زیتون–محمدرضا سرداری: هشتمین سال حصر میرحسین موسوی، مهدی کروبی و زهرا رهنورد با ناگفته‌ای دیگر از انتخابات سال ۸۸ همراه شد؛ افزوده شدن ۸ میلیون رای در ستاد انتخابات کشور به رای محمود احمدی‌نژاد. ناگفته‌ای که برای نخستین بار از سوی یک چهره اصلاح‌طلب رسانه ای شد.

سال ۸۸ شواهد و مستندات زیادی از تقلب و تخلف در انتخابات از سوی کمیته صیانت از آرای میرحسین موسوی منتشر شد اما هیچ‌گاه چنین ادعایی از سوی ستاد نامزدها و فعالان اصلاح‌طلب به صورت رسمی و علنی از صورت گرفتن چنین تخلفی مطرح نشده بود.

اما چگونه این عملیات مخفی در وزارت کشور رخ داد، چه کسانی مجری آن بودند و چرا هیچ‌یک از ناظران نامزدها نتوانستند به شواهد آن در این زمینه دست یابند؟

محمدرضا خاتمی، نایب رئیس اسبق مجلس، فعال اصلاح طلب و برادر رئیس ‌جمهوری پیشین ایران، در مصاحبه‌ای با شبکه اینترنتی «رودرو» ناگفته ای را گفت که پیشتر اصلاح طلبان از بیان صریح آن در فضای عمومی پرهیز داشتند.

آقای خاتمی گفته خویش را به برخی از چهره‌های اصولگرا مستند کرد، بدون آنکه نامی از آنان ذکر کند. پس از آن مصاحبه، حسین باستانی روزنامه نگار نیز در یادداشتی در بی بی سی به ناگفته دیگری اشاره کرد که آن نیز برای نخستین بار رسانه‌ای می شد. وی در یادداشت خویش به گفته وحید حقانیان معاون اجرایی بیت رهبری به یک مقام سابق دولتی عضو ستاد میرحسین موسوی اشاره کرد؛ با این مضمون که نظام پس از نامه بدون سلام هاشمی رفسنجانی به آیت‌الله خامنه‌ای، دیگر اجازه نخواهد داد موسوی رئیس جمهوری شود.

بیان این ناگفته که شاه کلید کودتای انتخاباتی سال ۸۸ است، واکنش‌های رسانه‌های نزدیک به سپاه و شورای نگهبان را نیز به همراه داشت. روزنامه جوان که دیدگاه های نزدیک به این ارگان نظامی را منعکس می کند، در یادداشتی محمدرضا خاتمی را به نشر اکاذیب متهم کرد و خواستار محاکمه وی به صورت علنی و ارائه اسناد این ناگفته از سوی وی شد.

عباس کدخدایی سخنگوی شورای نگهبان نیز اظهارات خاتمی را زشت و تهمت ناروا خواند. روزنامه صبح نو که نزدیک به باقر قالیباف شهردار پیشین تهران است نیز از محمدرضا خاتمی به عنوان «التهاب‌آفرین کور» یاد کرد و مدعی شد اطلاعاتی که وی از آن یاد می‌کند توسط جریان احمدی‌نژاد به آنها داده شده است.

این روزنامه با اشاره به بخشی که محمدرضا خاتمی از تغییرات ۸ میلیونی آرا و به دست آوردن اطلاعات از طریق «افراد مطلع جناح مقابل» می نویسد« مشخص است که خاتمی به گفته‌های چه جریانی استناد می‌کند. گفته‌هایی که پیش از این نیز دستاویز معاندان و رسانه های بیگانه قرار گرفته بود. تنها جریان انحرافی بود که بعد از کنار رفتن از قدرت و زمانی که تلاشش برای دستیابی مجدد به قدرت ناکام ماند؛ سعی کرد با دروغ بافی موقعیت از دست رفته خود را بازیابی کند.»

اشاره روزنامه صبح نو به خبر سایت بازتاب(نزدیک به محسن رضایی) درباره فایل صوتی منتسب به محمود احمدی‌نژاد است که در گزارش حسین باستانی بدان اشاره شده است.

اما در وزارت کشور چه روی داد و اسناد بالقوه‌ای که محمدرضا خاتمی می‌تواند برای اثبات ادعای خویش استفاده کند، کجاست؟

نگرانی درباره سلامت برگزاری انتخابات پس از انتخابات مجلس هشتم بروز یافت. وقتی که مصطفی پورمحمدی، وزیر وقت کشور و یکی از اعضای کمیته مرگ در جریان اعدام‌های فله‌ای سال ۶۷، گزارشی از دخالت‌ها و تخلفات مدیران منسوب به احمدی‌نژاد در حین برگزاری آن انتخابات را نزد رهبر جمهوری اسلامی فرستاد؛ گزارشی که در نهایت به عزل وی از سوی احمدی‌نژاد منتهی شد. گزارش پورمحمدی نشان می‌داد که سوء مدیریت و فساد در انتخابات مجلس هشتم حتی استانداردهای انتخاباتی جمهوری اسلامی را نیز نقض کرده است.

