زیتون-سینا پاکزاد: اظهارنظر تازه علی مطهری درباره میزان علاقه‌مندی آیت‌الله خامنه‌ای به محمود احمدینژاد نمونه‌ای جالب توجه و به‌روز از تسری تمایلات و علاقه‌مندی‌های عالی‌ترین مقام نظام در شیوه اداره کشور و تصمیم‌گیری های سیاسی است.
در سال‌های گذشته و به‌خصوص پس از اعتراضات مردم به نتیجه انتخابات سال۸۸ بسیاری از برخوردها با فعالان سیاسی حاصل کینه سران نظام و زاویه افراد موثر در دستگاه قضایی و دستگاه‌های امنیتی نسبت به آنان قلمداد می‌شد اما این شبهه که بیشتر در افکار عمومی مطرح بود کمتر به‌صورت رسمی مورد تائید قرار می‌گرفت.
حالا علی مطهری، فرزند یکی از انقلابیون نام آشنا و نائب رییس مجلس دهم از عملکرد خلاف قانون اساسی مسوولان جمهوری اسلامی درباره حصر و علاقه «خاص» آیت‌الله خامنه‌ای به طرف دیگر ماجرا سخن می‌گوید.
در یک سوی ماجرا صحبت از کینه و عداوت‌های شخصی است. عداوتی که باعث می‌شود اقدامی خلاف قانون اساسی برای مدتی طولانی از سوی رهبر جمهوری اسلامی مورد تایید قرار گیرد تا افراد مورد غضب وی از صحنه سیاسی کنار زده شوند.
علی مطهری در مصاحبه با سایت خبرآنلاین با اشاره به خلاف قانون بودن اقدام شورای عالی امنیت ملی در حصر درازمدت رهبران جنبش سبز گفته است: « این که یک موضوع قضایی را به شورای عالی امنیت ملی محول کنید که آنها تصمیم بگیرند و مجازات کنند، کاملا خلاف قانون اساسی است.»
حسن روحانی گرچه وعده داده بود که به کاهش تنش در فضای سیاسی و رفع بن‌بست حصر رهبران جنبش سبز کمک کند اما هنوز اقدامی عملی در این مسیر صورت نگرفته است
به گفته وی:«اصلا شورای عالی امنیت ملی کارش این نیست که برای افراد مجازات تعیین کند و بگوید که کسی باید حصر خانگی شود. البته در یک شرایط اضطراری در حالی که جامعه در حال آشوب است، در کشورهای دیگر هم این اتفاق می‌افتد و ممکن است که رهبران را برای یک مدتی محدود کنند که از اطرافیانشان دور باشند تا این شورش را کنترل کنند ولی وقتی کنترل شد دیگر شورای عالی امنیت ملی وظیفه‌ای ندارد و بقیه کار با قوه قضائیه است.»
به‌رغم اینکه «اجرای بدون تنازل قانون اساسی» از شعارهای محوری جریان‌های اصلاح‌طلب و تحول‌خواهی بوده که خواستار ترمیم ساختار نظام و وجهه دموکراسی در چارچوب ساختار کنونی بوده‌اند اما در سال‌های اخیر کمتر شاهد اقدام جدی این جریان برای جلوگیری از عملکردی که به گفته نایب رییس مجلس نیز خلاف قانون اساسی شمرده می‌شود، بوده‌ایم. تعلل و انفعال اصلاح‌طلبان در مقابل اقدام‌های فراقانونی که توسط رهبر نظام هم تثبیت و توجیه شده است حالا این اقدام‌ها را از یک استثناء تبدیل به قاعده کرده است.
راز حکم احمدینژاد در برابر زندان‌های بدون حکم
غضب و عداوت نسبت به رهبران جنبش سبز و اراده به قرار دادن آنان در موقعیت مرگ تدریجی یک جنبه از تصمیم‌های شخصی رهبر جمهوری اسلامی را فاش می‌سازد. در سوی دیگر نگاه توام با بخشش و محبتی است که او به بعضی از بازیگران صحنه سیاسی دارد و محمود احمدینژاد از جمله این شخصیت‌ها است.
