5 پاسخ

1. احسنت بر آقای تبریزی

2. این دستور بیش از اینکه علیه دولت باشد علیه مردم است و امر جدیدی هم نیست ، چون مدتهاست که افسران رهبر در جنگ نرم در حالت اتش به اختیار عمل میکنند و به کسی هم حساب پس نمیدهند . دستور این رویایی یا ناشی از شدت گرفتن بیماریست و این تفکر که ، دنیا پس مرگ ما چه دریا چه سراب یا ناشی از نا امیدی از فصل الخطاب بودن !

3. فقط جمله ی آخر مقاله ی فوق منطق دارد. امر فرهنگی را نظامی امنیتی نکنید.
   بکار بردن عقل و انصاف و حزم و درایت، پرهیز از بحران و بحران زائی کار خوبی است.
   دامن زدن به جهالت و شایعات و باز کردن زخم های قدیمی، کاری غیر مسئولانه و نپخته و خامی است.

   1. آقای تبریزی بر هیچ کس روشن نیست که همه کسانی که خود را مخاطب این سخن رهبری می پندارند همین برداشت شما را داشته باشند. آن چه در عمل اتفاق خواهد افتاد بهترین قاضی در این زمینه خواهد بود.

      “بزدل های به اصطلاح دیپلمات به محور عبری_عربی_غربی #آتش_بس_یکطرفه میدهدند. پس ای برادر! تو خود #آتش_به_اختیار باش.”
      این عکس العمل یا عکس العمل جنتلمن ژورنالیستی مثل آقای یامین پور رو مشتی نمونه خروار در نظر بگیرید.

      تم و محور و مسیر سخنان رهبری نیز بر اساس آنچه تا کنون مد نظرشان بوده با خطای کمی قابل تفسیر و پیش بینی است.
      باز هم برای مشت نمونه خروار توصیف ایشان را از کسانی که از دیوار سفارت عربستان بالا رفتند یادآور می شوم که فرمودند این چوان ها شور انقلابی داشتند و باید این شور قدر دانسته شود.

      تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل

   2. هم چنین از این نکته هم نباید غافل شد که نوع ادبیات و نفس به کارگیری یک اصطلاح نظامی برای یک امر فرهنگی خود حکایت از شدت و وزن کلام دارد و نباید وقتی گوینده خود چنین واژه هایی که را به کار می گیرد از شنونده انتظار برداشت تفسیرها و تاویل هایی داشته باشد که به مخیله خود گوینده هم خطور نکند. این گونه توجیهات نعل وارو زدن است. هرچند هم چنان معتقدم که باید منتظر کنش آنانی ماند که آتش به اختیار بودن را بر خود فرض می دانند. اگر هم از مسیر آتش به اختیاری مدنظر رهبری منحرف یا خارج شوند صدالبته توصیه مجدد و تذکر برای اصلاح مسیر کمترین چیزی است که از ایشان انتظار می رود کما اینکه هماره اینگونه بوده است.
      یاحق

دیدگاه‌ها بسته‌اند.