17 پاسخ

1. خدا رو شکر در روزهای گذشته بعد از اعتراضات ۹۸ مردم، دکتر شجاعی به تلویزیون جمهوری اسلامی آمد و برخلاف گذشته تلویزیون هم حرفهای او را سانسور نکرد و در یک برنامه زنده اسلام واقعی رو نشان مردم داد. اسلامی که در آن کشتار و شکنجه ۱۰۰۰۰ نفر برای حفظ دین و حکومت اسلامی مجاز شمرده شده است.

2. هوشنگ جان درست نوشتید ولی خواهسشمندم توصیه به بازسازی نفرمایید.
   این شیعه تا جایی که من دیدم و دریافتم ساخته و پرداخته ملایان است . به آن بخش سنی هم خیلی چیزها اضافه کردند. چاره ای هم نداشتند ، چون چیزی برای حکومت کردن نداشتند و میبایست با ساختن حدیث جبران میکردند ! پیغمبر اسلام پیش بینی این دم و دستگاه را نمیکرد. هدفش مردم خودش (بقول قرآن قوم عربزبان) بود.
   در این روزگار هم چه نیازی است که به ۱۴ قرن پیش حجاز برگردیم و گدایی اخلاق و معنویت کنیم؟ از کسانی که در حمله به همین ایران از هیچ جنایتی پرهیز نکردند به زن و بچه مردم هم رحم نکردند !؟
   بر آنچه نوشتید این را نیز بیفزایم که در حرم امام رضا هم بمب گذاشتند و سپس به یک اسیر تهمت زدند و اعدامش کردند. این رفتارها نشان میدهد که اینها تا چه اندازه . . . ! هر چه بگوییم کمتر از آن است که هستند !

3. در خاتمه و صرفنظر از بسیارى از روایات معتبر شیعه و سنى مبتنى بر شکنجه شدن این ملجم مرادى ، میتوانیم این سوال را هم طرح کنیم که اصولاً آیا حضرت على بعنوان شاگرد پرورش یافته در مکتب پیامبر رحمت ، آیا نمیتوانستند امر کنند که من قاتل را بخشیدم و ابن ملجم مجازات نشود ؟ یا جانشینان حضرت على که خود از برجسته ترین شخصیتهاى اسلامى نمیتوانستند از مجازات ابن ملجم صرفنظر کنند ؟ صدها سال بعد از ان واقعه هنوز هم خیلیها قاتلین فرزندان یا پدران خود را میبخشند .

4. آفرین بر آقای مقامی

5. آقای اشکوری عزیز،چیزی که شما نام دلیل بر عدم انجام این عمل غیر اسلامی بر آن گذاشته‌اید چنین کارکردی ندارد که نفس انجام آن عمل را نفی کند.این که وصیت این بوده و حکم اسلام آن بوده که نافی انجام عمل نیست بلکه اتهام انجام یک عمل ضد اسلامی را متوجه امام حسن کرده است.دوست عزیز تاریخ و تاریخ‌نگاری یک علم است و روش خودش را دارد.با قبول متدولوژی شما به عنوان مثال میتوان به کلی وقوع حادثه کربلا را هم انکار کرد و گفت چون معاویه وصیت کرده که از ریختن خون فرزندان علی پرهیز شود و این عمل هم غیر اسلامی است،پس نتیجه میگیریم که واقعه کربلا دروغ است و به یزید تهمت زده شده و ما چه اصراری به واقعی بودن آن داریم!! ما اصرار به چیزی نداریم.منابع تاریخی چنین شهادتی داده‌اند.حالا جالب است که خود علی بن ابی طالب توصیه به عفو ابن ملجم کرده و امام حسن توصیه را نپذیرفته و ابن ملجم را گردن زده است.دیگر این که قابل انکار نیست و براحتی میتوان تصور کرد که شاید بقیه وصیت را هم نادیده گرفته باشد.روزگاری برای مردم ما هم دروغگویی و گناه کردن مراجع تقلید یک امر غیرقابل باور بود ولی همگی دیدیم که کردند.ظهر عاشورا مردم را با ماشین زیر گرفتند و مراجع سکوت کردند.در مورد شکنجه و فساد و مثله کردن هم سکوت و حتی حمایت کردند.به چه دلیلی من باید بپذیرم پیشینیان این جماعت از خودشان بهتر بوده‌اند؟! تعصب را کنار بگذاریم.اگر با تعصب میشد از بن‌بست مذهبی خارج شد،اکنون ما زرتشتی بودیم نه مسلمان.انگلستان و اسکاندیناوی و آلمان هم کاتولیک بودند نه پروتستان.اکنون زمان کنار گذاشتن تعصب و بازسازی مذهب بیمار شیعه است.فردای جمع شدن حکومت دینی بسیار دیر خواهد بود.

