زیتون-سینا پاکزاد: در حالی که در اردوگاه اصولگرایان و مخالفانِ دولت حسن روحانی٬ کسی به پیشنهاد علیرضا زاکانی برای «آتشبس» عمل نمیکند، بهنظر میرسد دولت و حامیانش در چند روز گذشته و بهویژه از روز عقد قرارداد نفتی با شرکت توتال سکوت اختیار کرده و به سمت آرامش پیش میروند.
در همین مدت از میثم مطیعیِ مداح گرفته تا سردار غیبپرورِ پاسدار٬ مشغول کنایهزنی به دولت و واکنش به روحانی درباره «دولت با تفنگ» بودند. اما شماری از مسوولان دولتی و همچنین دبیرکل یکی از موثرترین احزاب حامی روحانی با توصیههایشان سعی میکنند دولت از تنش دور شود.
دعوت به کینهزدایی و پرهیز از حرف نیشدار
مسعود نیلی، مشاور اقتصادی رییسجمهور سعی کرده از منظری علمی و با توجه به تخصص خود مسوولان و نهادها را دعوت به آرامش کند.
وی در کانال تلگرامی خود اتخاذ سه رویکرد مبنی بر «کینهزدایی از فضای سیاسی»، «سیاستزدایی از اقتصاد» و «سخنرانیزدایی از سیاستگزاری» را خواستار شده و نوشته است: «از نظر نگارنده موثرترین سیاستمداران کشور در سطوح ملی و استانی، این نکته را که خود و مخالفینشان، هردو در یک کشتی قرار دارند کمتر مورد توجه قرار میدهند و اگر حداقلهایی را که متضمن سلامت اولیه کشتی است فراموش کنند، هم خود و هم مردم صبور و فهیم کشورمان را به ورطه خطر خواهند انداخت.»
روحانی برای غلبه بر فشارهای انتخاباتی و مقاومت در برابرِ سازوبرگ اردوگاه رقبایش٬ از تاکتیک عبور از برخی خط قرمزها و حملات تند به آنها استفاده کرد اما حالا در آستانه تشکیل دولت دوازدهم نمیخواهد چنین فضایی تداوم پیدا کند
نیلی بهعنوان یکی از بازوان مشورتی حسن روحانی در حوزه اقتصاد معتقد است که «سیاستورزان اهل ریسکاند و مخاطرهپذیری جزء ذات کار آنها است. در مقابل، بازار و سرمایه بسیار محتاط و گریزان از ریسکهای سیستماتیک است.» وی بر این اساس از مسوولان سیاسی گلایه دارد که چرا «آنچه از تریبونها و سخنرانیها شنیده میشود، دعوا و کینهتوزی و بهکارگیری زبان غیرمسالمتآمیز برای بیان مطالبی است که بیان آنها در تریبونهای عمومی ضرورتی ندارد و نه تنها در جهت حل مشکلات کارساز نیست بلکه با ایجاد تشتت در ذهن فعال جامعه، مشکلی دیگر بر مشکلات قبلی میافزاید.»
از سوی دیگر غلامحسین کرباسچی از چهرههای حامی دولت و دبیرکل حزب کارگزاران نیز با مخاطب قرار دادنِ دولتمردان و حامیان دولت گفته است: «در زمان انتخابات ممکن است حرفهای گزنده زده شود که این به نفع مصالح ملی نیست. این که علیه قوای دیگر و شخصیتها صحبتی کنیم به نفع دولت و کشور نیست. از همه و دولت محترم بخواهیم بهجای اینکه تا رییسجمهور یک حرف نیشدار و تندی میزند و ما آن را در رسانهها تقویت کنیم که آقای رییسجمهور هم تشویق شود بازهم چنین حرفهایی را ادامه دهد، آنرا تعدیل کنیم.»
او که در همایش فصلی خانه احزب سخن میگفت ادامه داد: «در زمان انتخابات ممکن است که این حرفها تقویتکننده و تاثیرگذار باشد اما فکر میکنم این تعبیرهایی که بهکار برده میشود و ما هم گاهی خوشمان میآید و درباره شخصیتها، قوا و نهادهای دیگر است نه به نفع دولت است و نه به نفع حکومت و مردم.»
