زیتون– جمعی از فعالان سیاسی و مدنی در پیامی٬ درگذشت طاهر احمدزاده را تسلیت گفتند.
امضا کنندگان این پیام طاهر احمدزاده را نمادی از نسل مبارز و عدالت‌خواه و استوار و درعین‌حال رنج‌کشیده و آزاردیده از حاکمان دو نظام سلطنتی و جمهوری اسلامی دانسته و تاکید کردند که او با وجود فراز و فرودهای بسیار در زندگی فکری و سیاسی‌اش، همواره به آرمان‌های ملی و دینی و انسانی‌اش وفادار ماند.
طاهر احمدزاده فعال ملی-مذهبی پنجشنبه نهم آذرماه ۱۳۹۶ در سن ۹۶ سالگی درگذشت.
احمدزاده اولین استاندار خراسان پس از انقلاب ۱۳۵۷ است که نه تنها در دوران حکومت پهلوی بلکه بعد از انقلاب هم چندین بار بازداشت شد.
احمدزاده از دهه ۱۳۲۰ در «کانون نشر حقایق اسلامی» مشهد در کنار محمد تقی شریعتی فعالیت خود را آغاز کرد. او از فعالان نهضت ملی شدن نفت و از هواداران نهضت مقاومت ملی بود.
این فعال ملی-مذهبی بین سال‌های ۱۳۳۶ تا ۱۳۵۷ بارها بازداشت و زندانی شد. او یکی از ۱۱۲۶ زندانی سیاسی بود که در آبان ۵۷ از زندان آزاد شدند.
بعد از انقلاب نیز ابتدا در سمت استاندار خراسان در دولت موقت منصوب شد که از این سمت مدتی بعد از استعفای بازرگان کناره گیری کرد. بعد از استعفای دولت موقت احمدزاده همواره از منتقدین سیاست های جمهوری اسلامی بوده است که به خاطر انتقادهای خود چندین بار زندانی شد. وی آخرین بار در سال ۱۳۸۰ در سن هشتاد سالگی از زندان آزاد شد.
متن کامل این پیام به همراه نام امضا کنندگان آن که برای انتشار در اختیار «زیتون» قرار گرفت٬ به شرح زیر است:
به‌نام خدا
هر موجود زنده‌ای روزی در آغوش مرگ خواهد خفت
خبر گرچه چندان غیرمنتظره نبود ولی دردناک شد: طاهر احمدزاده از این سرای به سرای باقی شتافت. با وجود این‌که نزدیک به یک قرن زیست ولی فقدان او بسی غم‌انگیز بود، چرا که او نمادی از نسل مبارز و عدالت‌خواه و استوار و درعین‌حال رنج‌کشیده و آزاردیده از حاکمان دو نظام سلطنتی و جمهوری اسلامی محسوب می‌شد. زندگی طاهر احمدزاده خود در عین شکوه و جمال انسانی و آرمانی‌اش، یکی از زندگی‌های تراژیک قهرمانان پس از مشروطیت و ایران معاصر است.
او از جوانی در مبارزات ضداستعماری و ضداستبدادی مردم خراسان و بعدتر در سراسر ایران حضور فعال و اثرگذار داشت. زنده‌یاد احمدزاده از حامیان پرشور و استوار نماد ملی‌گرایی ایران یعنی دکتر محمد مصدق بود و بعد از کودتا علیه دولت ملی، او از پیشگامان نهضت مقاومت ملی در خراسان شد؛ رویکردی که تا پایان عمر پربارش به راه مصدق وفادارانه و مسئولانه ادامه یافت.
استاد احمدزاده افزون بر رنج‌هایی که خود تحمل کرد، شاهد جان‌باختن سه فرزند آرمان‌خواه خویش بود. مسعود و مجید در رژیم سلطنتی، و مجتبی در جمهوری اسلامی قربانی مبارزه با استبداد و خودکامگی شدند.
مرحوم احمدزاده با وجود فراز و فرودهای بسیار در زندگی فکری و سیاسی‌اش، همواره به آرمان‌های ملی و دینی و انسانی‌اش وفادار ماند. از همکاری با استاد محمدتقی شریعتی در کانون نشر حقایق اسلامی مشهد گرفته تا جنبش ملی شدن صنعت نفت و نهضت مقاومت ملی، از مبارزه با استبداد گرفته تا کوشش‌هایش پس از انقلاب در مقام استانداری خراسان و همکاری در نهاد ضداستبداد دینی «اقامه» در صدر انقلاب، و سپس دوران سخت و همراه با شکنجه‌های دهشتناک زندان جمهوری اسلامی، و بعدتر همدلی با جنبش جامعه مدنی ایران، و درنهایت در دوران دشوار خانه‌نشینی اجباری.
در چند دهه اخیر، زنده‌یاد احمدزاده یکی از چهره‌های شاخص و محبوب طیف نیروهای «ملی ـ مذهبی» ایران به‌شمار می‌آمد. ساده‌زیستی و عدالت‌طلبی و آزادی‌خواهی و پاکدستی و زیست اخلاقی و دین‌ورزی و مدارا و فروتنی از ویژگی‌های بارز این انسان فرزانه بود. سلام خداوند و درود تمام پاکان بر او باد.
ضایعه درگذشت این اسطوره مبارزه و استواری و رنجدیدگی را به یکایک اعضای خانواده‌اش (به‌ویژه سرکار خانم دکتر مستوره احمدزاده) و به تمام یاران و همفکران و دوستانش در ایران ـ به‌ویژه در مشهد ـ تسلیت و تعزیت می‌گوییم، و برای آن بزرگ‌مرد شادی روان و برای بازماندگان شکیبایی و پاداش نیکو از خداوند مسئلت داریم.
مهرداد احمدزاده، مهدی امینی‌زاده، عبدالعلی بازرگان، ایرج باقرزاده، بیژن بهادری، محمدباقر تلغری‌زاده، رضا حاجی، محمد حیدری، تقی رحمانی، فرزانه روستایی، حمید شمس، معصومه شاپوری، رضا علیجانی، نورالدین غروی، فرشید فاریابی، حسن فرشتیان، مصطفی قهرمانی، مرتضی کاظمیان، هادی کحال‌زاده، محسن کدیور، علی کلایی، پروین کهزادی، مسعود لدنی، رضا مسموعی، فهیمه ملتی، مهدی ممکن، مهدی نوربخش، حسن یوسفی اشکوری،