6. آقای اشکوری عزیز،چیزی که شما نام دلیل بر عدم انجام این عمل غیر اسلامی بر آن گذاشته‌اید چنین کارکردی ندارد که نفس انجام آن عمل را نفی کند.این که وصیت این بوده و حکم اسلام آن بوده که نافی انجام عمل نیست بلکه اتهام انجام یک عمل ضد اسلامی را متوجه امام حسن کرده است.دوست عزیز تاریخ و تاریخ‌نگاری یک علم است و روش خودش را دارد.با قبول متدولوژی شما به عنوان مثال میتوان به کلی وقوع حادثه کربلا را هم انکار کرد و گفت چون معاویه وصیت کرده که از ریختن خون فرزندان علی پرهیز شود و این عمل هم غیر اسلامی است،پس نتیجه میگیریم که واقعه کربلا دروغ است و به یزید تهمت زده شده و ما چه اصراری به واقعی بودن آن داریم!! ما اصرار به چیزی نداریم.منابع تاریخی چنین شهادتی داده‌اند.حالا جالب است که خود علی بن ابی طالب توصیه به عفو ابن ملجم کرده و امام حسن توصیه را نپذیرفته و ابن ملجم را گردن زده است.دیگر این که قابل انکار نیست و براحتی میتوان تصور کرد که شاید بقیه وصیت را هم نادیده گرفته باشد.روزگاری برای مردم ما هم دروغگویی و گناه کردن مراجع تقلید یک امر غیرقابل باور بود ولی همگی دیدیم که کردند.ظهر عاشورا مردم را با ماشین زیر گرفتند و مراجع سکوت کردند.در مورد شکنجه و فساد و مثله کردن هم سکوت و حتی حمایت کردند.به چه دلیلی من باید بپذیرم پیشینیان این جماعت از خودشان بهتر بوده‌اند؟! تعصب را کنار بگذاریم.اگر با تعصب میشد از بن‌بست مذهبی خارج شد،اکنون ما زرتشتی بودیم نه مسلمان.انگلستان و اسکاندیناوی و آلمان هم کاتولیک بودند نه پروتستان.اکنون زمان کنار گذاشتن تعصب و بازسازی مذهب بیمار شیعه است.فردای جمع شدن حکومت دینی بسیار دیر خواهد بود.

7. از جناب اشکوری سپاسگزاریم.البته صرفا بدلیل طرح موضوع و نه برای روش پر از ابهام ایشان در بررسی.خروجی کلام آقای اشکوری تنها “نمی باید باشد”است، نه اینکه نبوده است.ایشان تنها با تاکید بر اینکه شکنجه از امامان دور است و یا عمل نکردن به وصیت پدر برای حسنین مذمت دارد،نتیجه گرفته اند که پس نبوده است.درست شبیه به اینکه تصویر خبری که از عیسی ابن مریم داریم را مساوی با واقعیت زندگی ایشان دانسته و بگوئیم که ایشان ازدواج نکرده اند.یهنی خلط زایش مصداق از تصور.یا تصویری که از حاکمان اسلامی داشته ایم را مساوی با پرهیز ایشان از ظلم و دروغ و تباهی بدانیم.یعنی رها کردن مصداق و آویزان شدن به تصور!!!

