در چند روز گذشته فرصتی به دست داد تا با تعدادی از طرفداران رئیسی گفتگو داشته باشم. وقتی از آن‌ها در باره این‌که به چه کسی رأی می‌دهند؟می پرسم ، در پاسخ می گویند: دولت روحانی ادامه راه دولت هاشمی رفسنجانی است. بنابراین همان مشکلات و اختلافات همچنان به قوت خود باقی است.

به نظر این‌ها رئیسی می‌تواند با فساد مبارزه کند. در پاسخ به سؤال یکی از این‌ها گفتم: تنها فردی که ازنظر اخلاقی و مالی در جمهوری اسلامی سالم است، میرحسین موسوی است و پس از آن خاتمی. شما هم که با این‌ها خوب نیستید. اما کسی مثل احمدی نژاد را بر آن‌ها ترجیح می‌دهید.
پاسخ خیلی ساده است: مشایی احمدی نژاد را خراب کرد. اما رئیسی خراب شدنی نیست.

چرا رئیس را نمی‌توان خراب کرد؟ چون اگر دنبال فساد و پول بود، دارایی‌های امام رضا را با آن همه پول و امکانات رها نمی‌کرد.

پرسیدم: اگر کسی پیدا شود که به گفته شما مثل مشایی این یکی را هم خراب کند چه کنیم.

تنها چیزی که می گویند این است که نه، دیگر این اتفاق نخواهد افتاد. او همان کسی است که تا به حال دنبالش می‌گشتیم و پس از آزمون و خطا بالاخره به او رسیدیم.

واقعیت این است که نگاه محافظه کاران نسبت به رئیسی و یا هر کس دیگری که تا به حال به دنبال او بوده‌اند، نگاه به یک آدم مقدس و فرا زمینی است. پاک و فساد ناپذیر و مدیر و مدبر و آگاه به همه چیز.

آن‌ها دنبال یک آدم فرا زمینی هستند که مشخصه‌های آن‌ ها به نوعی در معصومین دینی و ارادتمندان به آن‌ها بازتاب داده شده است. برای همین به دنبال فرد هستند. غافل از این‌که ساختارها افراد را شکل می‌دهند. شاید یکی از مهم‌ترین تضادهای دو جناح و تفکر موجود در کشور همین باشد. ازنظر اصلاح طلب‌ها ،دست کم در این روزگار، آدم مقدس و معصوم وجود ندارد و همه در معرض اشتباه و خطا هستند. بنابراین ساختار و نوع شکل بندی آن و میزان شفافیت و پاسخگویی‌اش به مردم و نهادهای اجتماعی از فرد مهم‌تر است. به نظر آن‌ها ساختار باید به گونه ای باشد که هر کس با درصدهایی از ظرفیت‌ها و توانایی‌ها در آن قرار گرفت، بتواند کارایی لازم را داشته باشد.

اما راست‌ها و محافظه‌کارها همچنان به دنبال فرد هستند. یک فرد مقدس که تنها به مقام بالاتر خود پاسخگو است و در برابر معصوم و خدا و نه هیچ‌کس دیگر. ازنظر آن‌ها فرد اگر سالم باشد خروجی‌هایش نیز سالم است. غافل از این‌که همه مطرودان و مفسدین و ناکارآمدی‌های گذشته و حال، به‌وسیله آن‌هایی رغم خورده که زمانی انقلابیونی بودند که برای نمازخواندن در پشت آن‌ها، سر و دست می‌شکستند.

منبع: فیس بوک نویسنده