مخاطرات «کودک همسری» جدی است

زیتون– فرشته سربازی٬ عضو انجمن زنان و مامایی کشور٬ تاکید کرد که از نظر طب مامایی، بارداری در سنین زیر۱۹ سال و بالای ۳۴ سال به عنوان حاملگی‌های پرخطر تلقی می‌شوند. عوارض بارداری و زایمان دومین علت مرگ دختران زیر ۱۹ سال در جهان است؛ همچنین فرزندان مادران زیر ۱۹ سال در مقایسه با مادران ۲۰ تا ۲۴ سال با خطر بالاتری از مرگ مواجه هستند.
به گفته او از نظر طب مامایی، بارداری در سنین زیر۱۹ سال و بالای ۳۴ سال به عنوان حاملگی‌های پرخطر تلقی می‌شوند. عوارض بارداری و زایمان دومین علت مرگ دختران زیر ۱۹ سال در جهان است؛ همچنین فرزندان مادران زیر ۱۹ سال در مقایسه با مادران ۲۰ تا ۲۴ سال با خطر بالاتری از مرگ مواجه هستند
سربازی در گفت‌وگو با ایلنا٬ افزود: «از آنجا که دختر نوجوان در حال رشد است و اندامهای تولید مثلی و تناسلی او از رشد کافی برای طی کردن دوران بارداری و زایمان برخوردار نیست، ازدواج و بارداری می‌تواند مخاطراتی را برای مادر و فرزند ایجاد کند.»
او در رابطه با خطراتی که طی بارداری متوجه مادر و جنین است، نیز توضیح داد که این خطرات شامل زایمان زودرس، مسمومیت بارداری، کم خونی، مرگ مادر، رشد ناکافی جنین طی بارداری و مرگ جنین است و از آنجا که مرگ مادر و همچنین مرگ جنین از شاخصهای مهم کیفیت بهداشتی یک کشور است، بالا بودن این موارد نشان دهندۀ ناکارآمدی سیستم بهداشتی کشور خواهد بود.
این عضو انجمن زنان و مامایی کشور همچنین گفت که به علت عدم تکامل کافی لگن در مادر، ممکن است زایمان طبیعی با مشکل مواجه شود و خطر استفاده از واکیوم، فورسپس و انجام سزارین در این افراد بالا است و بدیهی است که خطر و عوارض جراحی و سزارین در نوجوانان بالاتر از افراد بزرگسال است.
آمار رسمی ثبت احوال ایران نشان می دهند که طی سال‌های ۱۳۸۰ و نیمه اول دهه ۱۳۹۰ هر سال بطور متوسط ۲۰۰ هزار دختر پیش از رسیدن به پایان سن ۱۸ سالگی ازدواج می کنند. بر همین اساس،‌ در سال ۹۴ بیش از ۴۸ هزار دختر و نزدیک به ۱۵ هزار پسر ۱۰ تا ۱۴ سال ازدواج کرده‌اند.
از میان دخترانی که با ازدواج زود رس به خانه شوهر فرستاده می شوند سالانه حدود ۳۵ تا ۴۰ هزار نفر کمتر از ۱۵ سال دارند. این داده‌ها پرده از پدیده اجتماعی آسیب شناسانه‌ای می کنند که دامنه آن هر روز گسترده می شود.
بر خلاف ایران که در آن سن قانونی ازدواج دختران فقط ۱۳ سال است و یا حتی دختران کمتر از ۱۳ ساله هم به شرط موافقت دادگاه می توانند اجازه ازدواج کسب کنند در شمار بزرگی از کشورهای دنیا افراد زیر ۱۸ سال کودک و نوجوان به شمار می روند و بر اساس قانون اجازه ازدواج ندارند. ازدواج دختران کم سن و سال نوعی تجاوز جنسی به کودک و پدوفیلی (رابطه جنسی با کودکان) است و قوانین بسیاری از کشورها مجازات سختی برای آن تعیین کرده اند.
برخی از نمایندگان مجلس دهم تلاش‌هایی برای متوقف کردن ازدواج کودکان انجام دادند. اگرچه که این تلاش‌ها به دلیل «مخالفت‌های اجتماعی» به جایی نرسید.
طیبه سیاووشی،‌ عضو فراکسیون زنان مجلس٬ از مخالفت‌های اجتماعی «بسیار زیاد» با طرح افزایش سن ازدواج خبرداد و گفت که از میان مراجع مذهبی، ناصر مکارم‌شیرازی با افزایش حداقل سن ازدواج موافقت کرده است.
مکارم شیرازی٬ از مراجع تقلید شیعان، گفته بود که به فتوای او ازدواج دختران «پیش از بلوغ عقلی و داشتن قدرت تصمیم‌گیری» جایز نیست و باطل است.
فاطمه ذوالقدر، نماینده تهران در عین حال،‌ بدون ذکر نام، از مخالفت «چند نفر از مراجع» خبر داد و افزود «علی‌رغم مخالفت‌هایی با اصلاح سن ازدواج» بررسی این طرح در فراکسیون زنان مجلس «منتفی نشده است.»
مخالفت‌های اجتماعی و فقهی با افزایش سن ازدواج کودکان در حالی مطرح شده است که در دی‌ماه سال گذشته، معاون بررسی‌های راهبردی معاونت امور زنان و خانواده ریاست جمهوری از تدوین راهکارهای فقهی برای «مقابله با ازدواج زودهنگام دختران» و صدور ابلاغیه وزارت دادگستری برای مقابله با این نوع ازدواج‌ها در ایران خبر داده بود.
هرچند رییس بسیج جامعه زنان ایران تلاش‌ها برای حذف «اذن پدر و شرط سنی» از شرایط ازدواج دختران را «جنگ با خدا» نامیده بود.
مینو اصلانی به خبرگزاری فارس گفته بود که «این افراد با مطرح کردن این موضوعات به جنگ خدا رفته‌اند و در حالی عده‌ای در تلاش هستند اذن پدر را از شرایط لازم برای ازدواج حذف کنند که در غرب جنبشی با عنوان احیای پدرسالاری به راه افتاده است.»
او حذف شرط سنی از ازدواج دختران زیر ۱۳ سال را مخالف «آموزه‌های دینی» و در تضاد با «فطرت انسانی» توصیف کرد و تنها، رسیدن به «بلوغ شرعی» را برای ازدواج کافی دانست.
طیبه سیاوشی،‌نماینده مجلس، اما روز دوشنبه از طلاق در میان این کودک همسران انتقاد کرد و با اعلام آمار دو هزار کودک‌بیوه‌ گفت:«طرح افزایش سن ازدواج کودکان تحت تاثیر آمار افزایش تعداد پدیده کودک‌همسری و تبدیل آن به کودک بیوه‌ها کلید خورد. کودکانی که با ۱۳ یا ۱۴ سال هم بیوه بودند و هم سرپرست خانوار محسوب می‌شدند. یعنی کودکانی داشتند که باید علاوه قبول مسئولیت آنها معیشت خود را تامین می‌کردند.»