۱۵ سال تجمع معلمان و سرکوب حکومت

زیتون-مریم تاوار:روز پنجشنبه ۲۰ اردیبهشت و به مناسبت هفته معلم در بسیاری از شهرهای ایران، معلمان شاغل و بازنشسته به کمبود بودجه‌های آموزشی و دستمزدهایشان اعتراض کردند.

تجمع‌های معلمان از حدود ۱۵ سال پیش و در دولت دوم محمد خاتمی آغاز شد. یکی از خواسته‌های معترضان در تجمع‌های سال ۸۲ رعایت نظام هماهنگ پرداخت حقوق و اجرای طرح ویژه پرداخت  معلمان بود.

طرحی که به گفته معترضان اگرچه در برنامه سوم توسعه در مجلس شورای اسلامی تصویب شده و همه کارمندان دولت از آن بهره‌مند هستند، اما تنها کارمندان وزارت آموزش و پرورش از دریافت آن باز ماندند.

اگر چه در نجمع‌های این سال‌ها تعدادی از معلمان بازداشت شدند اما کمتر با فعالان صنفی معلمان برخورد می ‌شد و برخورد با فعالان از دولت محمود احمدی‌نژاد شدت گرفت.

اعتراضات جدید معلمان  در پی فراخوان «شورای هماهنگی کانون‌های صنفی معلمان کشور» مقابل سازمان برنامه و بودجه در تهران و مقابل ادارات آموزش و پرورش در استان‌ها برگزار وبا برخورد خشن نیروهای امنیتی و حمله‌ِی نیروهای انتظامی مواجه شد.

تجمع‌های معلمان از حدود ۱۵ سال پیش و در دولت دوم محمد خاتمی آغاز شده و در سال‌های اخیر شدت گرفته است.

دست‌کم ۱۵ تن از معلمان زن و مرد زخمی و دستگیر شدند. نام محمد تقی فلاحی، دبیرکل کانون صنفی معلمان تهران، رسول بداقی بازرس کانون صنفی معلمان تهران و محمد حبیبی فعال صنفی و عضو هیئت مدیره کانون صنفی معلمان تهران، در میان بازداشت‌شدگان به چشم می‌خورد.

بر اساس گزارش‌ها هفت تن از معلم‌های بازداشتی با قرار کفالت آزاد شدند اما وضعیت محمد حبیبی، مشخص نیست و در بازداشت به سر می‌برد.

محمد حبیبی پیشتر در تاریخ ۱۲ اسفندماه سال گذشته، توسط نیروهای امنیتی در محل کار خود بازداشت و به زندان اوین منتقل شده بود و پس از گذشت ۴۴ روزبا تودیع وثیقه ۲۵۰ میلیون تومانی تا زمان برگزاری دادگاه آزاد شده بود.

بازرس شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی معلمان در گفت‌وگو با وب سایت جامعه نو گفته، محمد حبیبی، در تماس تلفنی روز یکشنبه با همسرش اعلام کرده، وضعیت جسمی‌اش خوب است و قرار شده خانواده‌اش برای پیگیری پرونده اش به مراجع قضایی مراجعه کنند.

معلمان معترض پلاکاردهایی با موضوع «حقوق و دستمزد پایین» و «ناکارآمدی بیمه‌های شاغلان و بازنشستگان» در دست داشتند و می‌گفتند حاکمیت به اندازه کافی به آموزش و پرورش اهمیت نمی‌دهد و عملا آموزش رایگان و کیفی برای همه کودکان را «به خطر انداخته است».

تجمع کنندگان همچنین به «بازداشت و زندانی کردن معلمان سیاسی» و «خصوصی‌سازی آموزش» اعتراض داشتند.

معلمان معترض پلاکاردهایی با موضوع «حقوق و دستمزد پایین» و «ناکارآمدی بیمه‌های شاغلان و بازنشستگان» در دست داشتند.

مهدی بهلولی، یکی از اعضای کانون صنفی معلمان، ایران درباره این تجمعات گفت: «شکاف حقوقی بین معلمان و سایر کارکنان دولت یکی از مسائل مورد اعتراض است. معلمان مانند سایر کارکنان کشور از مزایای حقوقی بهره‌مند نیستند».

