???? بزرگداشت پروین بختیارنژاد در زادگاهش

زیتون– قزوین زادگاه پروین بختیار نژاد پنجشنبه بیست و ششم مهر ماه ۱۳۹۷ شاهد گردهمایی خانواده، دوستان، همراهان و هم نسلان پروین بختیارنژاد در مراسمی بود که از سوی خانواده های علیجانی و بختیارنژاد تشکیل شده بود تا یاد و نامش را گرامی بدارند.

پروین بختیار نژاد روزنامه‌نگار و محقق حوزه زنان ۱۸ مهرماه درگذشت.

او پس از یک دوره بیماری در تهران در گذشت. رضا علیجانی٬ همسر او٬ در این باره نوشت: «پروین بختیارنژاد هم پروانه گون پرکشید و رفت. تنها بخت پروین در این دوران سخت این بود که سر بر خاکی نهد که دوستش داشت. در کنار مردمی که به آنها عشق می ورزید.»

به گزارش «زیتون» این مراسم با تلاوت آیاتی از قرآن کریم آغاز شد. سپس محمدتقی محمدی و حسین واقفی فرد، دو تن از دوستان و یاران همراه پروین سخنرانی کردند.
محمدی سخنان خود را با شعری از سهراب سپهری آغاز کرد و پس از ذکری از زندگینامه و مبارزات پروین بختیار نژاد به عنوان یک شاگرد و پیرو راه آگاهی بخش دکترعلی شریعتی، به دوران پر از بحران دهه ی شصت و رنج و حرمانی که او به همراه فرزند خردسالش متحمل شد اشاره کرد و در ادامه دهه ی هفتاد را آغاز فعالیت علنی و فرهنگی – مطبوعاتی بختیار نژاد با مجله ی وزین ایران فردا به مدیر مسئولی زنده یاد مهندس سحابی می داند که سپس پای او را به نشریات اصلاح طلب باز کرد.

محمدی دهه ی هشتاد را دهه ی شکوفایی حیات بختیارنژاد عنوان کرد که با تالیف کتاب های زنان خود سوخته ، قتل های ناموسی ، و موانع درون ساختاری سازمان های غیر دولتی پای در پژوهش های میدانی گذاشت و با تالیف کتبی برای رساندن صدای زنان حرمان دیده و محروم وطن ، صدای بی صدایان همیشه خاموش شد. کتاب های او بعدها به منابع تحقیق دانشجویی و منبع معتبری جهت ارجاع و رفرنس دانشجویان و اساتید شد . محمدی سخنان خود را با قرائت نوشتار ” بدرود دختر ایران ” به پایان رساند (این نوشتار قبلا در زیتون منتشر شده است).

در ادامه حسین واقفی فرد، ضمن تسلیت به خانواده ی علیجانی و بختیارنژاد ، دوستان و همفکران زنده یاد پروین بختیارنژاد ، او را از جمله ی زنانی دانست که فراتر از زنان عادی در جامعه ی ایران ظاهر شد و توانست با نقادی گذشته ی خود از بلندپروازی های دوران جوانی به کنشگری اصلاحی – تدریجی با اهداف معین و مشخص برسد و از خود میراثی معنوی برای ما بر جای گذارد.
واقفی فرد، بختیارنژاد را متعلق به جریان روشنفکری متعهد، باسواد و نجیب ایران دانست که توانست به شایستگی مطالبه گر حقوق زنان ایران باشد. واقفی فرد سخنانش را با شعر زیبایی به پایان رساند.