هو الحکیم

بیش از دو سال است که نرگس محمدی در زندان، هدف کینه‌توزی‌های استبداد دینی است. مقاومت و پایداری وی در دفاع از حقوق بشر و رهایی انسان‌ها از یوغ خودکامگی، انتقام‌جویی خودکامگان را شدت بخشیده است.

نرگس محمدی هنگامی که به زندان بازگردانده شد، از بیماری‌های شدیدی رنج می‌برد و اساسا همین بیماری‌ها سبب شده بود که به مرخصی استعلاجی برود، چرا که استرس‌هایی که به طور طبیعی در زندان برای زندانیان ایجاد می‌شود، بیماری‌ها را تشدید می‌کند. تعلل و موانعی که از طرف نیروهای سرکوبگر، اعم از امنیتی و قضایی، جهت مداوا صورت می‌گیرد، مشکلات زندانیان بیمار را افزون‌تر می‌کند.

اخیرا با شدت گرفتن بیماری‌های نرگس محمدی، او ناچار به بیمارستان منتقل شد و به طور اضطراری مورد عمل جراحی قرار گرفت؛ این کار البته با ایجاد تنش از طرف مأموران برای بیمار همراه بود، که معلوم است چه اثرات سوئی روی بیمار خواهد گذاشت.

نهایتا علی‌رغم اصرار پزشک معالج جهت مراقبت‌های بعد از عمل و گذراندن دوره نقاهت در بیمارستان، نرگس محمدی را با تعجیل به زندان منتقل کردند. همان‌طور که وکیل او بعد از ملاقاتش تصریح کرده است، نرگس محمدی نیاز به مرخصی استعلاجی دارد، اما مسؤولان همچنان از اجرای قانون خودداری می‌کنند.

البته دستگیری و زندانی کردن نرگس محمدی، عبدالفتاح سلطانی و نسرین ستوده، این مدافعان راستین و سرسخت حقوق بشر، و نیز سایر زندانیان سیاسی از اساس خلاف قانون است. البته در نزد استبداد و مستبد امروز ایران و اعوان و انصار وی دفاع از حقوق بشر جرمی نابخشودنی محسوب می‌شود؛ به همین سبب است که عبدالفتاح سلطانی که باید سال‌ها پیش از زندان آزاد می‌شد، هنوز در بند است و در زندان به سر می‌برد و حتی از دادن مرخصی قانونی هم به او و دیگر زندانیان دریغ می‌ورزند. تمام زندانیان سیاسی باید بدون قید و شرط و فورا آزاد می‌شدند و حصر ظالمانه رهبران سرافراز جنبش سبز آقایان میرحسین موسوی، مهدی کروبی و خانم زهرا رهنورد باید شکسته شود که امیدواریم به زودی شاهد آن باشیم.

در هر صورت، مسؤول حفظ جان و سلامت نرگس محمدی، دیگر زندانیان سیاسی و محصوران بر عهده دستگاه قضایی، نیروهای امنیتی و در رأس آنان بر عهده مستبد امروز ایران آقای خامنه‌ای است.

انتظار می‌رود که تمامی مخالفان استبداد ضمن حساس و مراقب بودن نسبت به اوضاع متلاطم و وخیم کشور دفاع از حقوق زندانیان سیاسی و محصوران را از یاد نبرند و آزادی آنان را همواره مطالبه نمایند.