دولتی که یکی ازبزرگترین زرادخانه سلاح‌های هسته‌ای را در اختیار دارد، دست در دست دولتی که گفته می‌شود مجهز به بیش از دویست سلاح هسته‌ای است (اسرائیل) درصدد برآمده‌اند، ایران را به‌خاطر اصرار بر داشتن صنایع هسته‌ای و موشکی تنبیه کنند، آن‌هم پس از آن‌که ایران از برنامه هسته‌ای خود عقب نشسته و برخلاف دو دولت پیش‌گفته، تعهدنامهًای بین المللی مبنی بر پذیرش بازرسی‌های آژانس بین‌المللی هسته‌ای و خودداری از هرگونه تلاش برای تولید بمب هسته ای امضاء کرده است.
آیا این یک گستاخی و بی‌عدالتی کاملا بی‌شرمانه نیست؟ درست است که ما از جمهوری اسلامی و اساسا دولت دینی که بنای آن بر سرکوب، تبعیض و نابرابری استوار است زخم داریم، اما آیا مخالفت با جمهوری اسلامی مجازمان می‌کند که در برابر این بی‌عدالتی که امنیت ایران و صلح جهانی را در مخاطره قرار می‌دهد ساکت باشیم؟
هستند کسانی که از مرض ساده‌لوحی و یا غرض‌های سیاسی تنگ‌نظرانه و مغایر با منافع ملی ایران از پیوند نامبارک دولت‌های آمریکا و اسرائیل و عربستان سعودی علیه ایران شادمان‌اند و بر این خیال واهی‌اند که از آن نمد شوم برای خود کلاهی خواهند دوخت. خیال باطلی که حوادث شوم سرزمین‌های سوخته و خون‌آلود عراق، افغانستان، سوریه و لیبی و کودکان سرگشته و آواره این کشورها شاهد دردناک ابطال آن هستند.
در حالی که آژانس بین‌المللی هسته‌ای و پنج قدرت از شش قدرتی که توافقنامه برجام را با ایران امضا کرده‌اند، بر همکاری تمام و کمال ایران و عدم مشاهده و هرگونه نقض برجام از جانب این کشور گواهی می‌دهند، چرا ترامپ با لجاجتی شگفت‌انگیز تعهدات دولت پیشین آمریکا را به بهانه‌ای واهی نقض می‌کند؟
صاحب این قلم بارها متذکر شده است که اگر ترامپ قصد قدرت‌نمایی علیه یکی از کشورهای موسوم به دشمن آمریکا را داشته باشد، در شرایط کنونی دیواری کوتاه‌تر از دیوار ایران پیدا نمی‌کند، به‌ویژه آن‌که متحدان منطقه‌ای آمریکا یعنی اسرائیل، عربستان و امارات متحده با همه توان سیاسی، نظامی اسرائیل و مالی اعراب خود خواستار و پشتیبان رویارویی آمریکا با ایران هستند.
چه کسانی از نابودی برجام سود می برند؟
من در پاسخ به این پرسش به جد می‌گویم که در ایران هیچ‌کس حتی تمامیت‌گرایان نیز از این قضیه سود نمی‌برند. آنها در مخالفت با برجام برای راضی کردن اقلیت کوچک هواداران خود، دکان باز کرده بودند و با وجود همه کارشکنی‌هایی که بیش و پس از برجام کردند، برای استفاده از شرایط پس از برجام آماده شده بودند. درست است که آنها همراه با بالا گرفتن تنش میان ایران و آمریکا و نقض برجام موقتا فرصت را برای میدان‌داری و امنیتی‌کردن هرچه بیشتر فضای کشور و سرکوب مخالفان مناسب دیده و مدتی بهره‌برداری خواهند کرد اما در نهایت امر این ولایت مطلقه فقیه و تمامیت‌گرایان تحت امر او هستند که باید پاسخگوی اوضاع انفجاری داخلی که در اثر تشدید فقر و بیکاری و از هم گسیختگی اقتصادی کشور پدید می‌آید، باشند. این آنها بودند که از آمدن ترامپ اظهار خوشحالی کردند و با شعارهای پوچ ضدآمریکایی و ضداسرائیلی به سهم خود دولت ترامپ به نقض برجام حریص‌تر کردند. این آنها بودند که مذاکره‌کنندگان ایرانی را به خیانت و همدستی با «دشمن» متهم می‌کردند. این آنها بودند که پس از برجام روی بدنه موشک‌های ایرانی به زبان عبری نوشتند که می‌خواهند اسرائیل را نابود کنند. و حالا نیز مثلث آمریکا، اسرائیل و عربستان برای نابودی برجام روی آنها حساب باز کرده است.
تشدید دوباره تحریم‌های ایران و متعاقب آن رویارویی نظامی احتمالی ایران و آمریکا با توجه به شرایط بحرانی منطقه و مرزهای ایران و با عنایت به شکاف‌های عمیق قومی و مذهبی که نتیجه ۴۰ سال سیاست سرکوب و تبعیض جمهوری اسلامی است، تمامیت ملی و سرزمینی ایران را تهدید می کند، که در این صورت بقای جمهوری اسلامی نیز زیر سئوال است و لذا تمامیت‌گرایانی که امروز از نابودی احتمالی برجام خوشحالند، بر شاخه نشستگانی هستند که بن می‌برند.
بنابراین منافع و مصلحت عمومی همه ایرانیان از هر فکر و عقیده‌ای اقتضاء می‌کند که از در افتادن به دامی که مثلث آمریکا، اسرائیل و عربستان برای ایران پهن کرده‌اند اجتناب کنند.
الان زمانی است که دولت روحانی و شخص وزیر خارجه او باید همه توان خود را بکار گیرند تا از درافتادن کشور به برخوردهای خلق‌الساعه و واکنش‌های احساساتی و به دور از تعقل اجتناب شود. نباید رجزخوانی و شعارهای جنگی میدان بسیار حساس دیپلماسی را اشغال کنند. آمریکا به تنهایی بدون در غلتیدن ایران به سراشیب اقدامات واکنشی نمی‌تواند برجام را نابود کند. پنج قدرت آلمان، بریتانیا، فرانسه، چین و روسیه خواهان حفظ این قرارداد هستند. دیپلماسی هوشیارانه و فعال ایران می‌تواند آمریکا را در صحنه بین‌المللی زیر فشار قرار دهد و پروژه آمریکا و اسرائیل که با هدف تحریم و جنگ تدارک دیده شده است را منزوی و خنثی سازد. ایران به جای تهدید از خروج از برجام باید قدرت‌های پنج‌گانه طرفدار حفظ برجام را به مذاکره فرا خواند و در همکاری با آنان مانع از پیشرفت پروژه خطرناکی شود که فرجام آن جنگ و کلنگی شدن کشور است.