پیش‌بینی‌ها در زمینه بروز تقلب سازمان یافته در انتخابات دو هفته پیش از برگزاری انتخابات و پس از مناظره تلویزیونی موسوی و کروبی به شکل گسترده‌ای در جامعه مطرح شد. پیشتر اخباری از داخل وزارت کشور حکایت از مهره‌چینی‌های هدفمند در ستاد انتخابات کشور و ایزوله کردن آن داشت به‌نحوی که کارکنان مجموعه، همگی مورد اعتماد جریان خاصی بودند.

ستاد انتخابات کشور مجموعه‌ای است از کارکنان دفاتر انتخابات، سیاسی، امنیتی، روابط عمومی و بازرسی است و کلیه دستورالعمل‌های انتخاباتی، بودجه انتخابات، بازرسی و نهایتا تجمیع و اعلام آراء از سوی این ستاد صورت می‌گیرد. اعضای این ستاد با صدور حکم و کارت شناسایی جداگانه امکان حضور در ستاد را دارند و تردد برای سایرین، حتی کارکنان وزارت کشور بدون هماهنگی یا داشتن کارت شناسایی ستاد میسر نیست. اما کارکنان این ستاد به صورت معمول از کارکنان وزارت کشور انتخاب می‌شوند.

در آن انتخابات محدودیت‌ها و گزینش‌های غیر معمولی صورت گرفته بود تا جایی که حتی کارکنان عادی دفتر انتخابات نیز از حضور در ستاد منع شده بودند.

در این زمینه چهار روز پیش از برگزاری انتخابات، بیانیه ای با امضای «جمعی از کارکنان ستاد انتخابات کشور» منتشر شد که نسبت به تغییر و دست‌کاری آرا مردم در ستاد انتخابات کشور از طریق چینش جهت دار و مشکوک در این ستاد، بویژه در اداره اتاق تجمیع آراء به سرپرستی فردی بنام «سیدحسن میردامادی» هشدار می داد.

در بخشی از آن نامه آمده بود:«اهداف و برنامه ریزی در ستاد انتخابات کشور، به طور آشکار و متقنی به سمت صیانت و سلامت از آراء مردم در انتخابات ۲۲ خرداد ۸۸ پیش نمی‌رود، این موضوع نیز در برگزاری انتخابات هشتمین دوره مجلس شورای اسلامی در روز جمعه ۲۴ اسفند ۸۶ به نحوی شاهد آن بوده‌ایم، اما از بیم و هراس آینده شغلی خود دم فرو بستیم، ولیکن دچار عذاب وجدانی شده‌ایم که هنوز ادامه دارد، هم اکنون آن شرایط و فضای ناسالم به وضوح قابل درک، مشاهده و به مراتب بدتر از آن زمان است و این مشکل اساسی را تعدادی از کارشناسان اصیل و با وجدان وزارت کشور در ستاد انتخابات کشور و یا وزارتخانه فعال هستند، بدان اذعان دارند، اما متاسفانه با دلی پرخون جز اطلاع‌رسانی پر بیم و هراس، کاری از دستشان بر نمی‌آید. (هرچند که می‌دانیم پس از انتشار این مطلب آقایان به تکذیب آن خواهند پرداخت) در این جا فضایی امنیتی تیره، تاریک، غیر شفاف، و غیر کارشناسی که هرگز در طول تاریخ برگزاری انتخابات شاهد آن نبوده‌ایم، روح و روان ما را آزرده و خواب را بر ما حرام کرده است.»

نویسندگان این نامه خود را از کارشناسان و مدیران انتخابات در دوره‌های مختلف معرفی کردند. این نامه که رونوشت آن برای رونوشت آن به مجلس خبرگان رهبری، مجلس شورای اسلامی، قوه قضائیه، کمیته صیانت از آرا، بازرسی بیت رهبری، سازمان بازرسی کل کشور و کاندیداهای دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری ارسال شد، خواستار اعزام بازرسانی به «اتاق تجمیع آمار» در ستاد انتخابات کشور بود.« ناظرانی از کمیته صیانت از آراء مردم به اتفاق نمایندگانی از دفتر بازرسی بیت مقام معظم رهبری و سازمان بازرسی کل کشور را درون «اتاق تجمیع آمار» در ستاد انتخابات کشور که اکنون به فرمان فردی غیر وزارت کشوری به نام «سید حسن میردامادی» است، بفرستید تا با حضور مستمر و آنی، نگهبان آراء مردم باشند»

حجت الاسلام سید حسن میردامادی. با نام مستعار «مهدی‌زاده» از کارکنان وزارت اطلاعات، به روحانی متخصص کامپیوتر و هکر معروف بوده و با سید محمد جهرمی وزیر کار دولت نهم و سخنگوی پیشین شورای نگهبان دوستی و همکاری داشته است.