8. تکمله
   از اظهار لطف و حسن ظن برخی دوستان نیز سپاسگزارم
   اشکوری

9. با سلام و سپاس از همه دوستانی که از سر احساس مسئولیت در باره نوشته ام اظهار نظر کرده اند. از آنجا که قبلا اعلام کرده ام که به کامنت هایی پاسخ می دهم که به موضوع مقاله مرتبط باشد، از این رو از دوستانی که به اظهارنظرها و ملاحظات شان (درست و یا ندارست) پاسخ نمی دهم، پوزش می خواهم در این پاسخ کوتاه به شرحی کوتاه بسنده می کنم امیدوارم برای هوشمندان کفایت کند.
   یکم. موضوع مقاله بررسی کوتاه یک رخداد تاریخی در تاریخ اسلام و آن هم به انگیزه واکنش به یک برنامه تلویزیونی بوده است و بس. گفته شد که وارثان علی بن ابی طالب ضارب و قاتل پدرشان را مثله کرده و سوزانده اند. مدعای من روشن است: گفته ام، به رغم برخی روایات موجود در منابع اسلامی، چنین روایاتی نمی توانند درست باشد. به سه دلیل نیز اشاره کرده ام. اول وصایای روشن و بی ابهام صاحب دم اصلی یعنی علی، دوم حرمت تعذیب و سوم حرمت قاطع مثله شدن در سنت نبوی و اسلامی.
   حال شیوه نقد این مدعیات از یک سو اثبات سندی روایات مورد اشاره است و از سوی دیگر رد کردن ادله من. دوستانی که سخن گفته اند عموما نه وثاقت سندی و یا محتوایی روایات مورد بحث را اثبات و مدلل کرده اند و نه به طور مستند و معقول ادله مرا نقض کرده اند. لطفا ادله مرا به نحو علمی و استدلالی رد کنید. ممکن است بفرمایید این ادله برای من قانع کننده نبوده و نیست. بسیار خوب! استدلال کنید. من می شنوم.
   دوم. از جمله سخن درستی که گفته شده این است که ممکن است کسی سخن درستی بگوید ولی در عمل خلاف آن را عمل کند. سخن حقی است و کاملا معقول ولی به صرف ادعا و احتمال عقلایی که نمی شود نظریه ای را رد کرد. باید منطقا ادله مثبته وجود داشته باشد. باید مستندا ثابت شود فلان کس چنان کرده است. به ویژه در جاهایی که معارض وجود دارد.
   سوم. برخی مرا متهم کرده اند که از موضع اعتقادی سخن گفته ام و حال آن که با نیت خوانی که نمی شود از استدلال گریخت. لطفا هاتوا برهانکم. من استدلال کرده ام شما هم استدلال کنید. صادقانه بگویم نه از موضع ایمانی و اعتقادی سخن گفته ام و نه از موضوع مدرن و حقوق بشری. کلمات من سنجیده اند. حتی از کلمه «شکنجه» در پرانتز یاد کرده ام چرا که شکنجه با تعریف و طول و عرضی که امروز دارد، به کلی با گذشته متفاوت است. تا چندی پیش و حتی الان بسیاری از مجازات ها عنوان شکنجه نداشت ولی حالا دارد.
   چهارم. از منتقدان خواهش می کنم که با خشم و کینه و نفرت و نسبت های خلاف و حداقل اثبات نشده وارد مباحثه علمی نشوند. راستی چه اصراری است که بگویید نه خیر! روایات مجازات ابن ملجم درست است؟! چرا که فلانی در فلان جا فلان کار خلاف را کرده است؟! گنه کرد در بلخ آهنگری . . .! برخی منتقدان فقط قتل قابیل را به گردن حسن و حسین و علی و دیگر مسلمانان نیدنداخته اند!
   پنجم. بعض گفته اند این گونه مقالات مشکلی نخواهد کرد. می پرسم در روایات متعارض تاریخی (اعم از تاریخ اسلام و یا ایران و یا . . .) چه باید کرد؟ راهی جز تعادل و تراجیح داریم؟ درست است که در تحقیقات تاریخی، انکشاف حقیقت کار دشواری است ولی در هرحال برای کشف حقایق به طور نسبی راهها معیارهای شناخته شده و معقولی وجود دارد.
   در هرحال امیدوارم عرصه تحقیق و علم از عرصه احساسات و نفرت به دور باشد و بدانیم خشم و نفرت (ولو در جای خود حق) مانع تعقل درست و رؤیت حقیقت است. یکی از ایرادهای حاکمان فعلی کشور ما این است که از یک سو جزم اندیش اند و همه چیز را از منظر ایمان غالبا جاهلانه می بینند واز سوی دیگر خشم و نفرت و کینه ورزی چشم تعقل و عدل و انصاف شان را کور کرده است. چرا برخی مخالفان و منتقدان این حکومت در همان دام افتاده و همان سنت سیئه را پی گرفته اند؟!
   با سپاس مجدد
   اشکوری

