجازه دادند نمایندگانشان در حمایت شهرداری که همه گونه خطا و اجحاف و دروغ و….را دارد به عدم تحقیق و تفحص از شهرداری رای دهد. چرا ایشان و همان لیست امید نام نمایندگانی که که از شهردار رشوه یا امتیاز یا سفر از عتبات دریافت کرده اند را اعلام نمیکنند!؟ واقعا ما ملت ایران و همگی سیاسیون ملی متدین واقعی را چه میشود!؟
   من با قضاوت یک طرفه آقای تبریزی به این دلیل که حتی یک مورد از آنچه بر تحریر آورده اند را قادر به مو شکافی , نه بهترست بگویم مثال زدن نیسند را نمی توانم بپذیرم و از شما و خیلی دیگر از مردم ایران که با من هم نظر هستند تشکر می کنم امیدوارم این مقاله را قبل از خواندن این نظر توسط آقای تبریزی و همفکرانشان از دیده خوانندگان حذف نفرمایید.

2. جناب محمد رهبر بهتر است یک تحلیل واقع گرایانه و راهگشا بدهند، و نه چون همیشه برمرکب مشکلات سوار شده و یٲس آفرینی کنند!
   لیست امید در انتخابات گذشته ی خبرگان در تهران پیروز شد، اما کارگشا نبود. برای اصلاحات گام به گام، بایستی صبور بود و به انتخابات بعدی چشم دوخت.
   جامعه ی منورالفکر، هم دست کمی از خبرگان پیر و فرتوت و مجیز گوی ندارد. هر کدام به سمتی غلطیده اند، و هر دو افراط و شلتاق میکنند! راه اعتدال و میانه که هر دو طرف را به صلاح بیاورد، آنم آرزوست!
   الیمین و الیسار مضله، طریق الوسطی هی الجاده!
   راست روی و چپ روی، بیماری تکراری جامعه هایی است که درجا می زنند، روزی حجاب اجباری، روزی بی حجابی اجباری. روزی روشنفکر و منور الفکری، و روزی آخوند و آخوند بازی.روزی….
   نه به این شوری محمد رهبری، و نه آن تبلیغات آخوندی حکومتی!

3. ســالها پیش از انقلاب سـرباز وظیفـه شهربانی بودم با نام پلیـس وظیفــه که اولیـن دوره سـربازگیـری شهربانی هـم بود ودرهمان دوره باپلیــس هایی در ادارات شهربانی یــه جورهایی همکار بودیـم که شبهــای اعیــاد بیشتـرمحرم درمساجـد حضورپیــدا میکردنـد وصبح روزبعـدگزارشی را تهیــه میکردنــد برای اداره اطلاعات…ومن تعجب میکردم ازاینکه این روحانی که در بالای منبـر با وجود اینکه میدانــد چنیـن پلیـس هایی دراین مجلس هستنــد اینگونـه شجاعانه حرف میزننــد! والبتــه مدتی هم پس از انقلاب همواره مبهوت این موضوع بودم چگونه است که یک روحانی چنین شجاعتی را دارد…وبعــداز حوزه های محل درس روحانی ها قصــه ها شنیــدم که اینان در کلاس درس مجاز انـد که هرصحبتی را بی واهمــه بگوینــد وانتقاد کننــد تا یواش یـواش آماده بشـونـد تا در اجتماع شجاعانه ازمظلوم در مقابل ظالم دفاع و یعنی به پیــروی از امامان شیعـــه که در قلعــه شــان امام علی(ع) وامام حسیــن (ع) قرار دارد حرف بزننــد،
   بلاخره آن نســل بعضی شان دستگیــر، تعدادی شان خلع لباس و تعــداد زیادی هم همرنگ جماعت شــدنــد و … رسیــد به آموزش دیــده های خود نظام بعــد از انقلاب که فقط یاد گرفتنـــد از منافع شخصی جمـع ای خودشـان دفاع کننــد…! زیرا اینـان خود بـراین باور انـد که درهـر شرایطی خودشـان حق انــد پس هرکس که غیــراز اینهــا حرفی بزنــد ناحــق انــد…!

دیدگاه‌ها بسته‌اند.