برای من نامبارکىِ سال ۱۳۹۸ از همان اواخر سال ۱۳۹۷ شروع شد؛ وقتی که مانع از توزیع کتاب «درباره اعدام» شدند؛ آن‌هم با وجود صدور مجوز انتشار و چاپ آن. حالا بدشگونی سال، با ممنوعیت عرضه و فروش کتاب «زنان در ایران و جهان» در نمایشگاه کتاب ادامه یافته است.
نویسندگان و پژوهشگرانی که با شروع کار وزارت ارشاد دولت روحانی بعد از مدت‌ها روزنه‌ای برای تنفس مختصر پیدا کرده بودند، به‌تدریج از توهم به‌درآمدند و حالا با این رفتارهای غیرقانونی و غیردمکراتیک و ضدفرهنگی وزارت ارشاد و مجریان برگزاری نمایشگاه کتاب، دیگر کمترین امیدی به معجزه این امامزاده ندارند.
بحث فقط بر سر کتاب «زنان در ایران و جهان» نیست؛ کتاب‌های «زنان سبیلو و مردان بی‌ریش»، «انسان خردمند»، «روشنفکری دینی»، «اعدام و قصاص» و ده‌ها عنوان دیگر نیز سرنوشت مشابهی داشته‌اند.
در نمایشگاه کتاب امسال حداکثر فشار و محدودیت بر ناشران وارد آمد و مدیریت نمایشگاه مانع از عرضه ده‌ها کتابی شد که به‌طور قانونی و مطابق مقررات جاری منتشر شده بودند.
تامین حقوق شهروندی و ده‌ها وعده و وعید دولت روحانی پیش‌کش؛ «دولت امید» چگونه به خود اجازه می‌دهد تا با نقض قوانین و مقررات، به اتکای قدرت غیرقابل مهار، حقوق ناشران و نویسندگانی را نقض کند که در سخت‌ترین شرایط حاصل از سیاست‌های داخلی و خارجی غلط و خطا، با نیم‌رمق جانی که باقی مانده، از هفت‌خان سانسور و ممیزی بگذرند تا بلکه ضربان قلب فرهنگ بازنایستد.
کتاب «زنان در ایران و جهان» همان‌طور که در عنوانش آمده، تلاش کرده تا تصویری از مسایل زنان ایران و جهان ارائه دهد. این کتاب دو سال پیش منتشر شد و در دو نمایشگاه کتاب هم برای فروش از سوی نشر روزنه عرضه شد. نمی‌‌دانم در این دو سال چه رخ داده که در نمایشگاه کتاب کم‌رونق امسال مانع از فروش کتاب شده‌اند؟ آیا در لابلای سطور کتاب نکته غریب و خطایی یافته‌اند که از تیغ سانسور عبور کرده است؟ آیا خوانندگان کتاب در دو سال گذشته رفتار ناهنجاری مرتکب شده‌اند و کتاب آنها را به کژراهه برده و برای پیش‌گیری از تکرار این ناهنجاری‌ها، کتاب نباید عرضه شود؟
تردید ندارم که پاسخ همه سئوالات منفی است. پس آیا کشتی‌بان را سیاستی دگر آمده است؟ آیا قرار شده از امسال نوشتن و گفتن درباره مسائل زنان ممنوع شود؟
در سکوت مدیران و نهادها و دولت غیرپاسخگو برای این سئوالات هم پاسخ روشنی وجود ندارد.