10. ظاهراً عیبِ مؤمنین این است که وقتی به مطلبی ایمان دارند، حاضر نیستند هیچ دلیل و منطقی را در نفی آن مطبل بپذیرند و با هزاران صغری و کبری سعی می کنند که نظر عقیده ی خودشان را موجه جلوه بدهند. جناب آقای اشکوری انسان آزاده با شرف و ملایی است که ظاهراً دچار مشکل پیش گفته است. ایشان علی رغم اینکه می فرمایند روایاتی در خصوص شکنجه ی ابن ملجم وجود دارد و حتی موردی را اشاره می فرمایند که از فردی نکته سنج و دقیق( طه حسین ) ذکر شده است، با اینحال سعی می کنند با بیان اینکه از فرزندان پیامبر چنین چیزی محال است و یا سنت احترام به پدر در نزد اعراب چنین و چنان است و اینکه تخطی از سنت قرآن و رسول مثلا توسط فرزندان علی ممکن نیست، اصل موضوع را لوث بنمایند. علت اصلی چنین رویکردی این است که ایشان مانند همه ی مؤمنین حاضر نیستند مطلبی خلاف آنچه به آن ایمان دارند بپذیرند در حالی در جای جای تاریخ اسلام از سرنوشت قوم بنی قریضه گرفته، تا عاقبت جنگجویان خیبر، خونری زیهای جنگ رّده، سرنوشت چهار هزار رزمنده ی خوارج، سرنوشت رقت بار ایرانی ها در زمان امویان و عباسیان و هزاران موارد دیگر، همه و همه پر است از بی رحمی ها و شکنجه ها و قتل و غارت ها ووو …. وقتی تاریخی به قضایا نگاه بشود و آنچه اعراب بطور اعم انجام میداده اند، پذیرش شکنجه ی ابن ملجم بسیار آسان خواهد بود. هیچ معیاری برای درستی یا غلط بودن روایات وجود ندارد و آنچه بعنوان علم رجال گفته میشود خود غیر علمی ترین روش است برای تشخیص درستی و نادرستی یک روایت بنابر این اگر سایر روایات که با وصله پینه کردن علما سعی در درست جلوه دادن آنها میشود، درست هستند ، روایت شکنجه ی ابن ملجم هم درست است.

