ما تعجب می‌کنیم، اما دید‌بانی رسالت آنهاست

مهدي محسنيان‌راد

پیشینه دید‌بانی منابع قدرت از سوی رسانه‌ها، از هنگامی آغاز می‌شود که رسانه‌ها شکل گرفتند و اصطلاح «رویت‌پذیری منابع قدرت» به عنوان شاخه‌ای از تاثیرات و کارکردهای رسانه شکل گرفت. اساسا دید‌بانی رسانه‌ها از زمان شکل‌گیری رسانه‌ها، آغاز شده و در جوامع بدون سانسور با دو محدودیت ادامه پیدا کرده است. محدودیت اول در قرن نوزدهم و در امریکا و اروپا به شکل سلطه سانسور دولتی بود و به‌تدریج، با برداشته شدن این مانع، محدودیت دوم شکل گرفت؛ محدودیتی که در جوامع پیشرفته و بدون سانسور، همچنان هم در رسانه‌ها وجود دارد، اما از جنس سانسور دولتی نیست و پنهانکاری طبیعی است که تمام قدرت‌های جهان، نه به دلیل اهرم فشار رسانه‌ها که به دلایل مختلف برای حفظ مسند قدرت و ثروت خود، انجام می‌دهند. این پنهانکاری‌ها از جنس همین پنهانکاری که حالا در گزارش «اوراق پاناما» منتشر شده است و رویدادهایی است که ماهیت آنها میل به پنهان شدن دارد و اگر هفت ارزش خبری درباره آنها وجود داشته باشد، دید‌بانی رسانه‌ها موظف به کشف و افشای آن است.

روزنامه‌نگاری در سال‌هایی که در غرب در حال توسعه بود برای دید‌بانی از این رویدادهای پنهانی شاخه‌ای تازه به وجود آورد. شاخه‌ای که روزنامه‌نگاری تحقیقی و پژوهشی است و در دانشکده‌های فرانسوی با واحدی به نام «آنکت» تدریس می‌شود و در سال ۴٨ و در دورانی که استبداد کماکان ادامه داشت، وارد ایران شد و دکتر کاظم معتمدنژاد آن را تدریس می‌کرد. تا زمان انقلاب اسلامی این شاخه از روزنامه‌نگاری بدون انتشار کتاب یا مقاله‌ای درباره آن، تدریس می‌شد و دانشجویان با جزوه‌های «پلی‌کپی» و زیراکسی، این شاخه از روزنامه‌نگاری را می‌آموختند. اما بعد از انقلاب، روزنامه‌نگاری تحقیقی و آموزش به شکل ویژه و آن‌طور که در جوامع پیشرفته انجام می‌شود و شکل می‌گیرد، از بین رفت. در حالی که این شاخه از روزنامه‌نگاری به دلیل ماهیت دید‌بانی، در جوامع پیشرفته در حال توسعه و پیشرفت بود، در ایران بسترهای لازم آن فراهم نشد و این روزها ما نه نشانی از این نوع دید‌بانی می‌بینیم و نه روزنامه‌نگاری تحقیقی به عنوان شاخه‌ای از حرفه روزنامه‌نگاری، مدنظر روزنامه‌نگاران ایرانی است. روزنامه‌نگاران ایرانی، چه آنهایی که درس این رشته را خوانده‌اند و چه آنهایی که با مدرک غیرمرتبط فعالیت می‌کنند، هیچ‌کدام شناختی و تخصصی از این شاخه از روزنامه‌نگاری ندارند.

بسترهای لازم فراهم نیست و همین است که وقتی پرونده‌ای مانند قتل‌های زنجیره‌ای رخ می‌دهد، روزنامه‌ای که خبر را منتشر می‌کند، توقیف می‌شود یا زمانی که مدیرکل بانک ملی با اختلاس از ایران فرار می‌کند و روزنامه‌ها تنها خبر این فرار را گزارش می‌دهند، روابط‌ عمومی بانک مرکزی خبری بر مبنای سفر چندروزه آقای مدیرعامل برای یک کنفراس منتشر می‌کند و روزنامه‌ها هم کار می‌کنند و پیگیری این اتفاق از دست روزنامه‌نگاران خارج می‌شود و سرانجام این پرونده مهم و پرونده‌های دیگر به این روزها می‌رسد و البته بی‌سرانجامی. درواقع اگر روزنامه‌نگاری تحقیقی در ایران شکل گرفته بود، پیش از خروج و فرار شخصی مانند مدیرعامل بانک ملی، روزنامه‌نگاران حقیقت را پیدا و افشا کرده بودند و سرنوشت بسیاری از اختلاس‌ها و ماجراهای دیگر، مبهم و بلاتکلیف نمی‌ماند.

این‌چنین است که در جای خالی چنین کارکرد بزرگی، اتفاق‌هایی که روزنامه‌نگاران تحقیقی در جوامع پیشرفته می‌سازند برای ما عجیب، جالب توجه و مهم است. در حالی که تمام اعضای انجمن بین‌المللی روزنامه‌نگاران تحقیقی که در پرونده «اوراق پاناما» همکاری کرده‌اند، شبیه همان روزنامه‌نگارانی هستند که افشاگری واترگیت و… را به وجود آوردند و در واقعیت حرفه‌ای روزنامه‌نگاری، تنها و تنها به رسالت و وظیفه خود عمل کرده‌اند و رفتار و تلاش حرفه‌ای آنها غیرعادی و عجیب نیست. این تعجب، تنها برای ما است که چنین شاخه‌ای از روزنامه‌نگاری و تاثیرات مهم آن را در ایران تجربه نکرده‌ایم.

منبع: روزنامه اعتماد

تلگرام
توییتر
فیس بوک
واتزاپ

در تحلیل سیاسی و روانشناختی دیکتاتوری، مسئله مقصر دانستن پذیرفتگان دیکتاتوری به عنوان افرادی که در بقای آن نقش دارند، بسیار چالش‌برانگیز است. آیا می‌توان پذیرفت که کسانی که به دلایل مختلف به نظام دیکتاتوری

ادامه »

امروز یکم نوامبر، روز جهانی وگن است؛ این روز، یادبودِ تمام دردمندی‌ها و خودآگاهی‌هایی است که انسان‌هایی عاشق، اندیشمند و بیزار از خشونت و

ادامه »

  در حالی‌که با نفس‌های حبس‌شده در سینه منتظر حمله نظامی اسرائیل به کشور‌مان هستیم، به نگارش این یاداشت کوتاه

ادامه »