جان مادرمان در خطر است

زیتون- دختران زهرا رهنورد و میرحسین موسوی با انشار بیانیه ای خطاب به ملت ایران نسبت به وضعیت سلامت زهرا رهنورد، یکی از رهبران محصور جنبش سبز اظهار نگرانی کردند. در این بیانیه ضمن برشمردن بیماری های میرحسین موسوی و زهرا رهنورد، به عدم پیگیری های عامدانه مسئولان نگهداری این دو رهبر محصور نیز اشاره شده است و تاکید شده است که  حال عمومی زهرا رهنورد در شرایط مساعدی قرار ندارد واز بیماری گوارشی و مشکل جدی بلع رنج می‌برد که پیشتر بی‌سابقه بوده است و با عدم پیگیری زندان‌بانان شرایط جسمی وی بدتر نیز شده است.
در ماه گذشته از این دو محصور بدون نشان دادن هیچ نسخه و برگه‌ای آزمایش‌های نامشخصی گرفته شده که نه تنها معلوم نیست به دستور کدام شخص یا ارگان بوده، بلکه معلوم نیست آزمایش‌ها برای چه بوده است و نتایج این آزمایش‌ها هم به خود محصورین و اعضای خانواده ارائه نشده است.

در بخش دیگر این بیانیه که در سایت کلمه و فیس بوک دختران رهنورد منتشر شده است آمده است «در عین حال سرتیم زندان‌بان‌ها به خود اجازه داد به زهرا رهنورد معترض شود که به چه دلیل شرح حال جسمی خود را به دختران خود داده‌اید و از این به بعد باید از من! درخواست داشته باشید و دخترانتان کاری برای شما نمی‌توانند انجام دهند که با اعتراض جدی زهرا رهنورد روبه‌رو شد. تاکید رییس زندانبانان در مورد “درخواست” درحالی صورت می‌گیرد که محصورین تاکنون خواسته‌ای از هیچ یک از آمرین و مجریان حصر غیرقانونی نداشته‌اند و نخواهند داشت و آنها به لطف الهی در این شرایط ستمگرانه مصداق ایه الذین قالو ربنا لله ثم استقاموا هستند. به دنبال این گفت‌وگو دکتر رهنورد اشاره کرد که نه در این سی و هفت سال و نه زمان شاه کسی نتوانسته برای من تعیین تکلیف کند که حرفی بزنم یا نزنم.»

متن کامل این بیانیه را در ادامه بخوانید:

به نام خدا

هموطنان عزیز

ما دختران موسوی و رهنورد به اطلاع می رسانیم:

۱ . هم اکنون حال عمومی زهرا رهنورد در شرایط مساعدی قرار ندارد. او از بیماری گوارشی و مشکل جدی بلع رنج می‌برد که پیشتر بی‌سابقه بوده است و با عدم پیگیری زندان‌بانان شرایط جسمی وی بدتر نیز شده است. لازم به ذکر است که پزشک اطلاعات از قریب دو ماه گذشته از وضع ایشان باخبر بوده است، اما به این مساله بی‌توجهی نشان داده و یا برخلاف تعهدات انسانی و پزشکی پنهان کرده است. متاسفانه در ملاقات اخیر در مقابل دوربین‌ها، فرستنده‌ها و گیرنده‌ها و مامور حاضر موقعیت بحرانی‌تر نیز شد.

۲ . در ماه گذشته از دو محصور بدون نشان دادن هیچ نسخه و برگه‌ای آزمایش‌های نامشخصی گرفته شده است که نه تنها معلوم نیست به دستور کدام شخص یا ارگان گرفته شده و نیز نه تنها معلوم نیست که خود آزمایش‌ها برای چه بوده است، بلکه نتایج این آزمایش‌ها هم به خود محصورین و اعضای خانواده ارائه نشده و سرتیم زندان‌بان‌ها با بهانه‌های متنوع از پاسخ دادن سرپیچی می‌کند.

۳ . در پاسخ شکایت ما فرزندان این دو محصور در خصوص عدم پیگیری عامدانه درمان قلب پدر و تعویق انجام چکاپ‌های روتین قلب (که بیشتر به سوءقصد به جان ایشان شبیه است و در طول ۵ سال گذشته از جمله دو ساله اخیر شاهد مواردی نظیر عدم پیگیری درمان و نیز امحاء اطلاعاتی دستورات پزشکی از سیستم بیمارستانی و مواردی دیگر مواجه بوده ایم که در شرایط مقتضی با اسناد مربوطه به اطلاع عموم خواهیم رساند)، تنها پاسخی که داده شد، این بود که ما زودتر از ۶ ماه یک بار پیگیری نمی کنیم و این مهم را فعلا به زمان نامشخصی در فروردین سال آینده موکول کرده‌اند.