در عین حال با وجود سکوت اخیر رییسجمهور، دعوت حامیان و مشاورانش به آرامش و پرهیز از نزاع تریبونی و همچنین ابراز امیدواری معصومه ابتکار، معاون رییسجمهور مبنی بر اینکه «انشاءالله منظور [منتقدان] از «آتش بس» انتقاد مشفقانه و توقف رفتارهای تخریبی علیه دولت بود»، اما باز هم حملات به حسن روحانی ادامه دارد.
حمله به دولت بلاموضوع شده؟
همزمان و پس از شنیده شدنِ این مواضع از اردوگاه دولتیها٬ چهرههایی همچون سردار عبدالهی فرمانده قرارگاه خاتم الانبیاء با بیان اینکه از روحانی گلایه شدید دارد، سردار غیبپرور رییس سازمان بسیج با اعلام اینکه برخیها لفظ «چماقدار» را به «تفنگدار» تغییر دادند و با همان ادبیات سپاه و پیشکسوتان جهاد و ایثار را میکوبند، پاسخگویی و حمله به اظهارات چند هفته پیش روحانی را از سر گرفتند.
طرفه آنکه محمدباقر قالیباف، شهردار تهران نیز به جمع آنان پیوست و با طعنه به مسوولان دولتی گفت: «بحران ما این است که پشت این تریبونها قرار میگیریم و یادمان میرود برای چه کسی صحبت میکنیم. بحران کشور ما این است که همه مسوولان پشت تریبون بگویند چه کردهاند نه در نقش اپوزیسیون صحبت کنند، ولی باید بگویند چه کردهاند.»
مرور این مواضع نشان میدهد که منتقدان و مخالفان دولت کماکان بر استمرار فضای تنشآلود اصرار دارند و فعلا قصد ندارند از سوگیریهای تریبونی علیه دولت دست بکشند. در اینسو اما همانطور که از مواضع دولتیها و حامیانش برمیآید آنها میخواهند فضای سیاسی را کمی آرامتر کنند و دستکم فعلا قصد افزودن بر شعلههای این تنش را ندارند.
در این زمینه سایت خبرآنلاین از جمله رسانههای نزدیک به دولت در گزارشی با عنوان «صبر استراتژیک آقای رییسجمهور در مقابل تندروها» نوشته است:«حسن روحانی برای دولت دومش کارهای زیادی را در ذهن دارد که نمیخواهد با هزینه کردن و هزینه دادن روی عملیات های طراحی شده رقیب، انرژی خود و همراهانش را هدر بدهد. او بنا دارد رقیبی که قصد خسته کردنش را دارد، خسته کند. بنابراین سیاست «سکوت استراتژیک» بهترین راهکاری است که این شیخ سیاستمدار دوران ما برگزیده است.»
بهنظر میرسد حسن روحانی برای غلبه بر فشارهای انتخاباتی و مقاومت در برابرِ سازوبرگ اردوگاه رقبایش٬ از تاکتیک عبور از برخی خط قرمزها و حملات تند به آنها استفاده کرد اما حالا در آستانه تشکیل دولت دوازدهم نمیخواهد چنین فضایی تداوم پیدا کند.
با این وجود اظهارات وی در جریان انتخابات نه تنها موجب دلخوری کاندیداهای رقیب بلکه ناراحتی مسوولان دستگاه قضائی و نهادهای سپاه و بسیج را به همراه داشت و در مرتبهای بالاتر «عصبانیت» آیتالله خامنهای را نیز رقم زد. بنابراین روشن است که چرا دولتیها به سمت دعوت به آرامش حرکت کردهاند اما نهادها و چهرههای منتقد روحانی همچنان این صحنه را ترک نمیکنند.
روحانی از کنار تحریکات سیاسی و عبور از خط قرمزها در انتخابات به نتیجه مورد نظر خود رسیده اما در اردوگاه مقابل ضمن آنکه مخالفت و انتقاد از دولت حرف اول را میزند، «عصبانیت» آیتالله خامنهای از روحانی نیز به دلیل سخنرانیهای انتخاباتیاش باقی است.
درآمد در این نوشتار به دو مطلب خواهم پرداخت. نخست، تحلیلی از عنوان مقاله و…
تردیدی نیست که تداوم نزاع اسرائیل و فلسطین که اینک منطقهی پرآشوب و بیثبات خاورمیانه…
تصور پیامدهای حمله نظامی اسرائیل به ایران نیروهای سیاسی را به صفبندیهای قابل تأملی واداشته…
ناقوس شوم جنگ در منطقۀ خاورمیانه بلندتر از هر زمان دیگری به گوش میرسد. سهگانۀ…