زیتون- بیش از یک سال از زمانی که قاسم اکسیری فرد، استاد سابق دانشگاه خواجه نصیر مدعی شد که به دلیل تن صدایش از تدریس در دانشگاه محروم شده، می گذرد. طی این یک سال تلاش ها، رایزنی ها و حتی مصاحبه های او برای حل مشکلش کارساز نبود تا در نهایت این استاد سابق خود را ناچار از تحصن مقابل دانشگاه دید. پس از آن بود که روابط عمومی دانشگاه جوابیه ای برای ادعاهای قاسم اکسیری فرد به خبرگذاری ها فرستاد.
بر اساس این جوابیه قرارداد این استاد به دلیل عدم رعایت شئونات دانشگاه تمدید نشده. در این جوابیه آمده است:«معیارهای اصلی ارزیابی اعضای هیات علمی، عملکرد آموزشی، پژوهشی و رعایت شئونات دانشگاهی است. لذا بدیهی است که مشخصات ظاهری، تُن صدا و … نمیتواند معیاری برای پذیرش یا عدم پذیرش متقاضیان استخدام در دانشگاه باشد. در مورد فرد مورد نظر نیز هیات جذب دانشگاه، ضمن آگاهی از تُن صدای ایشان، با عقد قرارداد یک ساله پیمانی اولیه موافقت نموده است.» روابط عمومی دانشگاه خواجه نصیر در بخش دیگری از جوابیه نوشته است که عدم تمدید قرار داد با این استاد به دلیل درخواست نامتعارف او برای ارتقاء به دانشیاری، تنها پس از گذشت چند ماه از قرارداد پیمانی اولیه و شکایت وی از دانشگاه به محاکم قضایی به دنبال مخالفت دانشکده و دانشگاه با درخواست غیرمنطقی و غیرقانونی ایشان، عدم رعایت امانت داری در نمرات پایان ترم دانشجویان و …بوده است. در بخش پایانی این جوابیه نیز آمده است:«رفتارهای غیرمتعارف فرد مذکور پس از عدم تمدید قرارداد دانشگاه با ایشان، از قبیل مصاحبه با رسانه های بیگانه و نشر خبر کذب “اخراج از دانشگاه به علت تُن صدا” و اصرار بر انتشار آن در رسانه های داخلی و فضای مجازی، خود موید تصمیم درست دانشکده فیزیک و هیات اجرائی جذب دانشگاه، مبنی بر عدم تمدید قرارداد ایشان به علت عدم رعایت اخلاق حرفهای و شئونات دانشگاهی است.»
۲- مصاحبه های من با مطبوعات از نیمه دوم اسفند ۱۳۹۳ شروع شده است لذا این مصاحبه ها نمی توانسته است در تصمیم دانشگاه مبنی بر ناتوانی من به تدریس اثری داشته باشد. به علاوه از چه زمانی و دقیقا بر اساس کدام استدلالی گفتگو با مطبوعات دلیل ناتوانی یک استاد دانشگاه در تدریس شده است؟ لطفا دانشگاه توجیه یا سفسطه نکند. حتی اگر به خطا فرض کنیم یک استاد دانشگاه نمی تواند با مطبوعات سخن بگوید دقت کنید من زمانی گفتگوها را با مطبوعات انجام داده ام که هیچ قراردادی با دانشگاه نداشته ام. هیچ دانشگاهی حق ندارد حقوق شهروندی اساتید سابق دانشگاه را نقض کند و به آنها بگوید با مطبوعات سخن نگویید. دانشگاه نمی تواند و نباید حقوق شهروندی شهروندان را نقض کند و پاسخ دادن به خبرنگاران را دلیل عدم صلاحیت اساتید دانشگاه بشمارد. این رفتار دور از شان دانشگاه است.
۳- دانشگاه حقیقت را کتمان می کند. همه ی دانشجویان نمره نهایی دقیق بر اساس برگه های خود دریافت نموده اند. به علاوه نمره های دانشجویان در اواخر بهمن ۹۳ وارد سایت آموزشی شده است لذا حتی اگر دانشگاه راست می گفت این نمره ها نمی توانسته است دلیل عدم صلاحیت من برای تدریس از ده شهریور ۹۳ باشد. حتی اگر دانشگاه راست می گفت این نمره ها نمی توانست دلیل حکم نوشته شده در اواسط آذرماه ۹۳ توسط هیات اجرایی جذب دانشگاه باشد. می توانست؟
۴- هیات اجرایی پیشین جذب دانشگاه و ریاست سابق دانشگاه حکم مرا امضا کردند. هیات اجرایی و ریاست جدید در جذب من به دانشگاه دخالتی نداشته است که می گویند آهنگ صدای مرا پیش از جذب شنیده بوده است. دانشگاه باز حقیقت را نمی گوید. هیاتی دیگر و ریاستی دیگر حکم مرا امضا کرده است. بر مبنای کدام استدلال ریاست جدید اصرار دارد که مسیول جذب من بوده است و این افتخار را برای خود می خرد در حالی که تنها مسیول تبعات منفی برکناری من است؟
۵- دانشگاه مدعی است که از درون دانشکده از من حمایتی نشده است. اما این سخن درست نیست. شورای هسته ای و گرانش در صورت جلسه رسمی خود با تمدید قرارداد من موافقت نمود. کمیته ی آموزشی دانشکده فیزیک تقاضای تمدید قرارداد مرا داشت. معاونت آموزشی دانشکده فیزیک هم همین گونه. دانشگاه بر خلاف نظر تخصصی همکاران و دانشکده فیزیک حکم به عدم تمدید قرارداد من داد. کار دانشگاه در عدم تمدید قرار داد من حرفه ای نبوده است ناقض رفتار حرفه ای یک دانشگاه بوده است.
از دانشگاه خواجه نصیر مصرانه تقاضا دارم حکم کمیته صلاحیتهای عمومی مرا در تاریخ ده شهریور ۹۳ برای تنویر افکار عمومی انتشار دهد. چه دلیلی بد تر از رد صلاحیت من به علت آهنگ صدایم وجود می تواند داشته باشد که دانشگاه علیرغم درخواست من و افکار عمومی حاضر نیست حکم غیر محرمانه کمیته ی احراز صلاحیتهای عمومی مرا انتشار دهد؟ واقعا چه دلیلی به جز کتمان حقیقت دانشگاه و تلاش دانشگاه در پوشاندن خطای خود می تواند وجود داشته باشد؟
با احترام شایسته
دکتر قاسم اکسیری فرد
