به عنوان تنها شاهدان حصر خانگی٬ شهادت می‌دهیم به ظلم بی‌بدیل

زیتون– فرزندان زهرا رهنورد و میرحسین موسوی٬ رهبران در حصر «جنبش سبز» طی نامه‌ای خطاب به «مراجع تقلید و علمای حوزه‌های علمیه و مدارس دینی سراسر جهان اسلام» شهادت داده‌اند به ستمی که در حصر خانگی در جریان است.
در این نامه که توسط وب‌سایت کلمه منتشر شده٬ دختران زهرا رهنورد و میرحسین موسوی، به عنوان «تنها شاهدان» حصر خانگی از «ظلم بی‌بدیل به والدینمان در حصر خانگی از قریب به هفت سال قبل تا حال حاضر» نوشته‌اند.
به شهادت ایشان در این مدت چنان حقوق انسانی از آنان سلب شده که حتی در موارد مشابه پیشین هم با همه غلط بودن این رویه، چنین نبود؛ از جمله اینکه ارتباطات بطور کامل قطع و انواع ممنوعیت‌ها که حق و شان انسانی آنها را نشانه رفت بی‌واهمه از حساب‌رسی این دنیا و آن دنیا بر این سه انسان مصلح و مومن روا شد. حقوق طبیعی آنان چون رسیدگی‌های پزشکی نیز تا جای ممکن با تاخیر بوده تا عواقب، آثار و آزار متعدد از خود به جای گذارد.
فرزندان این دو رهبر در حصر جنبش سبز در ادامه این نامه تاکید کرده‌اند که اکنون نیز آنان در خانه‌های خود اسیرند. در خیابان پاستور با نصب موانع امنیتی و میله‌ها، خانه که محل سکنا است، تبدیل به زندان بی‌قانون و بی‌نظارتی شده و زندانبانان از لایه‌های مختلف با نیت‌ها و برنامه‌های مکتوم و مبهم در آن رفت و آمد دارند. بخش‌هایی از خانه در دست نامحرم زندانبانان است و نا‌امنی در آنجا حکمفرماست. کلیدهای خانه هم در دست همانان است. ما از هفته‌ای تا ملاقاتِ هفته دیگر از ایشان بطور کامل بی‌خبریم، در حالی‌که حتی امکان تماس تلفنی بصورت عادی و بدون درخواست وجود ندارد. بلکه باید در یک پروسه براساس پروتکلی نامشخص و افرادی نامشخص، درخواست دریافت و امکان آن بررسی گردد، نتیجه اینکه آنها در آن وضع بی‌سرانجام و معلق بطور غیرقانونی، غیراسلامی و غیرانسانی دچارند تا هرکس بنا به قدرت و کینه و منافع، حکمی صادر کند یا با اهدافی دور و نزدیک اتهام دروغی روا بدارد.
به شهات کوکب٬ زهرا و نرگس موسوی مسئولین امر از پرداختن به این مهم و ظلم آشکار، عامدانه شانه خالی کرده‌اند. فرزندان میرحسین موسوی و زهرا رهنورد٬ در ادامه نوشته‌اند که آنها به طرز عجیبی با وجود وسایلی که کسب خبر و اطلاعات را تسهیل کرده است با فراموشی اینکه عالم محضر خداست، یا راضی و ادامه‌دهنده ظلم هستند یا با انواع دلایل و بهانه‌های جمعی و شخصی بر آنچنان چشم می‌پوشند و سکوت می‌کنند گویا هرگز از آن با خبر نبوده‌اند یا تنها در خفا و نهان به پرسیدن احوال عزیزان ما بسنده می‌کنند.
در ادامه این نامه آمده است:«اکنون به جای آزادی، مرگِ تدریجی محصوران در حصر آرزو و برنامه‌ی عده‌ای و نیز راه حل آسانِ منتخب، برای عده‌ای دیگر شده تا به جای حل این مشکل غیرقابل انکار، به انتظار آن بنشینند و بعد هم با هزار ترفند از مسئولیت آن بگریزند.»
ما فرزندان مهندس میرحسین موسوی و دکتر زهرا رهنورد در همین محضر همیشه برپای الهی به عنوان شاهدان زندان بی‌دلیل خانگی والدینمان شما را در جریان این ستم می‌گذاریم و جز به خداوند شکایت نخواهیم برد زیراکه او تنها مدافع مومنان است؛ چرا که خود گفته است إِنَّ اللَّهَ یدَافِعُ عَنِ الَّذِینَ آمَنُوا.»