افسانه‌ی «بد و بدتر»

پس از استقرار جمهوری اسلامی و حذف و سرکوب نیروهای سیاسی غیرهم‌سو با رهبر جمهوری اسلامی و نیروهای وفادار پیرامون وی، در تمام انتخاباتی که در جمهوری اسلامی برگزار شده،  داستان ملال‌آور انتخاب میان «بد و بدتر» توسط عده‌ای از کسانی که به «تحریمیان/ تحریمی‌ها» مشهور شده‌اند مطرح و تبلیغ شده است.

مدعای اصلی این گروه از سیاست‌ورزان این است که به دلیل ساختار صلب و غیرقابل اصلاح جمهوری اسلامی، کسانی‌که از فیلترهای شورای نگهبان عبور می‌کنند، جملگی در تیره‌روزی مردم و فساد و سرکوب و جنایت و ناکارآمدی موجود سهیم و مشترک‌اند. لذا نه از نظر ساختاری و نه از نظر شخصی هیچ‌کدام از نامزدهای انتخاباتی مانند ریاست‌جمهوری شایسته طرفداری و رأی نیستند و در «بد بودن» به کم و زیاد یکسان‌اند. به دیگر سخن، صورت استدلالشان را می‌توان این‌گونه بدست داد:

مقدمه ۱- جمهوری اسلامی، اصلاح‌ناپذیر است.
مقدمه ۲- تمام نامزدهای تایید شده انتخابات از نظر سابقه و کارنامه، مردودند.
نتیجه: پس انتخابات، نمایشی با مشارکت جنایتکاران و فاسدان و ناکارآمدان و مآلاً بی نتیجه است.

طرفداران این نظریه را که می‌توان جمعیتی میان ۳ تا ۵ میلیون ایرانی داخل و خارج از کشور تخمین زد، هیچ گزاره و استدلال منطقی و آمار و نمودار و ارجاع به واقعیت‌های سیاسی و اقتصادی و فرهنگی مجاب به تغییر نظر نمی‌کند. اما تنها راهی که بنظر می‌رسد بتوان از رهگذر آن، در این تصور خلل ایجاد کرد، بررسی وضعیت منتخبان ملی و رقبای‌شان در دیگر کشورهاست که لزوماً از نظر شخصی و مدیریتی و اخلاقی در وضعیتی مناسب نیستند. این نمونه‌گیری نه از باب ترویج و تطهیر «بد بودگی» در سیاست بل اشاره‌ای روشن به واقعیت سیاست در جوامع مختلف و محدود بودن گزینه‌های انتخابی مردم است.

۱-دونالد ترامپ: انتخاب وی به عنوان رییس‌جمهوری ایالت متحده موجی از بهت و حیرت و تعجب میان مردم جهان و نخبگان سیاسی ایجاد کرد. نگاهی به کارنامه وی بنا به افشاگری‌های رسانه‌های داخل امریکا و کمپین هیلاری کلینتون، نشان می‌دهد وی از نظر فردی و اخلاقی و سیاسی کارنامه مردودی دارد. از نظر فردی «ضد زن» «ضد مهاجر» «خودبرتربین»، «نژادپرست»، «بی‌نزاکت»، «هتاک»، «تندخو» و «دروغگو» و از نظر مدیریتی با سابقه سه بار اعلام «ورشکستی» و «فرار مالیاتی» و «قانون شکنی در استخدام مهاجران غیرقانونی» و … است. کارنامه دوران کوتاه حضور وی در کاخ سفید که با استعفای مشاور امنیت ملی‌اش آغاز شد و با فرمان‌های اجرایی «ضدمهاجر»ش ادامه پیدا کرده است داستان غم‌انگیزی از حضور کسی است که هیچ تناسبی با جایگاه ریاست‌جمهوری ندارد.

۲- رقیب دموکرات وی هیلاری کلینتون نیز متهم به «بی‌مبالاتی در حفاظت از منافع ملی (موضوع ایمیل‌ها) و حفاظت از جان شهروندان (کشتار بنغازی)» و «پنهان‌کاری مالی» و «عدم شفافیت» (اعلام نکردن هدایای مالی رهبران خارجی به وزارت خارجه دولت هم‌سو) درباره هدایای دریافتی بنیاد کلینتون و سکوت در برابر کارشکنی در روند انتخاب برنی سندرز به عنوان نامزد نهایی حزب دموکرات بوده است.

۳- بیل کلینتون به عنوان یکی از مشهورترین روسای جمهور ایالات متحده علاوه بر مورد برملاشده و مشهور «ارتباط غیرمشروع با مونیکا لوینسکی» موارد متعدد دیگری از رفتارهای ناشایست جنسی با زنان و کارمندان کاخ سفید و پیش از دوران ریاست جمهوری در کارنامه دارد. مصاحبه مطبوعاتی تعدادی ازین زنان در کنار دونالد ترامپ پیش از یکی از مناظره‌هایش با هیلاری کلینتون، به اندازه کافی گویاست.

۴- سیلویو برلوسکنی: یکی از مشهورترین سیاستمداران جهان در حواشی مالی و اخلاقی و فردی. محکومیت متعدد در دادگاه‌های ایتالیا و مواردی از رفتارهای ناشایست با زنان و عمل‌های زیبایی و … در سالهای زمامداری وی در رأس اخبار شبکه های خبری بود.

۵- نیکولاسارکوزی: وی که تنها یک دور توانست رییس جمهور فرانسه باشد، با ۶ پرونده قضایی فساد مالی و اداری روبروست و سابقه یک‌بار بازداشت نیز دارد. جدا ازین موارد، وضعیت زندگی خانوادگی وی و ازدواج با مدل ایتالیایی سال‌ها سوژه رسانه‌های فرانسوی و بین‌المللی بود.

۶- موشه کاتساو: رییس‌جمهوری پیشین اسراییل که در پرونده تجاوز به یک زن در دوران وزارتش به هفت سال زندان محکوم شد.

۷- ایهود اولمرت: نخست وزیر پیشین اسراییل که در پرونده‌ای مالی به شش سال حبس محکوم شد.

۸- رودریگو دوترته: رییس‌جمهور فعلی فیلیپین که جز شهرت به‌کارگیری واژگان مستهجن، متهم به قتل است و سنای این کشور در حال بررسی این موضوع است.

۹- نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری فرانسه در سال ۲۰۱۷: از میان ۵ نامزد مطرح انتخابات جاری فرانسه، امانوئل ماکرون، و فرانسوا فیون هر دو با اتهام‌های مالی و سیاسی روبرو هستند و فیون درین باره تحت بیشترین فشارها و افشاها قرار دارد.

۱۰–پارک گئون هه: نخستین رئیس‌جمهور سابق کره جنوبی، که به اتهام ارتشاء و سوء استفاده از قدرت از مقام خود عزل شد.

آمار رهبران فاسد و از نظر فردی ضعیف و از نظر عملکرد، ناکارآمد و در مواردی جنایتکار بسیار بلندتر از این‌هاست. آنچه گفته شد موارد مشهور و متأخر است از رهبران یا رقبای سیاسی‌شان که هم متهم به فسادند و هم در مواردی مجرم و محکوم.