۴ . زندان‌بانان درحالی‌که دوربین‌ها و شنودها و انواع وسایل پنهان و آشکار اطلاعاتی حتی کوچک‌ترین جزییات داخل خانه، حیاط و کوچه اختر از جمله صحبت درباره یک تابلوی نقاشی مادر را زیر نظر دارند و در حالی‌که قفل و کلید تمام درهای داخل و بیرون و میله‌ها در دست ایشان است، مدعی‌اند که از بیماری آنها بی‌خبر هستند. و چون بی‌خبر هستند مسئولیتی هم به عهده ندارند! در حالی‌که لزوم وجود پزشک اورژانس برای کسانی که امکان دسترسی مطابق نیاز بزشک در زمان لازم و ضروری ندارند وجود دارد و این امر مورد تایید پزشک امین نیز هست، زندانبانان از این ضرورت نیز سلب مسئولیت می‌کنند. و در کل با محاجه‌ی مدام و تکرارشونده مدعی عدم ارتباط با ریز و درشت مسایل این حصر غیرانسانی با خود هستند. این درحالی است که هم اکنون همین روند ناقص با باوقفه هم دور از چشم ما و یا پزشک امین از خانواده بوده است.

جای سوال این است که پس این چه نوع مسئولیتی است که از مجموعه‌ی خود، آن هم با همه امکانات ریز و درشت که هر فرد نیمه آگاه به مسایل امنیتی هم متوجه آن است، بی‌خبر مانده و اگر باخبر است با چه نیتی آن را انکار می‌کند؟ و اصولا اگر آن انبوه وسایل اطلاعاتی درست کار نمی‌کند چه لزومی برای وجود و نصب و استفاده آنهاست؟ و دست کدام ارگان و نهاد و فردی چنین بی‌محابا و بی‌مانع به زندگی عزیزان محصور باز است؟ و آیا در مجموعه‌ی صاحبان قدرت و اختیارات در رده‌های و حیطه‌های مختلف آشکار و پنهان، پس چه کسی باید جوابگو و پیگیر اتفاقات و این‌همه مسائل باشد؟

۵ . در خصوص پیگیری حال زهرا رهنورد و اهمال عامدانه‌ی کادر زندان‌بانی نسبت به درمان ایشان و ظن ما فرزندان زهرا رهنورد و میرحسین موسوی به فضای ناسالم حصر مخوف و بی‌نظارت اختر، در کنار شکنجه‌ی سفید ۶ ساله حصر، در ملاقات اخیر سرتیم زندان‌بان‌ها به خود اجازه داد به زهرا رهنورد معترض شود که به چه دلیل شرح حال جسمی خود را به دختران خود داده‌اید و از این به بعد باید از من! درخواست داشته باشید و دخترانتان کاری برای شما نمی‌توانند انجام دهند که با اعتراض جدی زهرا رهنورد روبه‌رو شد. تاکید رییس زندانبانان در مورد “درخواست” درحالی صورت می‌گیرد که محصورین تاکنون خواسته‌ای از هیچ یک از آمرین و مجریان حصر غیرقانونی نداشته‌اند و نخواهند داشت و آنها به لطف الهی در این شرایط ستمگرانه مصداق ایه الذین قالو ربنا لله ثم استقاموا هستند. به دنبال این گفت‌وگو دکتر رهنورد اشاره کرد که نه در این سی و هفت سال و نه زمان شاه کسی نتوانسته برای من تعیین تکلیف کند که حرفی بزنم یا نزنم.

۶ . مساله بعد تغییر موقعیت دوربین‌های موجود در محوطه حصر است که لنز دوربین‌ها به سمت داخل اتاق‌های خانه جهت داده شده‌اند، برای ثبت بی‌شرمانه و غیرشرعی و غیر اخلاقی زندگی خصوصی زهرا رهنورد و میرحسین موسوی، که این نیز با اعتراض تند زهرا رهنورد و تکذیب سر تیم زندان‌بان‌ها روبه‌رو شد.

در پایان به اطلاع عموم و همراهان همیشگی می‌رسانیم که این شرح رفته، مختصری از ظلم روا شده به محصورین و شرایط غیرانسانی این حصر است و ما فرزندان موسوی و رهنورد ضمن متوجه دانستن عواقب و خطرات زندان خانگی به بانیان و مجریان و ساکتین نسبت به ظلم، در خصوص این مسائل مطرح شده انتظار پاسخی روشن و جدی از مسئولین ذی‌ربط را داریم.

کوکب، زهرا و نرگس موسوی خامنه