11. دیدگاه نویسنده واقعا شگفت‌آور است.تمام مقاله تکرار این ادعاست که چون شکنجه و مثله در اسلام حرام است،پس انجام هم نشده است!! گویی نویسنده که روزی روحانی شیعه بوده به هیچوجه نمیتواند بپذیرد امام دوم شیعیان به خونخواهی امام اول حکم قرآن را زیر پا گذاشته باشد.اما در دیدگاه علمی چنین دیدی مورد قبول نیست زیرا نامش تعصب است.وقتی تمام منابع موجود تاریخی بر قتل فجیع قاتل امام اول تاکید دارند پس تاریخ هم همین است،مگر آن که منبع تاریخی موثقتری معرفی شود که دیدگاه بقیه مورخان را رد کند.اما این سرنا را از سر گشاد زدن است.اگر تاریخ میگوید اینان حکم قرآن را زیر پا گذاشته‌اند پس معصوم نیستند،نه آن که بگوییم چون معصوم هستند پس مورخان اشتباه گزارش داده‌اند.بگذریم که این ۳ امام شیعه در جریان اشغال ایران توسط اعراب جنایات هولناکتری هم انجام داده‌اند که گویا چون این جنایات بر علیه نامسلمانان و غیر عربان انجام شده پس اساسا ارزش یادآوری هم ندارند.فقط سرکوب شورش استان فارس توسط زیاد ابن ابیه فرماندار اشغالگر و منصوب علی ابن ابی طالب که فارس را در سیل خون غرق کرد و کشتار مردم قهرمان گرگان که در حال دفاع از میهن خود بودند و به فرمان ابن قتیبه جنایتکار از خونشان آسیاب گردانده شد و این واقعیت که حسن و حسین جزو این لشکر متجاوز بوده‌اند خود گویاست که اینان چه اندازه به احکامی از این دست پایبند بوده‌اند.این احکام بر فرض درستی هم منحصر به منع شکنجه مسلمان بوده‌اند نه هر بنی بشری.حکم نهایی قرآن در مورد غیر مسلمانان مشخص است.مسیحیان و یهودیان و صابئین در صورت عدم ستیز با حاکمیت اشغالگر از حق حیات و عقیده(بدون حق تبلیغ و با پرداخت مالیات بر دین خود) برخوردارند و دیگران-از جمله زرتشتیان-بین اسلام و شمشیر باید یکی را برگزینند.این که حکومتهای اسلامی از همان بدو ابتدا تا جمهوری اسلامی هم تا چه اندازه به این احکام پایبند بوده‌اند خود ناگفته پیداست.پس این حکم که چون اسلام چنین حکم کرده پس شکی نیست که طبق همین احکام عمل شده(!!) چیزی جز تعصب کودکانه نویسنده را نمیرساند.

