زیتون– سندیکای کارگران شرکت نیشکر هفت تپه خبر داد که ساعتی پیش اسماعیل بخشی مجددا بازداشت شد.

کانال تلگرامی این سندیکا نوشت که دقایقی پیش تعداد زیادی نیروی مسلح همراه با چهار ماشین پاترول به خانه اسماعیل بخشی هجوم برده و او را باز داشت کرده‌اند.

در این گزارش تاکید شده است که هویت افراد مسلح تا ارسال این‌خبر نا مشخص اعلام شده است.

صبح امروز نیز سپیده قلیان٬ فعال سیاسی به همراه برادرش بازداشت شده بود.

شب گذشته (شنبه) «مستندی» از اعتراف‌های‌ او طی بازداشت قبلی از ۲۰:۳۰ پخش شده بود.

همچنین جمال حیدری، وکیل او، خبر داده‌ که او، همراه برادرش، در خانه‌پدری‌اش در اهواز بازداشت شده.

سپیده قلیان، دانشجو و فعال مدنی، مدتی پیش در اعتراض‌های کارگری هفت‌تپه بازداشت‌شده‌بود و با قرار وثیقه آزاد بود.
دیشب بخش خبری ۲۰:۳۰ شبکه یک‌سیما، فیلمی از اعتراف‌های قلیان، اسماعیل بخشی و علی نجاتی پخش کرد که به هم‌کاری با حزب‌های کمونیستی بیرون از کشور اعتراف داشتند. قلیان دیشب توییت کرده‌بود حالا که اعتراف‌های‌اش پخش‌شده، می‌خواهد که دادگاه‌اش هم علنی باشد.
قلیان و بخشی پس‌از آزادی زندان، خبر داده بودند که در زمان بازداشت شکنجه‌شده‌اند.

پیشتر سپیده قلیان، فعال مدنی که همراه با اسماعیل بخشی و شماری از کارگران نیشکر هفت تپه در آبان ماه بازداشت شد و نزدیک به یک ماه زندانی بود، روز چهارشنبه ۱۹ دی در صفحه توئیترش موضوع شکنجه خود و اسماعیل بخشی را شرح داد.

خانم قلیان با اعلام اینکه ماموران اطلاعات‌ روز دوشنبه هفته جاری در دیداری، موضوع شکنجه را ناشی از «توهم او و اسماعیل بخشی» دانسته‌اند،‌ نوشت: «یادآوری ۳۰ روز رفتار وحشیانه و ضدبشری هنوز هم می‌تواند چشم‌هایش را خیس کند و تنش را بلرزاند. حین دستگیری، اسماعیل بخشی سعی می‌کرد مرا از زیر ضرب و شتم ماموران بیرون بکشد اما خودش را چنان به باد کتک گرفتند که بیهوش شد.»

وی افزوده است:‌ «شکنجه آقای بخشی از زمان بازداشت تا انتقال به بازداشتگاه اطلاعات اهواز آن چنان شدید بود که در ۱۰ روز نخست بازداشت تصور می‌کردم که این فعال کارگری مرده است.»

این فعال مدنی اظهار داشت: «ده روز نه می‌توانستم غذا بخورم، نه می‌دانستم شب است یا روز؟ فریاد می‌کشیدم، تا اینکه از بی‌قراری‌ها و فریادهایم عاصی شدند و نزدیک اتاق بازجویی‌اش بردند و صدای زخمی‌اش را شنیدم. برادرم اسماعیل زنده بود.»

به گفته خانم قلیان، در زمان بازداشت،‌ سایه‌ کابل بالای سرش بود تا اعتراف بنویسد و نوشته است: «ای کاش و صد‌ای کاش شکنجه به همان ضرب‌وشتم خلاصه می‌شد. وارد کردن اتهامات جنسی، در جایی که قطعاً حتی اگر فریاد می‌زدم صدایم به جایی نمی‌رسید، دردناک‌ترین قسمت ماجرا بود.»