به گفته آقای بهلولی،«مسئولان دولت عنوان می‌کنند که حقوق‌ها یکسان شده و این درست است اما مزایا یکسان نیست. بیمه تکمیلی معلمان پایین‌ترین خدمات را به آنها ارائه می‌دهد و این موضوع به‌خصوص برای بازنشستگان که درگیر بیماری و امراض مختلف هستند، بسیار آزار‌دهنده است».

محمد بطحایی، وزیر آموزش و پرورش، نیز درتوییتر خود نوشت که این تجمع‌ها در شرایط فعلی سیاسی کشور، «بی‌تدبیری» بوده است، اما برای آزادی معلمان بازداشت شده تلاش خواهد کرد.

فاطمه سعیدی،‌ نماینده تهران درمجلس نیز روز یکشنبه از برخورد با تجمع مسالمت‌آمیز معلمان و بازداشت تعدادی از آنان در هفته گذشته انتقاد کرد و آن را بی توجهی به اصل ۲۷ قانون اساسی ایران دانست.

‌فاطمه سعیدی خواستار شنیده شدن صدای معلمان شد و گفت: «کدام عقل سلیم می‌گوید معلمی که خواستار بهبود وضعیت معیشتی و افزایش کیفیت آموزشی است را کتک بزن و بازداشت کن؟».

در ایران، همواره مقام معلم تقدیس می‌شود و این تقدیس با اقدامات عملی همراه نیست.

چنان که فعالان صنفی معلمان می‌گویند، بحران‌های اقتصادی معلمان به کلاس‌های درس نیز کشیده شده است. همین مسأله باعث شده نظام آموزشی کشور طی سال‌های گذشته به‌شدت آسیب ببیند.

بحران‌های اقتصادی معلمان به کلاس‌های درس نیز کشیده شده است. همین مسأله باعث شده نظام آموزشی کشور طی سال‌های گذشته به‌شدت آسیب ببیند.

به گفته آنان، معلمی که دغدغه‌های معیشیتی دارد، در کلاس تمرکز و انگیزه ندارد و خسته و عصبی است و ناچار است چند شیفت کار کند. در نتیجه بر خلاف تبلیغات، معلمی هر چند شغل انبیاست اما راوی وضعیت ضعفاست.

سال‌های سال است که مسأله آموزش و پرورش و شرایط معیشتی معلمان مورد توجه کنشگران صنفی و فعالان مدنی قرار داشته اما این روزها علاوه بر آن، وارد مسائل کیفی آموزش و پرورش نیز شده‌اند.

«محدودیت‌های حاکم بر فضای آموزش و پرورش»، «اجرای طرح‌های بدون پشتوانه علمی و کارشناسی»، «سلایق و دخالت‌های دیگر افراد در تصمیمات وزرای آموزش و پرورش»، «تغییرات پی در پی سیستم آموزشی کشور» و «افزایش افت تحصیلی و کاهش کیفیت آموزش و پرورش» ساختار این نهاد را به شدت ضعیف و شکننده کرده است.

برنامه‌ریزی متمرکز در وزارتخانه و عدم‌انعطاف برنامه‌ها از دیگر مطالبات فرهنگیان است.

هم‌اکنون کتاب‌های درسی متمرکز از سوی وزارتخانه تالیف می‌شود و کارایی لازم را در همه مناطق آموزشی ندارد. همچنین، معلمان در مناطق دورافتاده در کلاس‌هایی که فقط یک اتاق است و هیچ‌گونه امکاناتی ندارد، تدریس می‌کنند.

از سویی معلمان شهری نیز با کلاس‌هایی با جمعیت ۳۵ تا ۴۰نفره روبه‌رو هستند که اداره آنها بسیار مشکل است و عملاً معلم را در آموزش ناتوان ساخته است. معلمان سال‌هاست که تشکل قانونی دارند اما حدود ۱۱سال است که اجازه برگزاری انتخابات را ندارند.

پاسخ حکومت به اعتراض های صنفی معلمان برخورد امنیتی بوده و در سالیان اخیر، شماری از فعالان حقوق معلمان در ایران از جمله محمود بهشتی لنگرودی،اسماعیل عبدی،رسول بداقی،مختار اسدی  و علی‌اکبر باغانی زندانی شده اند.

درهمین حال شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران در بهمن ماه سال گذشته با انتشار بیانیه‌ای به «ادامه سرکوب معلمان در شهرهای مختلف توسط نهادهای امنیتی زیر نظر دولت» اعتراض کرده بوذ.

.