12. آقای اشکوری با سلام
    ممنون از نوشته شما. تکیه اصلی شما در استنادات بر روی سخنان امام علی یا سنت اسلامی و… است در حالیکه مسئله اصلی که ضروری است به آن پرداخته شود تعیین تکلیف نوشته های تاریخی است که متاسفانه شما به آن نپرداخته اید و نوشته شما در این زمینه بیشتر سوال برانگیز است و… بهر حال شما که وارد این موضوع شده اید خوب بود که حق مطلب را ادا میکردید
    من سخن را کوتاه میکنم و توجه شما را به توضیحاتی که شخص محترمی در اینترنت منتشر کرده جلب میکنم
    http://www.eslam.nu/2016/06/27/نحوه-کشتن-ابن-ملجم-دروغ-آخوندهاى-شیعه/
    درود
    پیش از هر چیز باید بگویم که من برای تمامی انسان ها احترام قائل هستم و هر چند که نویسنده محترم، رعایت ادب را نکرده، ولی بنده رعایت ادب را خواهم کرد. و با این که من خودم رو آدم منطقی میدونم، ولی مطالب بالا بسیاری دارای مغلطه است.
    چند اشکال به مقاله فوق وارد است.
    ۱. عدم صحت نقل از کتب تاریخی.
    ۲. غلو و اغراق های زیاد درون متن.
    ۳. پیش داوری.
    ۴. توهین و بی احترامی به معتقدات یک امت.
    اما برای نقد مطلب فوق لازم می دونم چند نکته رو اجمالی بیان کنم و از نویسنده محترم دکتر روشنگر (که اگر اشتباه نکرده باشم که ایشان دارای چند کتاب هستند – مانند نگاهی نو به اسلام؛ اسلام و مسلمانی؛ بازشناسی قرآن و … – و بنده همه آنها را مطالعه کرده ام) بخواهم تا مطالب من رو دقیق بخوانند و سر فرصت نقد کنند:
    ۱. اساساً اگر یک انسان منطقی و جویای حق بخواهد اشکالی بر یک امت بگیرد و از یک دین، آیین یا فرقه ای ایرادی بیابد، می بایست از مقبولات همان دین، مطالبی را علیه آن دین بیاورد. مثلا برای نقد مسیحیت از عهد جدید و برای نقد یهود از عهد قدیم و برای نقد اسلام از قرآن آورد. در اینجا نویسنده محترم، اشکالش متوجه آخوندها و به اصطلاح معروف، علمای شیعه می باشد؛ پس اگر بخواهیم اثبات کنیم که آخوندها دروغ می گویند باید از منابع همان فرقه یعنی کتب شیعه مطالبی بیاوریم.
    بدیهی است که اگر به یک شیعه بگویید که مذهب تو باطل است، چون فلان عالم وهابی در کتابش چنین نوشته، می خندد و این مطلب برایش ارزشی ندارد.
    کتاب های فوق که نویسنده به آنها استناد کرده، همگی متعلق به اهل سنت است و جالب این جاست که برخی از آن ها را حتی اهل سنت هم به وثاقت نمی شناسند.
    به عنوان مثال به چند نمونه از نویسندگانی که مولف محترم به آنان استناد کرده را در اینجا بررسی می کنیم:
    ۱. ابن قتیبه دینوری صاحب کتاب الامامه والسیاسه: وی همکاری هایش با خلفای عباسی معروف است و خلفای عباسی دشمنان اصلی امامان شیعه بودند و برخی از امامان شیعه را کشتند.
    ۲. ابن اثیر صاحب کتاب اسد الغابه والکامل: وی از اشخاص محترم نزد اهل سنت است که در هیچ جای کتاب هایش، بهایی به شیعیان نداده است و او هم از علمای درباری و تابع حکومت های فاسد زمان خود بوده است به طوری که پیرامون وی نوشته اند: مؤلف الکامل به دار الاماره زیاد رفت و آمد داشت و برای نور الدین، حدیث و تاریخ می‌گفت. بخصوص در شبهای ماه رمضان که مجلس دربار به شب نشینی و فکاهت و داستان گویی و رقص و آوازه خوانی می‌گذشت!
    ۳. ابن کثیر صاحب کتاب البدایه والنهایه: گرایش‌ ابن‌ کثیر به‌ سلفیّه‌ (وهابیت و داعش امروزی) از شیفتگی‌ او به‌ عمل‌ ابن‌ تیمیه‌ پیداست‌. موضع‌ ابن‌ کثیر در برابر مخالفان‌مذهبی‌، نسبت‌ به‌ موضع‌ او دربرابرغیرمسلمانان‌، سختگیرانه‌تر به‌ نظر می‌آید. ضدیت‌ او با شیعیان‌ در هر مناسبتی‌ خودنمایی‌ می‌کند، اگرچه‌ وی‌ از امامان‌ شیعه‌ به‌ احترام‌ یاد کرده‌، اما پس‌ از ذکر روایت‌ منسوب‌ به‌ پیامبر (ص‌) در مورد امامان‌ دوازده‌گانه‌ و نسبت‌ قریشی‌ آنان‌ یادآور شده‌ که‌ این‌ ۱۲ امام‌ آنانی‌ نیستند که‌ شیعیان‌ بر امامتشان‌ گردن‌ نهاده‌اند. همچنین‌ در مورد علمای‌ شیعه‌، با آنکه‌ از شأن‌ و اثر ایشان‌ یاد کرده‌، ولی‌ تشیع‌ آنان‌ را موجب‌ کاهش‌ اعتبارشان‌دانسته‌ و در برابر این‌ خصومت‌ نسبت‌ به‌ شیعه‌، در رفع‌ اتهام‌ از بنی‌امیه‌ و تأیید ایشان‌ کوشیده‌ است.
    حال نکته مهم در این جاست که نویسنده محترم، بسیاری از مطالب خویش را از منتهی الآمال شیخ عباس قمی نقل می کند ولی نامی از او نمی آورد و در انتها باز هم با توهین به مقدسات یک فرقه، شکنجه ابن ملجم را به حسن و حسین نسبت می دهد در حالی که باز هم به ابن کثیر که دشمن اول شیعیان است استناد می کند و جالب تر آن که متن کتاب را نمی آورد.
    بهتر است بدانیم که امام علی طبق تواریخ شیعه، وصیت به مدارا با ابن ملجم را کرد و حسن وصی شد تا همان ضربه را بر ابن ملجم وارد کند چه از این ضربه کشته شود چه نشود و اینکه بدن ابن ملجم را سوزاندند و یا سلاخی کردند به اشخاصی چون ام هیثم و عبدالله جعفر باز می گردد که هیچ ارتباطی با امامان شیعه ندارد.
    در تمامی تواریخ شیعه، یکی از این دو روایت است که یا حسن وی را گردن زد (به خاطر قتل عمد وی) و یا همان ضربه را بر فرقش زد.
    اما پیرامون اینکه علی در محراب کشته نشده، این هم از همان تواریخی که نویسنده محترم نقل کزده، معلوم می شود که در چه حد اعتبار است! اما اسناد معتبری که نزد یعه مقبول است و تصریح به کشته شدن علی در محراب دارد از این قرار است:
    ۱. مقاتل الطالبین: ۲۲.
    ۲. شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید جلد۶: ۱۱۸. (جالب آن که ابن ابی الحدید سنی است و شیعه نیست.)
    ۳. بحار الانوار جلد۴۲: ۲۳۱.
    امیدوارم این مطالب مقبول افتد و از نویسنده محترم، خواهش دارم که با دقت آن را مطالعه نمایند و اگر باز هم بحثی بود، بنده با کمال میل در خدمتم.
    و خواهشی دیگر از نویسنده محترم دارم و آن اینکه «اگر ما طرف حق باشیم، فکر نکنم دیگر نیازی به توهین داشته باشیم، این اهل باطل هستند که در طول تاریخ، از توهین نمی هراسند.»
    با تشک