بر پایه همین نامه و گزارش تفصیلی کمیته صیانت از آرای میرحسین موسوی، در انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۸ وی به اتفاق ۶ نفر دیگر از متخصصین کامپیوتر برای یک ماموریت انتخاباتی به وزارت کشور رفته بود.

یک پایش مجازی نشان می دهد از سیدحسن میردامادی تنها سه مصاحبه بدون تصویر موجود است که به عنوان وکیل دادگستری با خبرگزاری ایسنا انجام داده. این مصاحبه‌ها مربوط به سال های ۸۱ و ۸۲ است؛ سال‌هایی که سیدمحمد جهرمی در شورای نگهبان حضور داشت. عنوان مصاحبه‌ها تصدیق می‌کند که وی با شورای نگهبان همکاری داشته و دانشی در زمینه اینترنت، هک و آی‌سی‌تی دارد.

پس از انتخابات، موارد مطرح شده در نامه سرگشاده جمعی از کارکنان وزارت کشور در گزارش تفصیلی کمیته صیانت از آرای میرحسین موسوی با عنوان« سازماندهی یکپارچه و بسته در ستاد انتخابات کشور و هیأت‌های اجرایی» بازتاب یافت.

در این گزارش به طور مشخص به مواردی چون ساختار قرنطینه‌ای تا پایین‌ترین سطوح ستاد انتخابات کشور و هیأت‌های اجرایی، تغییر یکباره تمامی کارکنان و کارشناسان دفتر انتخابات وزارت کشور و جایگزینی افرادی خارج از وزارت کشور به جای آنان، تغییر عوامل سایت شمارش آرای وزارت کشور،ایجاد سیستمی بسته و محدود به چند فرد خاص از دستگاه‌های نظارت و اجرا، به نحوی که در روز انتخابات فقط صادق محصولی، کامران دانشجو و یک فرد دیگر در اتاق تجمیع کلی آراء در ستاد انتخابات حضور داشتند و نمایندگان نامزدها قادر به نزدیک شدن به این اتاق هم نشدند.

در آن گزارش همچنین آمده بود که علیرغم درخواست‌های متعدد نمایندگان ستادهای موسوی و کروبی، مدیران ستاد انتخابات و وزیر کشور از پذیرش نمایندگان نامزدها و دادن ملاقات امتناع می کردند.

سال ۹۵ نیز سایت سحام نیوز متن نامه‌ محرمانه‌ای را منتشر کرد که از سوی میرحسین موسوی و مهدی کروبی ۱۲ روز قبل از انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۸۸،خطاب به آیت الله خامنه‌ای نوشته شده است.

در این نامه، که متن و تصویر آن برای نخستین بار منتشر می‌شد، دو کاندیدای اصلاح‌طلب انتخابات با ذکر برخی از اقدامات دستگاه‌های اجرایی و نظارتی انتخابات، بر «دغدغه‌های جدی» خود در مورد بی‌طرفی این دستگاه ها و «صحت» فرایند برگزاری انتخابات تاکید کرده‌اند.

نخستین درخواست میرحسین موسوی و مهدی کروبی این بوده که شورای نگهبان و وزارت کشور امکان «حضور نمایندگان نامزدهای ریاست جمهوری در تمام شعب اخذ رای و اماکن استقرار دستگاه های شمارش آرا و هیات‌های اجرایی» را، با توجه به اینکه چنین حضوری در قوانین ایران به رسمیت شناخته شده، فراهم کنند.

نقل قول‌های مشابه دیگری نیز درباره روندی مشکوک در ستاد انتخابات کشور از سوی برخی فعالان اصلاح طلب و ستاد میر حسین موسوی وجود دارد که تاکنون رسانه‌ای نشده است. یکی از این روایت‌ها، مواجهه جمعی از اعضای ستاد مرکزی میرحسین موسوی به اتفاق الیاس حضرتی مدیر مسئول روزنامه اعتماد  با سعید مرتضوی در ستاد انتخابات کشور در ساعات پایانی رای‌گیری است. یکی از اعضای حاضر در این جمع بازگو کرده که پس از مشاهده سعید مرتضوی، الیاس حضرتی خطاب به وی می گوید نوع برخورد مرتضوی از حادثه‌ای خبر می‌دهد و بهتر است ستاد را ترک کنیم.

