همه از آن خداییم و بسوی او باز میگردیم
دست تقدیر الهی یکی دیگر از بانوان سرافراز این مرز و بوم، سرکار خانم پریچهر بازرگان همسرزنده‌یاد رحیم عطایی و خواهرزاده شادروان مهندس مهدی بازرگان، را از میان ما برگرفت و به سرای جاودان پرواز داد.
روانشاد رحیم عطایی، مدیرمسئول روزنامه هشت صبح و مدیرکل راهآهن دولتی ایران در دولت مرحوم
دکتر مصدق، از فعالان نهضت مقاومت ملی پس از کودتای ننگین ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ و از تلاشگران مؤثر
در تشکیل جبهه ملی دوم درسال ۱۳۳۹ و نهضت آزادی ایران در سال ۱۳۴۰ بود. یکی از مسئولیتهای وی در نهضت آزادی، مدیریت کمیته سیاسی بود که اعضائی مانند زندهیاد مهندس عزّتالله سحابی داشت.
مرحوم عطایی بارها در رژیم گذشته به زندان افتاد و به خاطر مبارزات بیامانش هزینه‌های سنگینی پرداخت کرد.
شادروان سرکار خانم بازرگان در تمام دوران فعالیت سیاسی مرحوم عطایی، پشتیبان فداکار همسر ارجمندش
و پس از درگذشت وی در مرداد ۱۳۵۶ نیز محور و تکیهگاه استواری برای خانواده بود.
مصیبت درگذشت این بانوی فرهیخته و پرتلاش در عرصه‌های اجتماعی، خدماتی و همراهی فداکارانه
با فعّالیهای سیاسی همسرش مرحوم عطایی را به فرزندان برومندشان و دیگر داغدیدگان تسلیت گفته و از ایزد یکتا برای ایشان آمرزش و رحمت بیکران و برای بازماندگان، تندرستی و شکیبایی آرزو میکنیم.
از علاقه‌مندان دعوت میکنیم در مجلس ترحیم آن روانشاد، روز جمعه ۲۸ اردیبهشت از ساعت ۱۴ تا ۱۵:۳۰
در مسجد جامع شهرک غرب حضور یابند.
ابوالفضل بازرگان، عبدالعلی بازرگان، محمدحسین بنی‌اسدی، عماد بهاور، صفا بیطرف، غلامعباس توسلی، محمد توسلی، ابوالفضل حکیمی، سیدامیر خرم، احد رضایی، هاشم صباغیان، محمد طاهری‌قزوینی، علی‌اصغر غروی، غفّار فرزدی، حسن فریداعلم، محسن محققی، مهدی معتمدی‌مهر، خسرو منصوریان، محمود نعیم‌پور، محمدهادی هادیزاده‌یزدی، علیرضا هندی.
2 پاسخ
هم میهن گرامی سوفیا
سپاسگزارم که در این آشفته بازار به فرهنگ هم پرداخته اید و یاداوری کردید !
نثری که امروزه نوشته میشود و در رسانه ها (گفتاری یا نوشتاری) پخش میشود، دنباله ویرانگری عربی نویسانی است که پس از اسلام روبه فرمانروایان مسلمان عرب کردند و در دستگاهشان جایی یافتند.
امروزه سازمان صدا و سیما و دیگر رسانه های درون مرزی و برون مرزی به این نابسامانی و ویرانگری دامن میزنند. اگر هشدار هم بدهید فریاد کسانی در می آید که در میان این همه دشواریها در این زمانه، زبان مهم نیست ! یا میگویند این روش طبیعی (!) است.
ولی فرهنگ که نابسامان شود در دیگر زمینه ها امیدی به بهبود نیست. یکی از کژگویی ها و کژنویسیها در این روزها، نوشتن و گفتنِ «مسدود کردن» و «انسداد» بجای «بستن» است !
از این نمونه ها بسیارند که اگر بخواهید بنویسید، چندین کتاب میشود!
«کشورهای خارجی» بجای «خارج کشور» یکی دیگر از نوآوریها است !
مراد این نیست که همه واژگان عربی را کنار بگذاریم، میگوییم تا ایرانی داریم، بیگانه بکار نبریم، دستور عربی در زبان خود بکار نبریم. از این نمونه ها بسیارند که جای نوشتن نیست.
از سران نظام مقدس گرفته تا دیگران، در میدان کژگویی ها و کژنویسی ها هستند، خواسته یا ناخواسته، آگاهانه یا ناآگاهانه، در این ویرانگری گویی از هم پیشی می گیرند.
امروزه کسانی هم بانام ویراستار کارشان این شده است !
از یک نویسنده خواهش کردم بجای اولا و ثانیا و … رابعا، بنویسد یکم ، دوم ، سوم و …، این همه واژه عربی و معرب بکار نبرد، با اینکه خود از مخالفان نظام مقدس است ولی گوش شنوا در این زمینه ( و شاید در دیگر زمینه ها) ندارد !
. . . این زمان بگذار تا گاهِ دگر !
روحش شاد.
یک پیشنهاد برای نویسندگان این سایت. یا فارسی بنویسید یا عربی. در فارسی پیوند «ه» به کلمه ی مرحوم برای ایجاد مونث سازی صحیح نیس. چنانچه مایل به استفاده از قواعد زبان عربی هستید، خوب همان عربی بنویسید.می بینید که از زبان فارسی چیزی باقی نمانده.واژگان یا عربی هستند تا انگلیسی.اینطور که نویسندگان ما بی نیاز از ویراستاری به پیش می روند تنها سنگر باقی مانده همین قواعد نیم بند است که اگر آن را هم به عربی تبدیل کنیم و خیال خود را برای همیشه راحت کرده ایم.
دیدگاه‌ها بسته‌اند.