13. یعنی با این همه مدارک شکنجه، بازهم قبول ندارید شکنجه صورت گرفته باشد؟
    شما از اعتراف طه حسین به شکنجه، تعجب می کنید و چنین کاری از آن بزرگ بعیدمی دانید؛ چرا کار آن برزگ را با توجه به دلایل موجود، موجه تر نمی یابید؟
    آیا بزرگی در این است که مطابق میل یا اندیشه شما سخن بگوید و اگر خلاف گفت باید بزرگی را برای بزرگان طعن درست کردو

14. ممنون آقای اشکوری که وقت گذاشته اید. جدا مسئله مهم و به روزی را، هم آنها و هم شما بازبینی فرمودید. برای ایرانی ها امروزه چه امری و چه دردری بیش از این مهم، که فرزندان علی ابن ابیطالب همچون خود او دور از فرو رفتن در خون انسان و جنگ بوده‌اند. جدا علی نمونه‌ی کامل از اسلام رحمانی است. اگر دست بر شمشیر توانی برد با شمشیر، رحیم باش. و اوج این رحمانت را در برابر قاتل‌اش نشان می‌دهد. زیرا اگر نشان نمی داد طرفدارانش و دو پسرش معاویه را از حکومت پایین می کشیدند. علی خودش در طول زندگی‌اش هر که را کشت، و هر که را گردن زد، و هر چند هزار خانواده ‌ای را که برای توسعه اسلام، بی‌سرپرست و فرزند و برادر نمود، عین عطوفت و رحمت را بر آنها روا داشت. اسلام آنزمان، و بهتر از امروز، ابدا علاقه‌ای به کشتار و خونریزی نداشت. شمشیر اول اسلام و فرمانده اولین جنگ داخلی عربستان پس از پیامبر، هرگز بی تامل و تفکر و دقت کسی را نکشت و برای همین هم توجه خاصی را به قاتل خود نشان داد تا سابقه‌ی پاک‌اش تا آنسوی قبر سفید بماند. جامعه‌ی ما تشنه‌ی این دانستنی‌هاست. مطهر ساختن پرده‌ی سفیدی که پس از چهل سال حکومت مذهبی بر کشورمان افراشته باید بماند بدست شما و امثال شما است. چه تعمقی و چه غوثی نموده‌اید در تاریخ و چه شگفتیی شما را درگرفته: همچنان از روایات و موضع سنی‌ها باید دوری نماییم. خسته نباشید. خدایتان شما را برای اینکه حقانیت شیعه و روایات شیعه و اسلام رحمانی را بیان نموده و این مذهب را در دل مسلمانان ایران برافروخته نگاه دارید سر پا نگاه دارد.

