پروژه ایجاد رعب و وحشت در میان حامیان روحانی

زیتون- نازنین نامدار: در روزی که ابراهیم رییسی و محمدباقر قالیباف به مصلی تهران رفتند تا در جمع هواداران خود وعده پیروزی بدهند در خیابان‌های پایتخت نیروهای لباس شخصی و نیروی انتظامی صف‌ارایی کرده و گزارش‌ها حاکی از برخی بازداشت‌ها است. ستاد روحانی واقع در خیابان ولی‌عصر تهران هم در اواخر شب  موردحمله قرار گرفت و  با گازاشک آور به حاضران در محل حمله شد.

پیشتر٬ از عصر سه‌شنبه گزارشهای متعددی در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد که حکایت از حضور وسیع نیروهای لباس شخصی و انتظامی در محدوده میدان تجریش تا میدان ونک تهران داشت. کاربران در بیان مشاهدات خود به این موضوع اشاره کردند که نیروهای انتظامی به صورت وسیعی اقدام به بازداشت مردم در این محدوده کرده و آنها را سوار بر ون‌های پلیس می‌کنند. دلیل این برخورد ظاهرا به فراخوان یک گروه سلطنت‌طلب برای تجمع در میدان تجریش مربوط بوده است اما نزدیکی آن به انتخابات باعث ترس و نگرانی نسبت به پادگانی شدن فضای شهر قبل از برگزاری انتخابات شده است. برخی از کاربران این نکته را برجسته کرده‌اند که نیروی انتظامی به بهانه برخورد با تجمع گروهی از سلطنت‌‌طلب‌ها در صدد گرفتن زهرچشم از مردم است و می‌خواهد برای ایجاد یک فضای امنیتی و پادگانی زمینه‌سازی کند. ایجاد چنین فضایی در آستانه انتخابات برای شهروندانی که با چشمانی نگران نظاره‌گر تحولات هستند یادآور فضای پس از انتخابات ۸۸ است و از همین رو نیز عبارت « بوی ۸۸ می‌آید» در میان نوشته‌های کاربران خودنمایی می‌کند.

تصور تهران مخوف

شواهد دیگری هم برای نگرانی نسبت به روند اوضاع وجود دارد و محمود صادقی نماینده تهران در مجلس شورای اسلامی در توییتی به یکی از این موارد اشاره کرده بود. او در صفحه خود نوشته بود که «شاهدان عینی می‌گویند لباس شخصی‌هایی که دیشب دراطراف بهارستان مستقر شده‌اند گفته‌اند: «می‌خواهیم فتنه‌ی سبز را سرکوب کنیم»! صادقی در توییت دیگری هم نوشت که:«گسیل گسترده نیروهای انتظامی با #لباس_شخصی به تهران برای چیست؟ حضور در میتینگ آقای #رئیسی یا ایجاد درگیری و تنش؟ هوشیار باشیم.»

هشدارهای او پیش از برخورد پلیس و لباس‌شخصی‌ها در تهران با مردم بود. گزارش‌ها همچنین حکایت از آن دارد که نیروهای امنیتی و انتظامی با برخی از حامیان دولت که قصد ایجاد کارناوال خیابانی داشته‌اند برخورد کرده و اجازه تجمع به آنها نداده است.

علاوه بر این هشدار سخنگوی قوه قضاییه هم درباره برخورد با متخلفان انتخاباتی به نگرانی‌ها دامن زده است. غلامحسین محسنی اژه‌ای در سخنانی گفت که:«روز انتخابات تمام می‌شود و بعد گرفتاری‌ها می‌ماند و فردا این‌ها هستند که تخلف کرده‌اند. اگر می‌خواهند ریسک کنند و خلاف قانون عمل نمایند به فکر خانواده‎‌هایشان باشند و فردا دیگر توقع و انتظاری نداشته باشند؛ چراکه قوه قضائیه مصمم است با هر تخلفی از هر رده‌ای اعم از استاندار، فرماندار، دهیار و… برخورد کند.» سخنان اژه‌ای نیز تداعی‌کننده رویه قوه‌قضاییه در سرکوب‌های پسا ۸۸ بود و باعث شده که فعالان ستادهای انتخاباتی حسن روحانی نسبت به روند کنونی احساس خطر مضاعف بکنند.

در پازل مشکوکی که به نفع ابراهیم رییسی چیده شده است نمی‌توان منکر نقش و کارکرد صدا و سیما شد. تبلیغ برنامه‌های رییسی در این رسانه به صورتی علنی انجام می‌شود و جهت‌گیری مدیران این رسانه‌ درباره انتخابات کاملا آشکار شده است.

محمد شریعتمداری رییس ستاد انتخاباتی روحانی در نامه‌ای به رییس صدا و سیما نسبت به این تخلف‌های انجام شده هشدار داده و خطاب به او نوشته است :«از اینکه رسانه ملی با سیاه نمایی فعالیتهای دولت مستقر ، تخفیف نمایش فعالیتهای انتخاباتی جناب اقای دکتر روحانی وتبلیغ و بزرگنمایی فعالیتهای رقیب و حتی برسمیت نشناختن کناره گیری جناب اقای قالیباف و ادامه پخش برنامه های تبلیغاتی ایشان، در کنار کاندیدای رقیب، و تبلیغ علنی برنامه های انان از طریق زیرنویس و…. بیش از پیش در اذهان و افکار عمومی تضعیف شود بسیار متأسف است.» در این نامه همچنین آمده که «این ستاد رسما مراتب اعتراض خود را به کمیسیون بررسی تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری منعکس خواهد کرد.». روزنامه کیهان هم که از بودجه دولتی تامین می شود در شماره‌ی  دیروز و امروز خود تعارف را کنار گذاشت و تیتر و عکس یک خود را به تجمع حامیان رئیسی و تشکر از قالیباف اختصاص داد.

آزموده را آزمودن؟

امنیتی شدن فضای شهر تهران در کنار دفاع تمام قد صدا و سیما و سپاه و بسیج از ابراهیم رییسی به شائبه مهندسی آراء دامن زده است. اصلاح‌طلبان امیدوارند که‌ رای دهندگان به روحانی در انتخابات به اندازه‌ای باشند که هرگونه سناریوی مهندسی را غیرممکن سازد. از آنجا که دولت خود مجری انتخابات است انجام یک پروژه مهندسی آراء دشوارتر از سال ۸۸ است و بنابراین تنها در سایه یک حرکت شبه کودتایی چنین سناریویی قابل تحقق خواهد بود. سوال بزرگ این است که آیا اکنون آن جسارت و اراده برای دست زدن به کودتای انتخاباتی وجود دارد یا تجربه ۸۸ باعث شده که آنها در نهایت به نتیجه صندوق‌های رای تمکین کنند.