????به جای تمرکز بر شکستن اعتصاب غذای یک فرد، به مسئله درخواست رویه قضایی عادلانه توجه کنید

زیتون– فرهاد میثمی٬ زندانی سیاسی در آستانه آغاز اعتصاب خشک٬ در پیامی از زندان اوین خواست‌های خود برای پایان دادن به این اعتصاب را اعلام کرده است.

به گزارش «زیتون» میثمی در این مرحله خواسته مشخص ” آزادی بی‌قیدوشرط رضا خندان عزیز و رفع احضار و بازپرسی از خواهر گرامی‌شان و نیز خانم ژیلا مکوندی و آقای داوود فرهاد پور” را مطرح کرده‌ است.

او پیشتر در مرحله اعتصاب غذای تر بر خواسته مصداقی مشخصی تأکید نکرده بود و به‌منظور «جلوگیری از مزاحمت دستگاه‌های امنیتی برای اشخاص ثالث تا حد ممکن» و نیز «تن ندادن به رویه قضایی یک‌طرفه و ناعادلانه» ،«بدون امکان دفاع معنادار» و «بدون امکان انتخاب وکیل مستقل»، آن را ادامه داده‌ بود.

فرهاد میثمی٬ از فردای روز بازداشت (۹ مرداد) و بعد از اولین بازجویی دست به اعتصاب غذا زده بود.

فرهاد میثمی به اتهام تبانی و اجتماع به قصد بر هم زدن امنیت کشور بازداشت شد.

او متهم است که نشان‌هایی با شعار «من با حجاب اجباری موافق نیستم»، در اختیار داشته است.

این زندانی سیاسی پیشتر در برخی از تجمع‌های اعتراضی فعالان مدنی حاضر شده بود. او همچنین نسرین ستوده را در تحصن او برای لغو ممنوعیت کاری این وکیل دادگستری، همراهی کرده بود.

فرهاد میثمی در این نامه با تاکید بر لزوم حفظ سلامت زندانی٬ افزوده است: «از تمام فعالان مدنی، حقوقی و سیاسی تقاضا دارم تمرکز را از مسئله خردتر شکسته شدن اعتصاب غذای یک فرد، به مسئله کلان درخواست رویه قضایی عادلانه منتقل کنند.»

متن کامل پیام فرهاد میثمی که برای انتشار در اختیار «زیتون» قرار گرفته٬ به شرح زیر است:

در سی‌و هفتمین روز اعتصاب غذا و در آستانه ی ورودم به مرحله ی اعتصاب غذای کامل بابت آب ، نمک و چای از فردا ( شنبه ۱۷/۶/۹۷) از بند چهار زندان اوین می نگارم