15. ادیان و سنت ها در جوامع متفاوت توسط مصلحین با انگیزه ایجاد آرامش و حل و فصل مسائل مردم بوجود آمده است و در هر دوره در نوع خود بهترین راه حل ها با توجه به فرهنگ و تمدن آن جوامع ارائه میداده اند و در سیر تجربه و توسعه جوامع ، این سنت ها و منش ها هم به تدریج تغییر کرده است .
    تا اینجای قضیه روشن است و اصولا همه جوامع کمابیش مثل هم بوده اند و خیلی از شخصیت های محبوب تاریخی نیز که اتفاقاً مورد وثوق و احترام ما نیز هستند در دوره خود همین سنت ها را قبول داشتند و به آن عمل میکرده اند که آن نیز قابل درک است و نمی توان از آنها که در آن دوران پرورش یافته بودند انتظار استانداردهای هزاره سوم را داشت .
    اما اشکال این متن و امثال آن این است که سعی در آن دارند که چنین القا کنند که ( مرام و منش امام و اسلام و… از همان موقع دارای استاندارد ی بوده است که امروز هم میتوان از آن دفاع کرد ) چرا ؟ . و به همین دلیل القا کنند (چون این کلام الهی است و کلام الهی که قابل نقض نیست ) و همین جاست که مشکل این جوامع شروع میشود و کسی مثل آقای دکتر شریعتی هم پیدا میشه همین کلام را با شعر و کلام متین و رمانتیک ارائه میکند و برای چند نسل توهم ایجاد میکند .
    جناب حسن یوسفی اشکوری اصلا دلیلی وجود ندارد که زیاد وقت صرف کشف این شود که ابن ملجم را شکنجه کردند یا نه . اگر شکنجه کرده باشند هم چیز عجیبی اتفاق نیافتاده است . چون بالغ بر هزار سال بعد محمد خان قاجار برای گناه نکرده مردم کرمان چهل جفت چشم را بیرون آورد و برای جامعه چیز غریبی نبود و این روش جاری بود . (از این مثال ها در دوره های مختلف زیاد وجود دارد و جالب این است که همزمان این اتفاقات تمدن در آن سوی کره خاکی مشغول تدوین قراردادهای جدید اجتماعی بود )
    جناب حسن یوسفی اشکوری باید این تفکر را که این کتاب و سنت دارای قابلیت هدایت و قانون گذاری است را کلا و با صراحت کنار گذاشت و حتی جلوی سوء تفاهم ها را هم گرفت .
    در خاتمه میخواهم مراتب ارادت خود را به آقای اشکوری اعلام کنم و فقط این را بگویم که هر گاه بر صفحه تلویزیون او را میبینم بلند میگویم ” مرد شرافت و انسانیت ” این را اعضاء خانواده ام گواه میدهند . برای این مرد آگاه و اخلاق مدار آرزوی سلامتی دارم .

16. با سلام و عرض ارادت. با عرض پوزش نوشته شما هیچ کمکی به پاسخ سوال اینکه آیا ابن ملجم شکنجه شده یا نه نمیکند. یکی‌ گفیه شده، یکی‌ گفته نشده. تا قرن هشتم سر گور یک بابای به نام ایشان آتش افروزی میکردند. خوب شاید این رسم آن زمان بوده. گویا جسد آبو لولو (فیروز ایرانی‌) را که امیر المومنین عمر را کشت را تکه تکه کردند. ما میتوانیم سال‌ها روی این روایات تحقیق و بحث کنیم در حالی‌ که نظام مقدس اسلامی جوانان ما را شکنجه کرده و سر به نیست میکند. مشکلات امروز ما با مراجعه به روایات و کتب ۱۴۰۰ سال پیش حل نمیشود.

17. جناب اشکوری،
    آخوندها مدعیان وارث پیامبر و اسلام در این چهل سال کردند آن چه که توانستند، حال چرا باید باور کنیم که ابن ملجم را درست کشتند؟

دیدگاه‌ها بسته‌اند.