#فقط_منو_ببرید_ایران

قصه مهاجران اجباری

زیتون– علیرضا رضایی٬ روزنامه‌نگار٬ بلاگر و طنز پرداز ایرانی٬ در نهایت امروز در شهر لیل فرانسه به خاک سپرده شد.

 

 

درگذشت ناگهانی علیرضا رضایی گذشته از غم درگذشت او٬ یاد آور واقعیت تلخ «مرگ دور از وطن» شد.

سالهاست که ایرانیان در تبعید می‌میرند و پیکرشان در گوشه کنار این دنیا به رسم امانت به خاک سپرده می‌شوند تا روزی که امکان بازگشت به وطن و آرامیدن در خاک ایران را پیدا کنند.

علیرضا رضایی اما پیشتر این واقعیت را پیش‌بینی کرده و خواسته‌اش مبنی به بازگشت به وطن٬ به هر روشی را مطرح کرده بود.

او دو سال پیش طی توییتی خواسته بود تا پس از مرگ٬ پیکرش به ایران بازگردانده شود.

کاربران ایرانی توییتر در اولین واکنش به درگذشت علیرضا رضایی و بازخوانی خواسته او مبنی به بازگرداندن پیگرش به ایران هشتگ  ترند شد.

پناه فرهاد بهمن٬ روزنامه نگار٬ نیز در این رابطه نوشت:

از سوی دیگر اما کاربران معروف به «ارزشی» نیز نسبت به این موضوع بی واکنش نبودند.

عباس کلاهدوز٬ خبرنگار و مدیر کل سیاسی خبرگزاری تسنیم در این رابطه نوشت:

این توییت واکنش‌های فراوانی را در پی داشت.

یکی از خبرنگاران خبرگزاری فارس نیز در واکنش به حمایت آسیه باکری٬ دختر شهید باکری از علیرضا رضایی٬ نوشت:

زهرا طباخی٬ ستون نویس روزنامه جوان و از چهره‌های امنیتی توییتر فارسی٬ اما در این رابطه واکنشی متفاوت داشت:

او همچنین با منشن کردن محمدجواد ظریف٬ وزیر امور خارجه ایران٬ خواستار اجرا این خواسته رضایی شد.

در نهایت اما خانواده این طنز نویس تصمیم گرفتند تا پیکر علیرضا رضایی را در شهر محل زندگی‌اش در فرانسه به امانت بگذارند تا روزی که بتواند در آرامش به وطن بازگردد.

تلگرام
توییتر
فیس بوک
واتزاپ

2 پاسخ

  1. به هرحال باید قبول کنیم که بحث در مورد مقدسات یک چیز است و مسخره کردن چیز دیگری است و اینکه ایشان به تمسخر اعتقادات مسلمانان می پرداخته و اعمال حکومت اخوندی را با اصل اسلام یکسان می دانسته کاملا نادرست است و قابل دفاع نیست .

  2. مکه که یافت باز فتوح
    اهلش گشتند باز بروح
    مگر چند تن سگواره
    سخره کنان همواره
    نه خاموشان ز سنگان
    نه بگذرند به سلمان
    آنان شدند پس معدوم
    ولو به کعبه مکتوم

دیدگاه‌ها بسته‌اند.

در تحلیل سیاسی و روانشناختی دیکتاتوری، مسئله مقصر دانستن پذیرفتگان دیکتاتوری به عنوان افرادی که در بقای آن نقش دارند، بسیار چالش‌برانگیز است. آیا می‌توان پذیرفت که کسانی که به دلایل مختلف به نظام دیکتاتوری

ادامه »

امروز یکم نوامبر، روز جهانی وگن است؛ این روز، یادبودِ تمام دردمندی‌ها و خودآگاهی‌هایی است که انسان‌هایی عاشق، اندیشمند و بیزار از خشونت و

ادامه »

  در حالی‌که با نفس‌های حبس‌شده در سینه منتظر حمله نظامی اسرائیل به کشور‌مان هستیم، به نگارش این یاداشت کوتاه

ادامه »