اصولا از لحاظ شرعی کسی که خود را برای انجام کاری صالح و توانا نمی‌داند، بر او حرام است که متقبل آن شود. وانگهی، رفتارهای کاملا متناقض بعدی خامنه‌ای، تا حدود زیادی دعوی صداقت اولیه را با تردید جدی مواجه می‌کند. بی‌تردید بسیاری از سیاست‌ها و عمل‌کردهای جناب خامنه‌ای در این حدود سه دهه به صرف مقتضای بسط قدرت و یا تأمین مصالح دینی و ملی در چهارچوب یک نظام دینی و قانونی قابل تفسیر و قابل قبول نبوده و نیست. مثلا ادعای مرجعیت دینی، و آن هم با زور و فشار نیروهای امنیتی، با کدام معیار و موازین شرعی و حقوقی سازگار است؟ یا ارائه رساله عملیه برای خارج از کشور و نه داخل، چگونه پذیرفتنی است؟