در‌ مرحله ی اول اعتصاب غذا ، بر خواسته ی مصداقی مشخصی تاکید نکردم و به منظور جلوگیری از ایجاد مزاحمت دستگاه امنیتی برای اشخاص ثالث تا حد ممکن و نیز تن ندادن به رویه ی قضایی یکطرفه و ناعادلانه ، بدون امکان« دفاع معنادار » و بدون امکان انتخاب « وکیل مستقل » آن را ادامه داده ام.
برای مرحله دوم ( اعتصاب غذای کامل ) خواسته ی مشخص آزادی بی قید و شرط رضا خندان عزیز و رفع احضار ، بازجویی و باز پرسی از خواهر گرامیشان و نیز خانم ژیلا مکوندی و آقای داوود فرهادپور را در میان گذارده ام . این خواسته ی مشخص هم در واقع طرح همان مطالب کلی پیشین است در قالب نزدیک ترین و آخرین مصادیقی که با آن مواجه شده ام .
درک می کنم که امروز فضای معیشت برای ایرانیان چنان تنگ شده که شاید هیچ امری را بر آن اولویت نباشد، اما چنین تنگنای دهشتناکی ، خود ریشه در خطاهای فاحش و رویه های ناصحیح سیاست های کلان و نیز در برخورد ناعادلانه ی سیستماتیک با نقد و سرکوب مستمر تلاش های اصلاحگرانه و تحول خواهانه دارد.
از این رو تلاشهای جدی اصلاح گرانه و تحول خواهانه را نیز هرگز نباید به زعم احتمال کم توجهی افکار عمومی تعطیل کرد.
از تمامی بزرگوارانی که از طریق پیام ، نامه ، بیانیه و امثال آن مشفقانه و خیر اندیشانه خواستار پایان اعتصاب غذایم شده اند از صمیم قلب سپاسگزارم و نعمت خیرخواهی و وجودشان را از بزرگترین سرمایه های جامعه ی ایرانی میدانم. به الزام احترام نگرانی آن عزیزان و جهت کاهش آن نگرانی ها ، از زمان آغاز اعتصاب غذای کامل، سرم درمانی را تا مدتی که اقتضا کند می پذیرم و قرص مربوط به بیماری مزمنم ( کولیت زخمی ) را نیز همچنان مصرف می کنم. تمام تلاشم را می کنم که حداکثر‌ مراقبت را در طی این مسیر به عمل آورم تا خطر بی محابا و عاجلی در میان نباشد و فرصت طرح مطالبات نیز باقی بماند. اما از سوی دیگر ، همگی در عین پایداری و استواری این را هم بایستی بپذیریم که طرح مطالبات بنیادین و تلاش مدنی و جمعی برای تغییر ، بی هیچ احتمال خطر و بدون هیچگونه ریسک پذیری نیز ناممکن است، اگر چه ، مهم است که در پذیرش ریسک نیز مسئولانه و با رعایت احوال جمعی عمل کنیم.
شخصا تمام تلاشم را در این راستا به کار خواهم بست در عین حال با کمال احترام از آن تلاشگران و فعالان خیرخواه مدنی ، سیاسی و حقوقی گرانقدر تقاضا دارم تمرکز را از مسئله ی خردتر شکسته شدن اعتصاب غذای یک فرد، به مسئله ی کلان درخواست رویه ی قضایی عادلانه منتقل کنند ، با تاکید بر « دفاع معنا دار » شامل حذف لیست بیست نفره ی « وکلای حکومتی » ، امکان انتخاب « وکیل مستقل » در تمام مراحل دادرسی ، فرصت کافی برای قرائت پرونده و تنظیم دفاع مستدل و با امکان قضاوت افکار عمومی در باره ی آن از طریق علنی بودن دادگاه با امکان حضور‌ رسانه های مستقل .
امکان تغییر جز با عزم راسخ همگی ما و پایداری جمعی مدنی در طرح پیگیرانه ، مسالمت جویانه و البته گاه هزینه بردار مطالبات به حق مان فراهم نخواهد شد .
نیک میدانم که در طی این تلاشها ،همگی ما گامی به یک پیروزی مرحله ای دیگر برای همه – حتی برای حریف مان – نزدیک تر خواهیم شد ( گفتم برای همه ، چرا که معتقدم به نظر اکثریتی از دستگاه امنیتی حاکمیتی نیز رویه ی قضایی مبتنی بر لیست « وکلای حکومتی » مقبول و عادلانه نیست همچنان که قاضی بازپرس پرونده ام ، خود ضمن گفت و گو با من اذعان داشت که خودش هم با وجود چنین لیستی موافق نیست ! ) پس جا دارد در کنار هم ، با صبوری و پایداری در این مسیر پیش آمده در مسیر غیر همگانی تلاش کنیم .
اگر چه نیروی‌اراده ی جمعی ما خود به اند ازه ی کافی بزرگ خواهد بود ، اما ضمنا شک ندارم که در این میان حتی کسانی از اردوگاه حریف نیز – هر یک به شیوه ی خویش – در آینده به تحقق این هدف کمک خواهند کرد !

فرهاد میثمی
شانزدهم شهریور هزار و سیصد و نود و هفت
تهران بند چهار زندان اوین