در همین ارتباط علی مطهری در گفته‌های اخیرش از ابقای محمود احمدینژاد در مجمع تشخیص مصلحت نظام به‌رغم ردصلاحیت در انتخابات ریاست‌جمهوری و رفتارهای تنش‌آمیزش رمزگشایی کرده است. مطهری گفته است:«رهبری از قدیم یک علاقه خاصی به آقای احمدینژاد داشتند و ظاهراً همچنان این علاقه باقی مانده است. محبت و علاقه را کاری نمی‌توان کرد و یک امر درونی است.»
آشناترین نشانه از علاقه شخصی رهبر جمهوری اسلامی به محمود احمدینژاد بدون شک مربوط به اظهارات وی در روز ۲۹ خرداد سال ۱۳۸۸ است. زمانی که او در اوج منازعه بر سر نتایج انتخابات به طور صریح و قاطع جانب احمدینژاد را گرفت و گفت که «در مسائل خارجی و مسال داخلی و نظر آقای رئیس جمهور به نظر بنده نزدیک تر است.»
گرچه انتظار می‌رفت که قهر یازده روز احمدینژاد در سال ۱۳۹۰ به این هم‌نظری‌ها پایان دهد اما آیت‌الله خامنه‌ای تا پایان دوره ریاست جمهوری دهم از احمدینژاد حمایت کرد. فاش شدن موارد متعدد فساد مالی دولت‌های نهم و دهم هم حتی باعث نشد که رهبری چراغ سبز برخورد قضایی با شخص احمدینژاد را نشان دهد.
بعد از آن که احمدینژاد علیرغم منع صریح آیت‌الله خامنه‌ای اقدام به ثبت نام برای انتخابات ریاست جمهوری دوره دوازدهم کرد این تصور ایجاد شد که در فردای انتخابات با او تصفیه حساب اساسی انجام خواهد گرفت اما رهبر جمهوری اسلامی وی را در مجمع تشخیص مصلحت نظام ابقا کرد تا نشان دهد که هنوز آن علاقه‌اش به احمدینژاد را حفظ کرده است.
ترازویی به سلیقه شخصی
اگر سخنان مطهری درباره علاقه آیت‌الله خامنه‌ای به احمدینژاد و همین‌طور حصر موسوی و کروبی تا زمانی که «دوست داشتیم» را کنار یکدیگر بگذاریم نمای روشنی از یکی از عوامل ملاطفت با احمدینژاد و حامیانش به‌رغم پرونده‌های اقتصادی و سرکشی‌های سیاسی و غضب همیشگی نسبت به جریان تحول‌خواه و چهره‌هایش به‌دست می‌آید.
در این وضعیت انتظار می‌رفت که حسن روحانی با شعارهایش درباره اعتدال بتواند به موازنه قوا کمک کند و قدم‌های جدی در کاهش تنش سیاسی و رفع بن‌بست حصر رهبران جنبش سبز بردارد. پس از گذشت چهار سال و نیم اما هنوز اقدامی عملی در این مسیر صورت نگرفته است و بسیاری از حامیان روحانی در انتخابات حالا با لحنی حاکی از ناخرسندی درباره وعده‌های برآورده نشده سخن می‌گویند.
روحانی در مراسم تنفید خود در سال ۱۳۹۲ با اشاره به نشانه‌های پررنگ کدورت در فضای سیاسی گفته بود که «بگذاریم که سینه‌ها از کینه‌ها پاک شود…» او در این مدت جملاتی نظیر این را در سخنرانی‌های خود به مراتب تکرار کرده اما هیچ وقت این سخنان به یک تغییر واقعی منجر نشده است و حاکمیت سلیقه‌های شخصی همچنان حکم‌فرماست