با گذشت ۹ سال از انتخابات سال ۸۸ و حصر هشت ساله دو نامزد آن انتخابات، اکنون این پرسش مطرح است که چرا جزییات بیشتری از مستندات موجود درباره تقلب دولت در انتخابات منتشر نشده و شاهدان این ماجرا کمتر در این باره سخن گفته‌اند. این در حالی است که اطلاعات و اسناد متعددی از اختلاس و دیگری مفاسد سیاسی و اقتصادی اعضای دولت نهم و دهم منتشر شده و تعدادی از آنان حتی به‌ خاطر آن در زندان بسر می‌برند.

آیا هویت آمران و مباشران تقلب در انتخابات سال ۸۸ همچون آمران و عاملان قتل‌های زنجیره ای و اعدام‌های سال ۶۷ جز اسرار نظام است و سرنوشت حصر نیز به این راز مهم جمهوری اسلامی گره خورده است؟

ظاهرا موضوع فراتر از رازگونه بودن این ماجرا است. مخفی‌کردن دست‌کاری آراء در ستاد انتخابات کشور دست کم از دید اهل فن و نامزدهای انتخاباتی امکان‌پذیر نبود. همان موقع نیز نمایندگانی که از طرف موسوی کروبی با شورای نگهبان مذاکره می‌کردند، خواستار بازشماری کلیه آرا برای بررسی مجدد تعداد آرا ماخوذه بودند اما شورای نگهبان صرفا با بازشماری ۱۰ درصد از آرای صندوق‌ها موافق کرد.

درخواست اصلاح‌طلبان خود نشان از آگاه بودن آنان از بروز تقلب در «ستاد انتخابات کشور» داشت. اهمیت موضوع به تصمیمی باز می گردد که پیشتر گرفته شده بود. تصمیمی حتی فراتر از تصمیم احمدی‌نژاد و تیم همراهش. تصمیمی که احتمالا بدون اذن و اطلاع آیت‌الله خامنه‌ای امکان‌پذیر نبود. این موضوع را می توان از محتوای جلسه‌ای استنباط کرد که نمایندگان نامزدها روز ۲۶ خرداد سال ۸۸ با آیت‌الله خامنه‌ای داشتند. جزئیات این جلسه سال ۹۱ در کتابی با عنوان «من مدیر جلسه‌ام» منتشر شد و برخی از سایت‌های طرفدار آیت‌الله خامنه‌ای آن را بازنشر کرده‌اند.

نویسنده کتاب «رحیم مخدومی» است و جزئیات این دیدار توسط «جعفر فرجی»، قائم مقام ستاد انتخاباتی آقای احمدی‌نژاد روایت شده که در جلسه دفتر آیت‌الله خامنه‌ای حضور داشته است.

روایات آن کتاب نشان می‌دهد که آیت‌الله خامنه‌ای استدلال و پیشنهاد هیچ یک از نمایندگان نامزدها را نمی‌پذیرد و در انتها نیز می گوید:«درباره ابطال انتخابات که هی تکرار می‌کنید؛ اگر تمام دنیا روبروی من بایستن که باید این انتخابات ابطال بشه، من رو به روی تمام دنیا می‌ایستم و نمی‌ذارم که انتخابات ابطال بشه. ابطال انتخابات، تودهنی به مردمه».

آقای خامنه ای سپس به انتخابات دوم خرداد اشاره کرده که آنجا نیز عده‌ای خواستار ابطال انتخابات بودند اما وی در مقابل آنان ایستاده است:«اون زمانی که آقای خاتمی رأی آورد، یه سری از دوستانی که شما هم می‌شناسیدشون جمع شدن اومدن پیش من، گفتن باید انتخابات ابطال بشه، من اونجا آن چنان تشری به اونا زدم که از اون وقت تا به حال دلشون دیگه با من صاف نشد.».

اما مقایسه انتخابات سال ۷۶ با انتخابات سال ۸۸ از اساس مع الفارق بود. زیرا در انتخابات سال ۷۶ محمد خاتمی و حامیانش نقشی در دولت یا وزارت کشور نداشتند که بتوانند در انتخابات به نفع خویش فعلی مرتکب شوند. از این رو اشاره به انتخابات سال ۷۶ از سوی آیت‌الله خامنه‌ای اساسا خارج از موضوع آن جلسه بود.

از این رو می‌توان گفت موضوع حصر و ادامه آن به همین ناگفته‌ها گره خورده است؛ ناگفته‌هایی که همچون آتشی زیر خاکستر می‌تواند بار دیگر دامان جمهوری اسلامی را فرا گیرد.